అదో పెద్ద అడవి. దాంట్లో ఒక చోట కొండలున్నాయి. ఆ కొండల దిగువన కోయవాళ్లు పూరిపాకలు వేసుకుని చిన్నచిన్న గూడెంలా చేసుకుని నివాసం ఉంటున్నారు.
వాళ్లంతా రోజూ అడవిలోకి వెళ్లి మూలికలు, లక్క, జిగురు, కుంకుడు కాయలలాంటివి తెచ్చి దగ్గరలో ఉన్న పట్నానికి వెళ్లి అమ్ముకునేవారు. ఆకొండల వరుసలో ఒక కొండ ఉండేది. దాని శిఖరభాగాన ఒరిగినట్లుగా పెద్ద బండరాయి ఉండేది. దాంతో మిగతావాటికన్నా బండరాయి ఉన్న కొండ ప్రత్యేకంగా కనిపించేది. ఒరిగిపోయిన ఆ రాయిని అంతా వింతగా, ఆసక్తిగా గమనిస్తుండేవాళ్లు. ఆ బండరాయి చుట్టుపక్కల అడవిని, కొండల్ని, వాటి దిగువన ఉన్న పాకల్ని చూస్తుండేది. చూడగా చూడగా దానికి గర్వం పెరిగింది. అది కొండతో ఇలా బడాయిలు పోయింది. 'ఇదిగో చూడు.. నువ్వు నా వల్లనే మిగతా కొండలకన్నా ఎంత దూరం నుంచి చూసినా ప్రత్యేకంగా కనిపిస్తున్నావు. అందరూ రాయి ఉన్న కొండ అని నిన్ను చెప్పుకుంటున్నారు. అదే నేను లేకుంటే నీ ప్రత్యేకత ఏముంది?' అంది.
'అవును నిజమే కావచ్చు' అని ఎలాంటి గర్వం లేకుండా నిజాయితీగా ఒప్పుకుంది ఆ కొండ.
ఇక రాయి గర్వం మరింత పెరిగింది. ఇలా కాలం గడుస్తుండగా ఒకనాడు కనీవినీ ఎరుగని భారీ తుఫాను వచ్చిపడింది. ఎన్నడూ లేనంత వేగంతో పెనుగాలులు వీచాయి. ఎన్నో మహావృక్షాలు సైతం కూకటివేళ్లతో నేలకొరిగాయి. మొదటి రోజు కొద్దిగా ఊగిసలాడిన ఆ బడాయి రాయి రెండో రోజుకి పట్టు తప్పింది. కొనపట్టున కొన్ని గంటలుండి మరో పూటకి కొండ పైనుండి దొర్లిపోయి నేలను చేరింది. గూడెం వాసులంతా రాయి చుట్టూ మూగారు. 'అమ్మో! ఎంత పెద్ద రాయో' అన్నాడో పిల్లాడు గుండెలు బాదుకుంటూ.. తనని చూసి ముచ్చటపడుతున్నారని మురిసిపోయేలోగా రాయి గర్వం అణిగింది. ఒక ముసలాయన ఇలా అన్నాడు. 'మనం అన్ని కొండల కింద పాకలేసుకున్నా, ఈ కొండ కింద వద్దని చెప్పానా లేదా? మీరు నా మాట విన్నారు కాబట్టి సరిపోయింది. లేకపోతే ఆ దిక్కుమాలిన రాయి పడి మన ఇళ్లు కూలేవి' అన్నాడు. 'అమ్మో! నిజమే పోన్లే పీడా విరగడైంది. ఇక ఏ భయం లేదు. మనం ఈ కొండ కింద హాయిగా పాకలేసుకోవచ్చు' అందో అవ్వ. ఇన్నాళ్లూ తన వల్లే కొండ నివాసయోగ్యం కాకుండా పోయిందని తెలుసుకున్న రాయి సిగ్గుపడింది. కొండకు అసలు విషయం తెలిసినా కూడా తన బడాయి మాటలకు పరుషంగా బదులు చెప్పక సౌమ్యంగా మసలుకున్నందుకు ఆశ్చర్యపోయింది.
Authorization