అర్పిత రోజూలాగే స్కూలుకెళ్లి తన స్నేహితురాలు కోసం ఎదురుచూసింది. మేడమ్ రావడంతో క్లాసు కూడా మొదలయింది. కానీ తన ఫ్రెండు రూపసి మాత్రం రాలేదు. నిన్న కూడా రానని చెప్పలేదు ఏమై ఉంటుంది అనుకుంది అర్పిత. ఇంటర్వెల్లో మిగతా పిల్లలు చెప్పుకుంటూ ఉండటంతో విని హతాశురాలైంది. నిన్న సాయంత్రం ఆఫీసునుంచి ఇంటికి వస్తూ దారిలో యాక్సిడెంటై రూపసి వాళ్ల నాన్న చనిపోయారట. అందుకే ఈరోజు స్కూలుకు రాలేదట. అయ్యో పాపం అనుకుంది అర్పిత. ఆ రోజు స్కూల్లో చెప్పిన పాఠాలేవీ మనసుపెట్టి వినలేకపోయింది అర్పిత.
సాయంత్రం ఇంటికి వెళ్లటానికి బస్సులో కూర్చుని ఉంది అర్పిత. వెనక సీట్లో మేడమ్లు ఇద్దరు కూర్చుని రూపసి వాళ్ల నాన్న యాక్సిడెంట్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారు. బైక్ డివైడర్కు ఢీ కొట్టి కింద పడిపోవడంతో తలకు దెబ్బ తగిలిందట. వెంటనే హాస్పిటల్కు తీసుకువెళ్లినా బతకలేదట. హెల్మెట్ పెట్టుకొని ఉంటే బాగుండేది అన్నారట డాక్టర్లు.
అలా నెలరోజులు గడిచిపోయాయి. కానీ రూపసి మాత్రం స్కూలుకు రావడం లేదు. అర్పితకు ఏమీ తోచడం లేదు. ఆయమ్మనడిగితే చెప్పింది. రూపసి ఇక స్కూలుకు రాదట. వాళ్ల నాన్న చనిపోవడంతో డబ్బుల్లేక స్కూలు మానిపించేశారట. వాళ్లమ్మకు ఉద్యోగం లేదు. రూపసికి తమ్ముడు కూడా ఉన్నాడు. వాళ్లకు సొంతిళ్లు కూడా లేదు. ఈ పిల్లలిద్దరినీ పెట్టుకొని ఆమె ఎలా సంసారం నెట్టుకొస్తుందో పాపం అంటూ ఆయమ్మ దీర్ఘంగా నిట్టూర్చింది.
స్నేహితురాలు రాకపోవడంతో దిగాలుగా ఇంటికి వెళ్లింది అర్పిత. అప్పుడే అర్పిత వాళ్ల నాన్న ఆఫీసు నుంచి ఇంటికొచ్చారు. వెంటనే అర్పిత ఏదో గుర్తుకొచ్చిన దానిలా ''నాన్నా నీకు హెల్మెట్ ఉన్నదా'' అని అడిగింది. ''ఉందికానీ పట్టుకెళ్లట్లేదమ్మా! ఉక్కబోసినట్లుగా విసుగ్గా ఉంటుంది'' అన్నాడు అర్పిత వాళ్ల నాన్న.
అర్పిత తన స్నేహితురాలి కథ చెప్పింది నాన్నకు. నాన్నలేకపోతే కుటుంబం ఎన్ని కష్టాలపాలవుతుందో తను విన్న మాటలన్నీ చెప్పింది. పిల్లల జీవితం రోడ్డుపాలవుతుంది. ఎన్నో ఆర్థిక ఇబ్బందులు వస్తాయి. స్కూల్లో ఆయమ్మ చెప్పిన విషయాలు, బస్సులో మేడమ్లు చెప్పుకున్న విషయాలు అన్నీ పూసగుచ్చినట్లుగా నాన్నకు వివరించింది.
''నాన్నా మీరు మాకు ఎప్పటికీ తోడుండాలి. అమ్మను సంతోషంగా ఉంచాలి. ఇవన్నీ జరగాలంటే మీరు ఎల్లవేళలా హెల్మెట్ ధరించాలి అంటూ కన్నీళ్లతో నాన్నను అర్థించింది. అర్పితను చూసి నాన్న కరిగిపోయాడు. ''మంచిపనులు తెలిసినా ఏదో కొద్దిగా నిర్లక్ష్యం చేస్తుటాము కానీ నీలా పిల్లలు అడిగితే ఏ తండ్రీ హెల్మెట్ ధరించడం నిర్లక్ష్యం చేయడు. నువ్వు నా బంగారు తల్లివి'' అంటూ అర్పితను నాన్న ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.
- కందేపి రాణీప్రసాద్
Authorization