Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
రంగులద్దుకున్నది నీవో కాలమో...
నువ్వు పరవశమైన ప్రతిపాటనీ
నాజూంకాలో కెంపులుగా అపురూపం చేసుకున్నాను ..
నీవు వేసుకుంటూ వెళ్లిన ప్రతి పాదముద్రనూ చెక్కు చెదరనీయక...
కొంగు మడతలలో పదిలపరిచాను...
నీ కనులనే నా రెక్కలపైన అతికించుకొని ఎగరబోతానా!
గాజుగోళంలో విరిచిన రెక్కల రంగులనే కీర్తిస్తావు...
బాణాలన్నీ ఈవలి నుండి ఆవలికి పొడిచి,
మరిన్ని పెదవుల పై సంసిద్ధం చేసుకుంటావు...
పాలిపోయిన నా కళ్ళు రంగులేని రక్తాన్ని వర్షిస్తుంటాయి...
ముడిపడిన నీ భకిటిలో నుండి కొన్ని ప్రశ్నలు,అనేక అశ్త్రాలు..
నువ్వంటే...నువ్వు అంటే...
''దీపంచుట్టూ తిరిగి రెక్కలల్లార్చడమే''అని నిర్వచిస్తావు...
యుగాల అంధకారంలో పూలుపరుచుకుంటూ నేను
నువ్వు గుండెకు వేసిన మాసికలను తడుముకుంటూ
తరాల స్వాప్నిక సౌందర్యశాలలో మునిగి
కొన్ని శాసనాల ఆనవాళ్ళు అలవాటు చేసుకుంటూ
నువ్వు ఇచ్చిన తడిపదాల నిర్వచనం లో...
ఒదిగిపోవడమంటే
రెక్కలల్లార్చడమే...
- సీహెచ్. ఉషారాణి