Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఇంటి గుమ్మం ముందు ఆమెను నిరీక్షింపజేసి
నేను దూరంగా, దూరాతిదూరంగా వెళ్లిపోయాను
నేను తిరిగి రానని ఆమెకు తెలియదు
ఒక కుక్క గతించింది, ఒక సన్యాసిని గతించింది
ఒక వారం ఒక సంవత్సరం గతించాయి
వర్షాలు నా పాదముద్రల్ని చెరిపేశాయి
వీధిలో ఆ ముద్రలపై గడ్డి మొలిచింది
ఒక దాని వెంట మరోటి రాళ్ళలా, మైలురాళ్ళలా,
ఆమె తల పైనుండి సంవత్సరాలు దొర్లిపోయాయి-
అంతలోనే ఒక నెత్తుటి అగ్ని పర్వతం వలె
యుద్ధం బద్దలైంది
జనం మరణించారు, జనావాసాలు నశించాయి
ఆ స్త్రీ మాత్రం మరణించలేదు
నేలంతా అగ్గిపాలయ్యింది
వేలాది సంవత్సరాలుగా మౌనముద్రలో ఉన్న
పచ్చని పవిత్రదేవతలు ముక్కలు ముక్కలై
గుడిలోంచి బయటికి విసిరేయబడ్డారు
ఇక వారు స్వప్నించడానికేమీ మిగలలేదు
అందమైన మధురమైన ఇళ్ళు
నేను విశ్రాంతశయ్యపై పడుకున్న వరండా
ఎత్తిన ఎత్తైైన చేతుల్లా ఉండే
గులాబి మొక్కలు, వాటి ఆకులు
చలి కాచుకునే కుంపట్లు, జ్ఞాపకాలు
అన్నీ తగలబడి పోయాయి
ధ్వంసమై పోయాయి-
ఒకప్పటి నగరమేది?
బూడిదకుప్పలు
విరిగిపడిన ఇనుప ముక్కలు
వికారమైన శరీర శకలాలు
తెగిపడిన విగ్రహాలు
నల్లటి నెత్తుటి మరకలు -
ఆ స్త్రీ మూర్తి మాత్రం నిరీక్షిస్తూనే ఉంది.
మూలం : పాబ్లో నెరూడా
అనువాదం : డా|| ఎస్వీ సత్యనారాయణ