Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఒకప్పటి అపూరూప వస్తువులు
ఇవాళస్థలాభావ సంక్షోభంలో పడ్డాయి.
తనబ్బి తెరిస్తే
వెలిసిపోయిన ఫోటోలు,
చిట్లిన కాగితాలు
చెర్రలూ బోల్టులూ
తుప్పు పట్టిన చాకులూ
వీటిని వరుసగా పేరిస్తే
గత వైభవ కాలాన్ని
పునర్నిర్మాణం చెయ్యొచ్చు.
ఫోటోల్లోని ముఖాల్లో
అప్పటి వర్తమాన తేజస్సు
వెలుగులీనుతుంది.
కాగితాలు తాళపత్రాలకు
తోబుట్టువుల్లా వున్నాయి.
చెర్రలను సేకరించినప్పుడు
వెండిగింజల్లా తళతళలాడేవి.
సైకిల్ పయ్యలను
గమ్యాలకు చేర్చిన చరిత్ర వాటికుంది.
ఆ బోల్టులు
కొత్తలోకాలకు కాకపోయినా
సూర్యోదయంలోకి
తలుపులు తెరిచేవి.
మా అబ్బాయి బర్త్డే కేకును
కోసిన చాకులు
ఆనాటి తీపిని గుర్తుకు తెస్తున్నాయి.
ఇంట్లో ఎగిరే నల్ల తుమ్మెదలు
జ్ఞాపకాల్లా తిరుగుతున్నాయి.
ఎందుకో
వీటిని దాచిపెట్టినప్పటి
ఉద్వేగం ఇప్పుడు లేదు.
అంతలోనే
వాటి అవసరం తీరిపోవడం
ప్రాసంగికత
కనుమరుగైపోవడం
విషాదకర విస్మయం.
అప్పటి అపురూపం
ఇవాళ వెలిగీ వెలగని దీపం.
ఓసారి
నా చేతులవైపు చూసుకున్నాను
గీతలు అరిగిపోయి
ముడుతలు పడ్డ చర్మంతో
వొణుకుతున్నాయి.
రేపు ఇవి మ్యూజియంలో
పెట్టడానిక్కూడా పనికిరావు.
అయితే
ఇవి సాధించిన
సాఫల్యాలు మాత్రం
కాలయవనికపై
ఎప్పటికీ చెరిగేవి కాదు
ఈ వస్తువులు కూడా అంతే!
చరిత్రకు జీవన పరికరాలు
('తనబ్బి' తనాబీ అనే ఉర్దూ మాట నుంచి వచ్చింది. కప్బోర్డ్, అతల్మారి అని అర్థాలు)
- డా||ఎన్. గోపి