Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
దృశ్యం దృశ్యంగానే చెదిరిపోనీ
ఈ నేల విధ్వంస కౌగిలిలో విరిగిపోనీ
ఆమె మొలకెత్తకముందే
జీవిత స్పృహను తెంపేసిన వాడు
గవాక్షంలోంచి జారుకున్నాడు
అమాయక క్షేత్రం వాని నడకతో
ఇంటి నిండా ముగ్గులేసుకుంది
ఇక ఆమెకూ - మనసుకూ మధ్య
అవిశ్రాంత దుఃఖ దాహం -
సమయం సమయంగానే నిలిచిపోనీ
ఈ నేల విస్ఫోటనమై పగిలిపోనీ
తడి ఆరకముందే ఒడి లాగేసిన వాడు
బడిలో, గుడిలో, ఒంటరి ఘడియలో
కన్నేసి కమ్ముకుని కాంతిహీనం చేశాక
అవిచ్ఛిన్న విషాదంలో
వేదన గుండెలను పిండుతుంటే
మనసు ముక్కలు ముక్కలుగా
తనువు ముద్దలు ముద్దలుగా -
సృష్టి తీయనిదే
కానీ, సమయమిప్పుడు విషాద గుళిక
అది పరిచయమో, పరిచయం లేని తనమో
ఆమెను ఆమెగా కదలనివ్వక
ఆమెను ఆమెగా బతకనివ్వక
నీవు కామవాంఛా వలయమై
మానవ అనుబంధాలకు భంగకరమైనప్పుడు
అంగ చ్ఛేదన ఇక అందరికీ ఆమోదమే
- ఒద్దిరాజు ప్రవీణ్ కుమార్, 9849082693