Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
దుఃఖపు శిఖరాన మాటలుండవు
మౌనం కమ్మేస్తుంది
కనురెప్పలు మూతబడతాయి
కన్నీళ్లు ఇంకిపోతాయి
పొడి పొడి ఎడారి విస్తరిస్తుంది
తడి హృదయపు కదలిక మాత్రం
మంద్రంగా ధ్వనిస్తుంది
సమస్త దేహం చేతనారాహితమయి
ప్రేమను పంచే ఓ ఆత్మీయ
ఆలింగనాన్ని కోరుతుంది
మనసును తడిపే ఓ ఊరడింపును అర్థిస్తుంది అవును
శిఖరానికి చేరిన దుఃఖం తనను తాను
వెళ్లబోసుకోదు
నిశ్శబ్దపు బురఖా ఆచ్చాదనలో
నిలబడి పోతుంది
తనలో తానే ఇంకిపోతుంది
దేహాన్ని దాటి లోనెక్కడో
మిగిలిపోతుంది అప్పుడప్పుడు
ఏ ప్రమేయాలూ లేకుండానే
లావాలా ఎగిసి దుమికి
తన ఉనికిని చాటుతుంది
మన ఊపిరిలో ధ్వనిస్తుంది
దుఃఖానికి మూలమూ శిఖరమూ మనమే
- వారాల ఆనంద్,
9440501281