Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
నా కంటి ఆవరణలోని ఆకాశం
కవిత్వ క్షేత్రంలో మొలకెత్తింది.
జ్ఞాపకాల కొమ్మలకు అనుభవాల పూలు పూసి
నన్నో తెరువరిని చేసింది.
నేనడిచే బాటంతా కష్టకాలంలో
సుఖసంతోషాల సంవత్సరాల పేర్లే గుర్తుంచుకుంటాను.
మరపురాని విజయపథపు మైలురాళ్ళ నల్లని అంకెలు
తీసివేతలు, కొట్టివేతలు, గుణకార భాగాహారాలు తెలుసుకుంటాను
బీజగణితం ఆశల అగణిత జీవన మాతృకల రేఖాశాస్త్రమవుతుంది.
తీరొక్క కొత్త వెలుగు పువ్వులు చల్లి నా హృదయం జిల్లున నవ్వు.
ఈ పరిమళాల వెనుక కలవరింతల సూదీదారాలు
కలవని రైలు పట్టాల లెక్కతేలని ఆమడలూ కనిపించవు.
కలల్లో కన్నీళ్ళు పూసి నా గుండె మంటలు చెరపలేని
భావోజ్వలమై చెలరేగినప్పుడు, అప్పుడు -
ఎండిన హృదయ కాసారాల వేదనను హద్దుకున్నప్పుడు
నేనొక జనసాంద్రత గల దేశపటాన్ని ఔతాను.
దారులు రహదారులుగ చిలికిన చేతుల
నునుపు మంత్రపు ఆయుధాలను చూస్తాను.
యంత్రాల చేతుల బంధనాన్ని గుండె గరుకుతనంతో తడుముతాను.
దారప్పోగుల మడతల్లో చిక్కిన కనురెప్పలు
చక్కని వస్త్ర ప్రపంచాన్ని నా ఒంటికి కప్పే
పరవశాలలోంచి పనితనాన్ని ఏరుకుంటాను.
తెల్లని పలువరుసల కార్మికుల చెమట ముత్యాలు కలిపి
నల్లబంగారం నేలమ్మ స్నేహాన్ని లోకానికి పరిచయం చేస్తాను.
నిప్పునూ, నీరునూ, ఉప్పునూ, పప్పునూ ఇచ్చే
లక్ష కోట్ల కాంతిపుంజాల నిధులు
నా ఆలోచనలన్నీ తిరిగేది భ్రమల తొలగింపుకే!
కల్లోల జీవితాలు కబోదిలోకానికి రసం పిల్చిన తొక్కలు.
అక్కడా నా సోదరుల రెక్కల కష్టం పానశాలల్లో కరిగిపోయేదే!
ఈ అపరిశుభ్ర మలినాలను కడిగే పవిత్రత అంతా క్షారాలై సీసాల్లో చేరు
మనో కుహరాల్లో మధురానుభూతుల్నే నింపితే ఎలా?
ఏడాదికోసారి పూచేందుకైనా నా హృదయం సిద్ధమవ్వాలి!
అగ్నిపుష్పాల వెలుగుల్లో శ్రామిక దినోత్సవాలు నా కంటి మెరుపులు!!
- డా||కొండపల్లి నీహారిణి