Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఆలస్యంగా గుర్తుకు వచ్చిన పద్యంలా వుంది ఈ సాయంకాలం
ఖాళీ సమయాలను ఆక్రమించిన శూన్యాన్ని పిండి
శబ్ద రసాన్ని ఒలికించాలనే తాపత్రయం..!
నిర్వికారపు శిల రూపు దిద్దుకునే దశలో ఉలి దెబ్బలకు గాయపడుతూ
ఫలితం నిరీక్షణలో అలసిపోయినట్లుంది ఈ సాయంకాలం
దాటిపోయిన వసంతాలను తలుచుకొని బేలగా మిగిలిపోయిన
ఒంటరి చెట్టును చూసిన ప్రతిసారి
వెలివేయబడుతానేమోనన్న భావన భయపెడుతూ వుంటుంది కదూ?!
ఈ సాయంకాలపు మండువా కిందకు చేరి నల్లకుక్క ఒకటి గుర్రుగా చూస్తూవుంది
రాత్రి గడపలోకి అడుగు పెట్టే ముందు గూట్లోని దీపంతను సరిచేసి
వెల్తురుతో నింపితే గాని నిండుగా నవ్వదు ఈ సాయంకాలం
సాయంకాలం అనగానే వీడ్కోలు చెప్పుకునే సమయం ఆసన్నమయ్యిందన్న
ఆలోచన గాభరా పెడుతుంది కదా!?
గత కాలపు గ్రీష్మాల తెరలకు తాత భుజం మోసిన కండువా పరిమళాన్ని అద్దుదాం
పాత పెట్టెను తెరిచి మండువా లోగిలిలో అవ్వ కట్టిన లగ్గం చీర మెరుపుల్ని నాటుదాం
శ్వాస, గాలిపాట, సన్నాయి, పిల్లల కేరింతలు, ముసలి వాళ్ళ ముచ్చట్లు
అంతటా సందడి... సమూహాల ఊరేగింపుగా
ఇపుడు శూన్యం ప్రసవ వేదన పడుతోంది
ఒక కొత్త శబ్దం తన అస్తిత్వానికి మారాకు తొడుగుతోంది
ఈ పూట పద్యంలో నిక్షిప్తమైన నిశ్శబ్దం సంగీత స్వరాలై
తీగలు తీగలుగా ప్రవహించడానికి సిద్దపడుతోంది
నిన్నటి రోజు గడప దాటి వెళ్లిన పిట్టలన్నీ ఈ సాయంకాలం స్వంత గూటికి చేరుకుంటాయేమో!
దూరాన... దాటిపోయిన మేఘాలను వెతుక్కుంటూ ఇటే వస్తున్నది ఓ పిట్ట
విప్పారిన రెక్కలతో వీపు పై కొత్త పద్యాన్ని మోసుకుంటూ ....
- డా|| రూప్కుమార్ డబ్బీకార్,
91778 57389