Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఓ చిరునవ్వూ... ఓ విరిమొగ్గా..! ప్రకృతి అందాలన్నీ మౌనంగా పలుకరించే వేళ.. మల్లెపూలు జలజలా రాలుతున్న మధురోహలు.. మదిలో స్నేహగీతిక..! చీకటి తెరలను చీల్చుకుని తేట తేట తెలుగులా తెల్లవారి వెలుగులా... చందనం లాంటి చల్లని పరిమళం.. యోజనాల దూరాన ఉన్నా... అతి సమీపంలోనే అనిపించేంత సుస్మిత వదనం...! వెయ్యి పదాలతో పలుకలేని భావాన్ని కూడా ఓ చిరునవ్వు పలికిస్తుంది. స్నేహగీతిక ఆలపిస్తుంది.
చిరునవ్వును విరిమొగ్గతో పోలుస్తుంటారు కవులు. మొగ్గ వికసించినపుడు పువ్వవుతుంది. మొగ్గకంటే పువ్వు దృశ్యమనోహరంగా ఉంటుంది. చిరునవ్వులో రమణీయత అది. నవ్వుగా మారినపుడు కొనసాగుతుందా? అందుకు సమాధానం చెప్పేది ఆ పెదవులు మాత్రమే కాదు. స్వచ్ఛతను పొదుగుకున్న ముఖబింబం. పువ్వు రేపోమాపో రాలిపోతుంది. అయినా ఆ జ్ఞాపకం అతి సుందరం.. చిర స్మరణీయం.. ముడతలు పడినా నిర్మల భావాలున్న ఆ ముఖం జీవితాంతం నిలిచిపోతుంది. సదా నెచ్చెలి రూపం మనోఫలకం మీద సుస్థిరంగా నిలిచి ఉంటుంది. తలపుల్లో ఆ మెరుపులు నిత్యం మిలమిలా... ఆ నవ్వే కావాలని మనసు ఉవ్విళ్లూరుతూ ఉంటుంది. ఎందుకో తెలుసా..? పచ్చని మొక్కల మధ్య ఉన్న అనుభూతీ.. ఆ నవ్వుల్లో పువ్వులు ఏరుకోవాలనే ఆశా... అందుకే ఆ చిరునవ్వూ.. ఆ నగుమోమూ.. ఆ సంతోషం... అనిర్వచనీయం..
పెనవేసుకున్న బంధాలన్నీ ప్రతిబింబించేది చిరునవ్వుతోనే.. ఆప్యాయతతో కూడిన చిరునవ్వు తీవ్రమైన మానసిక ఒత్తిడి నుంచి మనిషికి హాయినిస్తుంది. ఆనందాన్నిస్తుంది. మనసు పొరల్లో యిమిడిపోతుంది. మన స్నేహలత మరింత పెనవేయడానికి దోహదపడుతుంది. అంటే మన చిరునవ్వుతో మరొకరు ప్రశాంతత సంతరించుకున్న మనసు కలిగి ఉండేందుకు సాయం చేస్తుందన్నమాట. తద్వారా అది శారీరక ఆరోగ్యానికి కూడా సహకరిస్తుంది. అందుకే 'నవ్వు ఒక మంచి టానిక్' అని లోకోక్తి. మమతానురాగాలను పలికించే చిరునవ్వును ఎందరో కవులు తమ పదబంధాలతో తీయగా రంగరించి మనసులు రాగరంజితం చేసారు. మాటలలో చెప్పలేని మధురభావాలెన్నింటినో జాలువార్చారు. చూసే కండ్లకు మనసుంటే, ఆ చిరునగవుల్లో ఎన్ని చిద్విలాసాలో.. చిరుఛాయలో అరవిచ్చిన గులాబీలూ, మందార మకరందాలూ.. నవపారిజాతాల మృదుత్వం.. ముద్దబంతుల అమాయకత్వం.. మరెంతో లాలిత్యం.. చెలిమీ కలిమీ కలబోత స్ఫురిస్తుంది.
నిత్య జీవితంలో ఎన్నో కష్టసుఖాలుండవచ్చు. అలాగే ఒడుదుదుకులూ ఉంటాయి. ఆటుపోట్లూ ఉంటాయి.. జీవితమన్నాక యివన్నీ తప్పనివి. ఎన్నడయినా వీడిపోనూ వచ్చు. కానీ, వాటన్నిటినీ మనసులో దాచిపెట్టి, స్నేహితులకు ఓ చిరునవ్వు చిలుకరిస్తే...చాలు.. అదే పదివేలు.. ఆ స్పందనే వేరు.. ఆ చిరునవ్వే హృదయపూర్వకమైనదయితే గుండెనిండా బలం.. ఆ బలం వంద ఏనుగుల పెట్టు.. మనసులోని మంచుకొండను ఒక్క చిరునవ్వు కరిగించేస్తుంది. మనసు దూదిపింజలా తేలికవుతుంది. మనలో నాటుకుపోయిన దురభిప్రాయాలను ఉఫ్ అని తీసివేస్తుంది. మూసుకుపోయిన హృదయపు తలుపులను తెరుస్తుంది. 'మనం ఎప్పటికీ స్నేహితులమే' అనే విశ్వాసాన్ని కలిగిస్తుంది. ఆ చిరునవ్వు తోటలోని ముద్దమందారంలా.. ఆ మందారంలోని మాధుర్యం మనసులోకి ఒంపుకున్నంత భావన కలుగుతుంది..
చిరునవ్వుల్లోనే... ప్రేమా..మూగభాషలూ వికసిస్తాయి.. ''ఒక వికసిత పద్మంలోనో, రేవులో ఆగిన పడవలోనో, దారి మలుపులో కమ్ముకున్న పూల పరిమళంలోనే.. నవ్వే నువ్వు.. నువ్వే నవ్వు...!'' అని కవి రవీంద్రనాథ్ టాగూర్ చిరునవ్వును ఆస్వాదిస్తాడు. అంతేకాదు. తననొక నాయికగా సంభావించుకుని, ఊర్వశి చిరునవ్వును యిలా తలపోస్తాడు. ''పశువులు మందలకు తిరిగి వొచ్చినప్పుడు, అలసిన పాదాలతో సంధ్యభూమిని కౌగిలించుకున్న సమయాన, నువ్వు ఇంట్లో దీపాన్ని వెలిగించే గృహిణివి కావు. తత్తరపడే హృదయంతో, నీ పెదవులపై చలించే చిరునవ్వుతో.. సంభ్రమంతో...'' యిలా తన హృదయంతో వీక్షిస్తాడు.
తన పచ్చని చేలను అన్నదాత నిత్యం ఆరాధిస్తాడు. పొద్దున్నే పొలానికి వెళ్లి చిరునవ్వుతోనే పలుకరిస్తాడు. ఆత్మీయంగా హత్తుకుంటాడు. పొలానికి ఏది తక్కువయినా పరితపిస్తాడు. చేను నవ్వితే తానూ పసిపాపలా పులకిస్తాడు. చేను వాడితే తానెంతగానో కుంగిపోతాడు. నవ్వు నవ్వుకూ తేడా ఉంటుంది. 'నండూరి' వారి ఎంకి చిరునవ్వును చిదిమి దీపం పెట్టొచ్చు అంటారు. ముఖారవిందానికి ప్రతి రూపం చిరునవ్వే. మనస్ఫూర్తిగా నవ్వే ఓ చిరునగవు రెండు క్షణాల జ్ఞాపకశక్తిని పెంచుతుందట. భాషతో నిమిత్తం లేకుండా భావాన్ని అలవోకగా పలికించే మనోహర ప్రక్రియ నవ్వు. స్వచ్ఛమైన చిరునవ్వులో చిక్కనైన భావాలెన్నో.. రాగాలెన్నో.. ఆ ఒక్క నవ్వే చాలు. '.విచ్చుకునేను సుమ భావాలెన్నో..ఎన్నెన్నో..!'