Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఆలోచన విత్తనం వంటిది. అది మొలకెత్తి మహావృక్షానికి బీజం వేసినట్టే గమ్యంవైపు నడిపిస్తుంది. మెదడులో ఆలోచన పుట్టి అది మనస్సు నమ్మగలిగితే దానిని కచ్చితంగా సాధించగలరు అంటారు స్వామి వివేకానంద. విద్యార్థుల్లో బాల్యం నుంచి ఆలోచనలను పెంచటమే తరగతి గది ప్రధాన లక్షణం. గురువులు ఆలోచనాపరులై విద్యార్థులను ఆలోచింప జేయాలి. తరగతి గది ఆలోచనల క్షేత్రం కావాలి. ప్రతిరోజూ తరగతి గదిలో ఉపాధ్యాయుడు 'ఆలోచించి చెప్పండి' అంటాడు. ఆలోచన అంటే ఏమిటి? ఆలోచన బహిర్గతం ఎలా అవుతుంది? ఈ రెండూ చిక్కు ప్రశ్నలే. దానికి ప్రతి ఫలంగానే కొత్త ఆలోచనలు వస్తాయి.
జీవితంలో ప్రతి ఒక్కరికీ ఒక లక్ష్యం ఉంటుంది. అది ఎంత ఉన్నతంగా, ఆదర్శవంతంగా ఉంటే సమాజానికి అంత మేలు చేకూరుతుంది. లక్ష్యం, దానిని సాధించడానికి ఎన్నుకునే మార్గం మనిషి భవిష్యత్ను నిర్ణయిస్తాయి. లక్ష్యసాధన దిశగా చేసే కృషితో పాటు ఆలోచన కూడా ముఖ్య భూమిక పోషిస్తుంది. నిశ్చయమైన సంకల్పంతో, సాధించగలమనే ఆత్మవిశ్వాసంతో కూడిన కృషికి ఆలోచన జత చేసినప్పుడే ఎంత కష్టమైన లక్ష్యాన్నైనా సులువుగా చేరవచ్చు. ఇంటి లక్షణం వాకిలి చెబుతుంది అన్నట్టు.. మన ఆలోచనలే గమ్యానికి దారులు చూపుతాయి.
మనస్సంటే ఓ ఆలోచనల మూట. అవి నిరంతర ప్రవాహంలా ప్రవహిస్తూనే ఉంటాయి. కొత్త ఆలోచనలు వస్తుంటాయి. పోతుంటాయి. కానీ ఎంపిక చేసుకోవడం, చేసుకోకపోవడం మనమీదే ఆధారపడి ఉంటాయి. ఆలోచన మనుషుల బుద్ధికి చెందిన విశేష లక్షణం. ఇది మెదడుకు సంబంధించిన విషయం. గాఢ నిద్ర సమయం తప్ప మిగిలిన జీవిత కాలం అంతా మెదడు ఆలోచిస్తూనే ఉంటుంది. అవసరమైన సలహాలనిస్తుంది. వాటిని ఆచరించడం, ఆచరించకపోవడం ఎవరిష్టం వారిది. ఒక తండ్రి తన కొడుక్కు ఎలాంటి కష్టం రావొద్దనుకుంటాడు. అదే కొడుకు 'నాన్నా ఈ వయస్సులో మీ కష్టాన్ని చూడలేకపోతున్నాను. కాలక్షేపం, ఆరోగ్యం కోసం అయితే మీ ఇష్టం. మీరు విశ్రాంతి తీసుకుంటానంటే ఇంకా సంతోషిస్తాను' అనుకుంటాడు. ఎప్పుడైనా సరే ఎదుటి వ్యక్తి ఆలోచనల్నీ, భావాల్నీ గౌరవించడం సంస్కారవంతం.
ఆలోచన ఎప్పుడూ పాతదే. అది గతించినది. ప్రభావితమైనది. దానికి విలువ ఉంది. కానీ స్వేచ్ఛ లేదు. విలువంతా పరిమితమే. అది బంధిస్తుంది. ఆలోచన బంధనంలో ఉంచుతుంది. అది విలువైనది కాబట్టి. జ్ఞాపకాన్ని మాటల్లో వ్యక్తం చేయడమే ఆలోచన. మెలకువగా ఉండటం, నిద్రపోవటం, పై స్థాయి, లోలోపలి స్థాయి అన్నీ జ్ఞాపకం, అనుభవాల్లోని సారం. స్వతంత్రంగా ఆలోచించటం అంటూ ఉండదు. ఒక ఫలితం కాబట్టి అది వ్యతిరేకిస్తుంది. లేదా ఒప్పుకుంటుంది. పోలుస్తుంది. లేదా సర్దుకుంటుంది. ఖండిస్తుంది. లేదా సమర్థిస్తుంది. అందువల్ల అది ఎన్నటికీ స్వేచ్ఛగా ఉండదు. ఇటూ అటూ తిప్పుతూ ఉంటుంది. కొంత దూరం పోతుంది. నేర్పుతో ఉపయోగిస్తుంది. ఉదాహరణకు మనం ఒక గొప్ప సంగీతజ్ఞుడి కచేరికి వెళ్లి అతని పాటలను ఆస్వాదించాం అనుకుందాం. అప్పుడు మనకు 'నేను కూడా అలా అద్భుతంగా పాడితే ఎంత బాగుంటుంది' అన్న ఆలోచన వస్తుంది. హృదయానికి హత్తుకుపోయిన ఆ సంగీత కార్యక్రమం పట్ల పదే పదే ప్రభావితమైన మన ఆలోచన.. మనస్సులోని చైతన్యాన్ని తట్టిలేపుతూ ఉంటుంది. అప్పుడది కోరికగా రూపుదిద్దుకుని ఇక మనల్ని నిలవనియ్యకుండా, కూర్చోనియ్యకుండా మన అంతరంగాన్ని సంగీతం నేర్చుకునేలా ప్రేరేపిస్తూనే ఉంటుంది. అలాగే ఏదేని ఆట గురించి పదేపదే ఆలోచిస్తుంటే ఇష్టంగా మారి ఏదో ఒకనాటికి మనల్ని ఒకగొప్ప ఆటగాడిగా నిలబెడుతుంది.
మనిషిలోని వ్యతిరేక ఆలోచనలు వ్యక్తి మీద, సమాజం మీద ప్రభావం చూపుతాయి. దుష్ఫలితాలను నివారించడానికి మన ఆలోచనలను ఎప్పటికప్పుడు పర్యవేక్షిస్తూ ఉండటం అవసరం. సష్టించే శక్తి ఉన్న ఆలోచనలను సద్వినియోగం చేసుకోవాలి. తగినంత శక్తితో యుక్తమైన ఆలోచన చేసినపుడు అది మనకు సంబంధించిన వ్యక్తులకే కాకుండా, సమాజానికి కూడా ఎంతో మేలు చేస్తుంది. సమాజంతో మసులుతూ ఎలా సేవ చేస్తామో, అలాగే తగినంత శక్తి, సంకల్పాలతో నిశ్శబ్దంగా శ్రేయస్కరమైన ఆలోచన చేస్తే అంతే మంచి జరుగుతుంది. సాధారణంగా ఒక వ్యక్తిని కలిసి మాట్లాడినపుడు, మన ఆలోచన ప్రకారంగా ఆ వ్యక్తిని అంచనా వేస్తాం. మనసుకు తనకు తాను ఆలోచనకు పరిమితం చేసుకునే బలహీనత ఉంది. కొన్ని సందర్భాల్లో ఆలోచనా ప్రవాహాన్ని నియంత్రించు కోలేనపుడు దానిని మంచి ఆలోచనలవైపు మళ్లించడం ఉత్తమం. అలాంటి సందర్భాలో మనకి నచ్చిన సంగీతం వినడం, ప్రకృతిని ఆస్వాదించడం, ఆహ్లాదకర వాతావరణంలో ప్రయాణాలు, నచ్చిన పుస్తకాలు చదవాలి.
ఆలోచన కలగలిసిన భావాల విలీన ప్రక్రియ. అభివృద్ధి చెందిన నిరంతర పరిశోధన. ఒక విశ్లేషణ. మనస్సులో పాత భావాలను అభివృద్ధి చేయడం ద్వారా కొత్తభావాలూ, ఆలోచనలూ పుట్టుకొస్తాయి. బాల్యం, యవ్వనం, నడి వయస్సు, ముదిమిలో ఇలా ఒక్కో ప్రాయంలో ఒక్కోవిధమైన ఆలోచనలు కలుగుతుంటాయి. రుచికరమైన ఆహారాన్ని చూసినపుడు నోరూరడంలాగే ఇదీ సహజ ప్రక్రియ. దీన్ని నియంత్రించడం కూడా సాధ్యమే. మనల్ని మనం అదుపులో పెట్టుకోవడం. అంటే రకరకాల ఊహలు రావడం సహజమే. కానీ, చెడ్డ ఆలోచనల్ని తక్షణం తుడిచిపెట్టి దాని స్థానే మంచిని ప్రవేశపెట్టేందుకు మనకు మనం యత్నించాలి. సంఘర్షించాలి. ప్రతి ఆలోచనా కార్యరూపం దాలుస్తుందనే నమ్మకంలేదు. అది వెంటనే జరగొచ్చు. కొంత జాప్యం ఉండొచ్చు. అందుకే ఆవేశం కన్నా ఆలోచన మిన్న.