Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఈ ప్రపంచం ఒక్కొక్కరికి ఒకలా కనిపిస్తుంది. ఉదాహరణకు మనదేశంలో గ్రామాలు రాజకీయ నాయకులకు ఓట్ల ఉత్పత్తి కేంద్రాలుగా కనిపిస్తే, శాస్త్రవేత్తలకు అనాగరిక వాసాలుగా, మేధావులకు నిరక్షర కూపాలుగా కనిపిస్తాయట. నిజమే.. మన ప్రజలు పెట్టుబడిదారులకు తమ లాభాలకు పురుడుపోసే ఉత్పత్తి శక్తులుగా కనిపిస్తే, వ్యాపారస్తులకు వినియోగ దారులుగా మాత్రమే కనిపిస్తారు. కానీ కొంతమంది మానవతా వాదులకు మాత్రం ఈ అనంత సంపద సృష్టికర్తలుగా, అనాదిగా దోపిడీకి గురవుతున్న అభాగ్యులుగా కనిపిస్తారు. ఎవరి దృష్టిని బట్టి వారి అవగాహన ఉంటుంది. ఆ అవగాహన మేరకే వారికీ ప్రపంచం అర్థమవుతుంది. కానీ శాస్త్రీయత నుంచి, వాస్తవికత నుంచి ఈ మానవ సమాజ నిర్మాతలైన అసంఖ్యాకులైన ప్రజల కోణంలో చూసినప్పుడే నిజమైన ప్రపంచం ఆవిష్కృతమవుతుంది. ఆ 'ప్రజాదృష్టి' కరువైనప్పుడు కనిపించేదంతా అబద్ధమే! విషాదమేమంటే నేడు సగానికి పైగా ప్రపంచం ఆ అబద్ధంలోనే మనుగడ సాగిస్తోంది!!
సాధారణంగా మనిషి అవసరాలు రెండు రకాలు. 1. భౌతికమైనవి 2. మానసికమైనవి. భౌతిక అవసరాలు తీర్చేది ఆర్థికరంగమైతే, మానసిక అవసరాలు తీర్చేది సాంస్కృతికరంగం. సుదీర్ఘ మానవ పరిణామ చరిత్రలో అత్యంత ఆధునిక, అభివృద్ధి చెందిన సమాజమని చెప్పుకుంటున్న వర్తమానంలో కూడా ఈ రెండు రంగాల్లోనూ మనిషి అవసరాలు తీరక తీవ్ర అసమానతల్లో కొట్టుమిట్టాడుతుండటం కండ్లముందరి విషాదం. ఈ విషాదానికి కారణం మనిషి జీవితంలోనూ, చైతన్యంలోనూ 'ప్రజాదృష్టి' కొరవడటమేననడం అతిశయోక్తి కాదు.
ఏ చైతన్యాన్నైనా నిర్దేశించేది భావజాలమే. భావాలే భౌతిక కార్యాచరణకు పునాది. ఈ అనంత సృష్టి దైవ సంకల్పితం అనేదే మనిషి భావమైనప్పుడు మనిషి నిమిత్త మాత్రుడిగానే మిగిలిపోతాడు. తీరని అవసరాలతో, అసమానతలతో, జీవితాన్ని మూఢత్వంలో దోపిడీకి ధారపోస్తూ గడిపేస్తాడు. అలా కాకుండా పదార్థమే ఈ ప్రపంచానికి మూలమన్న శాస్త్రీయ భావన కలిగినప్పుడు తన ''శ్రమ శక్తే'' ఈ అనంత సంపద సృష్టి అన్న నిజాన్ని గ్రహిస్తాడు. ఆ శ్రమశక్తి దోపిడీకి గురవుతుండటమే ఈ ఆకలి, అసమానతలకు కారణమని తెలుసుకుంటాడు. అలా తెలుసుకోగలిగినప్పుడు మాత్రమే దోపిడీని ఎదిరించాలన్న 'చైతన్యం' అవుతాడు. ఆకలి, అసమానతలు లేని ప్రపంచాన్ని నిర్మిస్తాడు.
మనిషికి ఈ చైతన్యాన్ని అందించే ప్రజాదృష్టే అన్ని రంగాల్లో నేటి అవసరం. ఈ అవసరాన్ని తీర్చడమే మానవతావాదుల బాధ్యత. ముఖ్యంగా భావజాల రంగంలో ఈ బాధ్యత కళా, సాహిత్యాలదే. మన దశాబ్దాల స్వాతంత్య్రం మన శతాబ్దాల సంకుచితత్వాన్ని తొలగించలేకపోయింది. శాస్త్రీయత సాధించలేకపోయింది. అందుకే ఇక్కడ ఇంకా కులం, మతం, లింగం, సామాజిక రాజకీయ ఆధిపత్యం చెలాయిస్తున్నాయి. వీటి నుంచి మన కళాసాహిత్యాలు కూడా పూర్తిగా బయటపడలేదు. అందుకే మనకు ప్రజలను చైతన్య పరిచే అర్థవంతమైన కళాసాహిత్యాలకంటే అశ్లీలాన్నీ, హింసనీ, అవాంఛనీయమైన ఉద్రేకాల్నీ, బానిసత్వాన్నీ ప్రేరేపించేవే అధికం. నిజానికి ఆరోగ్యకరమైన, అభ్యుదయకరమైన సంస్కృతికి సంబంధించిన స్పృహ సమాజానికి కలిగించడమే కళా సాహిత్యాలకున్న ప్రయోజనం. అందుకే ''కళాకారుడు మానవ హృదయ నిర్మాత'' అంటాడు మహానేత లెనిన్. ఎందుకంటే హృదయమే భావాల జన్మస్థలి. ఆ హృదయాల్ని ఉన్నత భావాల కేంద్రంగా నిర్మించగలిగినప్పుడు మాత్రమే ఉన్నతమైన మనిషినీ, సమాజాన్నీ నిర్మించగలం. ఈ ప్రజాదృష్టే సాహిత్య కళారంగాలను లక్ష్యం వైపు నడిపించగలదు.
అయితే ఇది అకస్మాత్తుగా ఆకాశం నుంచి ఊడిపడేది కాదు. ఇందుకు ప్రజల పట్ల నిజాయితీతో కూడిన వాస్తవిక దృక్పథాన్ని అలవర్చుకోవడంతో పాటు దానికి నిబద్ధత కలిగిన ఆచరణ జోడించాలి. పెట్టుబడిదారీ గుత్త సంస్థల కనుసన్నలలో వారి వికారపు భావజాలాన్ని జనాలపై రుద్దడానికే రూపొందుతున్న కళా, సాహిత్య, సాంస్కృతిక రూపాలకు ప్రత్యామ్నాయంగా, విప్లవోద్యమాల వెలుగులో దోపిడీ అసమానతలను నిరసిస్తూ మనుషులందరి మధ్య ఐక్యత ఆశిస్తూ నిబద్ధతతో కృషి చేసే కవులూ రచయితలూ కళాకారులందరినీ కూడగట్టాలి. దానినొక ఉద్యమస్థాయికి తీసుకెళ్లాలి. అప్పుడే ఈ దోపిడీ భావజాలం సృష్టిస్తున్న చెత్తాచెదారాలకు విరుద్ధంగా, వాటిని ఎదుర్కోగలిగిన హృద్యమైన ప్రజా కళాసాహిత్యాలను సృష్టించగలం. వాటిని విస్తృత ప్రజా బాహుళ్యానికి చేర్చగలం. సమాజంలో ప్రజాదృష్టి పెంపొందించగలం. ప్రమాదకరమైన రీతిలో కుల, మత తత్వాన్నీ, పురుషాధిపత్యాన్నీ, లంపెన్ సంస్కృతీని పెంచిపోషిస్తున్న ఈనాటి విషమాధ్యమాల నుంచి యువతను విముక్తి చేయడం కవులు, కళాకారులు, రచయితల విధి. కళా, సాహిత్యాలను కేవలం వినోద, విజ్ఞాన సాధనాలుగానే కాక విప్లవరాజకీయ పోరాట రూపాలుగా తీర్చిదిద్దగలగడం ద్వారా మాత్రమే ఈ విముక్తి సాధించగలం. నేడు సామ్రాజ్యవాద సంకెళ్లలో బందీ అయి ఉన్న కళా, సాహిత్యాలకు ప్రజాభ్యుదయంతో కూడిన ఒక అంతరాత్మను నిర్మాణాత్మకంగా చేకూర్చే ఈ బృహత్తర కార్యాన్ని ప్రజా కళా, సాహిత్యరంగాలు భుజానికెత్తుకున్నప్పుడు మాత్రమే ఈ మార్పు సాధ్యమవుతుంది. కెరీయరిజం, కేర్లెస్నెస్కు భిన్నంగా వ్యక్తిత్వంతో కూడిన ఆరోగ్యకరమైన సాంస్కృతిక వికాసానికి ప్రజాదృష్టితో దారులు వేయడం నేటి కర్తవ్యం.