అనుకున్నట్టే అమెరికా (లాస్ ఏంజిల్స్) ఏప్రిల్ 16, 2018 మధ్యాహ్నం చేరుకున్నాం.
వెళ్ళేటప్పుడు ఎమిరైట్స్ ఫ్లైట్ డబుల్ డెక్కర్లో వెళ్లాం. హైదరాబాద్ నుంచి దుబారు రెండు
గంటల నిరీక్షణ తరువాత అమెరికా ఫ్లైట్. మమ్మల్ని తీసుకెళ్లడానికి ఎయిర్ ఫోర్ట్కు కజిన్
కొడుకు సన్నీ (సాకేత్) వచ్చాడు. వాడు పెద్ద వాడు అయ్యాడు. ఇండియాలో ఉన్నప్పుడు
కాస్తా భయస్తుడు అనిపించేది. అట్లా అమెరికా రహదారుల మీద కారు నడుపుతూ
తీసుకేళుతుంటే ముచ్చటేసింది. నాకయితే మనవన్ని చూడాలని ఎంతో కుతూహలంగా
ఉంది. నిజానికి డేట్ ప్రకారం మేం అమెరికాకు వెళ్ళాక వాడు ఈ ప్రపంచంలోకి రావాలి.
కాని ముందే అంటే ఏప్రిల్ 13 రోజే వచ్చేశాడు. మేం వెళ్లేసరికి హాస్పిటల్ నుండి ఇంటికే
వచ్చాడు. వాడు గుండ్రంగా, బొద్దుగా ఉన్నాడు. ముద్దొచ్చాడు. ఈ సారి అంత ఎక్కువ
ప్రదేశాలు చూడలేదు. వచ్చింది మనవాడి కోసం కదా. రోజు రాత్రి చాలా పొద్దు పోయాక
పడుకోవడం, అట్లాగే పొద్దెక్కాక లేవడం అలవాటయింది. అయినా వాకింగ్, యోగ
మానలేదు, అకాలంగానైన చేస్తూనే వున్నాను.
లేక్ ఫారెస్ట్లో అవలోన్ అపార్ట్ మెంట్ (మా అమ్మాయి వుండే అపార్ట్ మెంట్ ) ప్రాంగణంలో నడవడం గొప్ప అనుభూతి. సుమారుగా వేయి అపార్ట్మెంట్స్ వున్నా గేటెడ్ కమ్యూనిటి అది. మా అమ్మాయి వాళ్ళ అపార్ట్ మెంట్ నుంచి చూస్తే రోడ్డు ఎత్తయిన ప్రదేశంలో కనిపిస్తుంది. ఆ రోడ్డు పైన అట్లా నడుచుకుంటూ వెళితే హై వే వస్తుంది. అక్కడ ప్రతి సాయంత్రం ఎనిమిది నుండి తొమ్మిది వరకు నేను వాకింగ్ చేసేవాన్ని. చాలా మంది అమెరి కన్లతో సహా వివిధ దేశాలకు చెందిన అందమైన అమ్మాయిలు, వాళ్ళ చేతిలో పెద్ద గొలుసులు, ఆ గొలుసులకు తగిలించి చిన్న, పెద్దవి పెట్ డాగ్స్, అవి పరుగెత్తుతుంటే వాటి వెనుక వాళ్ళు పరుగెత్తేవారు. వాళ్ళ ఇంగ్లిష్ కొన్ని సార్లు అసలు అర్థం అయేది కాదు. ఆ స్కూల్ పక్కకే స్టార్ బక్స్ అని కాఫీ హౌస్ ఉంది. చాల పెద్ద లోట నిండా చారు ఇస్తారు. చిన్నప్పుడు మా నాయనమ్మ తాగే చారు గుర్తుకు వచ్చింది. కాఫీ హోటల్ లో కూడా కొందరి ఇంగ్లిష్ అస్సలు అర్థమయేది కాదు. పక్క రోడ్డు నుండి హైవే దాటి వెడితే ఓ పార్క్ ఉంది. పార్కు మూల కొసలో ఓ చిన్న గుట్ట ఉంది. అక్కడ చిరుత లాంటి పెద్ద క్యాట్స్ ఉంటాయని మా అమ్మాయి వెన్నెల, అల్లుడు కళ్యాణ్ చెప్పారు. నేను నడుచుకుంటూ వెళ్లి పార్క్ అంతా తిరిగేవాడిని. కాని గుట్ట పైకి ఎక్కడం నిషేధం అని బోర్డ్ పెట్టారు.
మా అపార్ట్మెంట్ పక్కనే స్విమ్మింగ్ పూల్ ఉంది. అక్కడ శని, ఆది వారాలు ధవళ సుందరులు కెరింతలతో ఈత కొట్టే వారు. వాళ్ళంతా నీళ్ళలో ఈదే తెల్ల బాతుల్లా బొద్దుగా ఉండే వారు, సూర్య కిరణ స్రవంతుల్లో ఏటవాలు కుర్చీలపై తడిసిన దేహంతో పడుకొని ఉండేవారు. స్విమ్మింగ్ పూల్లోనే వ్యాయా మశాల, యోగశాల ఇంకా వివిధ క్రీడా సాధనాలు ఉన్నాయి. ముందు కుర్చీలు, టేబుల్. పైన సూర్యకాంతితో యుద్ధం చేసే ఒక గొడుగు కాని గొడుగు ఉండేది. ప్రతి రోజు ఉదయం సుమారు 11 గంటల ప్రాంతంలో అక్కడకు చేరుకునేవాన్ని. అక్కడకు రాయవలసిన, చదువవలసిన పుస్త కాలను తీసుకెళ్ళేవాన్ని. ఇట్లా స్నాన స్థలం నాకు సాహితీ ఫలంగా, పుస్తక ధ్యాన తలంగా పరిణమించింది.
ఉదయం నుండి సాయంత్రం దాక...
అమెరికాలో నాకు మూడే పనులు. మా దక్షుతో ఆడు కోవడం, రెండోది పుస్తకాలు చదవడం, రాసుకోవడం. దగ్గరలో రెండు లైబ్రరీ లున్నాయి. ఒకటి పూతిల్ రాంచ్ లైబ్రరీ, ఇంకొకటి లేక్ ఫారెస్ట్ లైబ్రరీ. కళ్యాణ్ నన్ను పొద్దున్నే కారులో తీసుకెళ్ళే వాడు. పక్కనే స్టార్ బాక్స్లో రెండు లోటాలలాంటి బ్లాకు కాఫీ లు కొనుక్కొని వెళ్ళే వాళ్ళం. నన్ను లైబ్రరీలో విడిచి కళ్యాణ్ తన పని మీద వెళ్లి పోయేవాడు. నేను ఉదయం పది గంటల నుండి సాయంత్రం 3,4 గంటల వరకు అక్కడే గడిపేవాన్ని. ఆ లోటా కాఫీ సుమారుగా కొంచెం కొంచెం గంట, గంటన్నర తాగేవాన్ని. పుస్తకాలు చదివేవాన్ని. కొన్ని మొదలు పెట్టి మధ్యలోనే వదిలేసే వాన్ని. ఎక్కువగా ఫిక్షన్స్ చదివేవాన్ని. ఇక చాలనిపిస్తే ఒక గంట ముందు కళ్యాణ్ కు ఫోన్ చేసేవాన్ని. ఎంతో మంది పాఠకులు వచ్చేవారు. చాలా సీరియస్ రీడర్స్ వచ్చేవారు. ఒకరిద్దరితో సంభాషించడానికి ప్రయత్నించాను. కాని కొనసాగలేదు. ఆ లైబ్రరీలోనే ఎల్లా వీలర్ విల్ కాక్స్ అనే కవయిత్రి రాసిన సోలిటుడ్ చదివాను. ఇంకా డబ్బెల్ హౌవెల్ల్స్ రాసిన 'ది బ్యూటీ ఆఫ్ ద ఎండ్' (ఫిక్షన్ ) సరదాగా చదివాను.
తరువాత ఇర్రలేవిన్ రాసిన స్టెప్ ఫోర్డ్ వైవ్స్ మొదలు పెట్టాను. కాని కొనసాగక మధ్యలోనే ఆపేసి పుస్తకాల అరలో పెట్టాను. ఇట్లా చెప్పుకొంటూ పోతే చాలా ఉంటాయి. ఈ మధ్యన మా దక్షు (మనవడి) 21 వ రోజు జరిగింది. అట్లాగే ప్రతినెల బర్త్ డే జరుపుతున్నారు. దక్షుని ఏప్రిల్ 18, మే 14, జూన్ 20, మూడు సార్లు హాస్పిటల్కు తీసుకెళ్ళాం. వాళ్ళు ఎక్కడికి వెళ్ళినా కూడా నేెనూ వెళ్ళేవాన్ని. వాళ్ళకు కొంత సాయంగా ఉంటుంది, నాకు కూడా సరదాగా ఉంటుందని. అక్కడి పద్ధతులను చూడాలని కుతూహలం కూడా...
గెట్ టు గెదర్...
ఒక రోజు మహేందర్ (హనుమంత రాజు అన్నయ్య వాళ్ళ అబ్బాయి) ఒక వార్త తెచ్చాడు. ఇంటర్నేషనల్ ఎడ్యుకేషనల్ సొసైటీ అనే సంస్థ హాల్ ఆఫ్ ఫేం అవార్డ్స్ ప్రకటిస్తూ, నామినేషన్లను ఆహ్వానించిందని, నన్నూ నామినేషన్ వేయమని. మన తెలుగు సాహిత్య లోకంలోని అవార్డ్స్ సంగతి చూసినవాన్ని, వద్దని వారించాను. బాబారు ముందు నామినేషన్ వేయండి. అవార్డు వస్తే అప్పుడు ఆలోచిద్దాం అన్నాడు. వివరాలడిగాను. అది ఆ సంస్థ 32 వ వర్షికోత్సవం, ప్రతి వార్షికోత్సవానికి 21 మందికి ప్రపంచ స్థాయిలో ఆ అవార్డు ఇస్తారు. అందులో మూడు అంశాలు ప్రధానం.1. సాంఘిక సేవ, 2. విద్యోన్నతి, 3. స జనాత్మకత. నా బయోడాటా మా వెన్నెల, కళ్యాణ్ తయారు చేశారు. దాదాపుగా ఈ మూడు అంశాలు ఉన్నాయి. చివరికి ఎలాగైతేనేం, నామినేషన్ మెయిల్ చేశాం. నిర్వాహకులు అదేల్కన్, విల్సన్ల నుంచి. నాలుగు రోజులలో ఫోన్ వచ్చింది. ఫోన్లోనే వాళ్ళు ఇంటర్వ్యూ చేశారు. ఇట్లాంటి సంభాషణలు రెండు, మూడు సార్లు జరిగాయి. నా బయోడేటాలోని సంఘట నలకు సంబంధించిన ఫొటోలు, వీడియోలు పంపించమన్నారు. ఫేస్ బుక్, యూ ట్యూబ్లో ఉన్నంత వరకు డౌన్ లోడ్ చేసి పంపించాం. నా సజనకు ప్రతి రూపాలైన పుస్తకాలు పంపమ న్నారు. నేను రాసినవి, సంపాదకత్వం వహించినవి పంపించాం. చివరికి అవార్డ్ ప్రకటించారు. ఫోన్లో చెప్పిన తెల్లవారి ప్రెస్ నోట్ కాపీ పంపించారు. మా వాళ్ళంతా సంతోషించారు.
అక్కడున్న ఎన్.ఆర్.ఐ. మిత్రులు నాకు అభినందనగా ఒక గెట్ టు గెదర్ ఏర్పాటు చేశారు. జూలై 30 రోజు సభ జరిగింది. ఎన్నెన్నో వంటలు చేశారు. సుమారు ముప్పై కుటుంబాలు పాల్గొన్నాయి. లేక్ ఫారెస్ట్లో స్విమ్మింగ్ పూల్ పక్కన ఓ కమ్యునిటీ హాల్. అక్కడే ఈ సంగమం జరిగింది. చికెన్, మటన్, ఫిష్, పీస్ పలావ్ మెంట్ రైస్, కస్టర్డ్ లాంటి వివిధ రకాలైన డిషెస్ వచ్చాయి. వెజ్ ఐటమ్స్ కూడా చాల ఉన్నాయి. నాతో కేక్ కట్ చేయించారు. చివరిగా మాట్లాడిన నేను ''సాఫ్ట్ వేర్ రంగంలో ఉన్న ఈ నాటి యువతరానికి అంతగా సాహిత్య అభిరుచి ఉండదని అనుకునేవాన్ని. కాని అది భ్రమే అని మీరు తేల్చారు. నిత్యం మీ ఉద్యోగాలతో బిజీ గా ఉండే మీరు నాకు ఈ రకమైన అభినందన ఏర్పాటు చేయడం చాలా సంతోషం కలిగిస్తున్నది. అందరికీ కతజ్ఞతలు''.అని చెప్పాను.
అవార్డు సభ...
చివరికి జూలై 7వ తేదీ రానే వచ్చింది. సాక్రిమెంటోలో అవార్డు సభ. 6 వ తేదీ ఉదయమే అడేల్కన్, విల్సన్, కారులో వచ్చారు. మా మహేందర్ సాక్రిమెంట్లో మాకు బస ఎక్కడో చెప్పాడు. కానీ అట్లా కొత్తవాళ్లతో అంత దూరం ప్రయాణం చేయడం ఇబ్బంది అనిపించింది భాష అవరోధమవుతుందేమో అనిపించింది. అదీగాక కళ్యాణ్, అంజని కూడా సభకు రావడానికి ఉత్సాహం చూపారు. ఇక మా కారులోనే సాయంత్రం బయలు దేరాం. సభలో వేసుకోవలసిన సూట్ మొదలైనవి చూసుకొని బయలు దేరాం. ఎనిమిది గంటలు ప్రయాణం, అమెరికాలోని అనేక పల్లెటూర్లను దాటుతూ వెళ్ళాలి. ఎన్నో కొండలు నదులు దాటుకుంటూ వెళ్ళింది కారు. అక్కడికి సుమారు తెల్లవారు జామున మూడు గంటల ప్రాంతంలో చేరుకున్నాం.
ఉదయం 10 గంటలకు సభా స్థలికి చేరాం. క్రైస్తవ మందిరం పక్క పెద్ద హాలు అది. రెండవ ఫ్లోర్ లో ఉంది. పార్కింగ్ నిండా ఎన్నో కార్లు ఆగి ఉన్నాయి. అతి కష్టంగా పార్కింగ్లో కారు పెట్టి లోపలికి వచ్చాం. ఆవరణంలోకి ప్రవేశించగానే చక్కని స్వాగతం లభించింది. నన్ను తీసుకెళ్ళి నా పేరు రాసి అతికించిన చైర్ లో కూచో పెట్టారు. వివిధ దేశాల రచయితలు సోషల్ ఆక్టివిస్టులు ఎందరో కలిశారు. నా పుస్తకాలు ఇతర సభలలో పాల్గొన్న ఫొటోలు మొదలైన వాటితో ఒక సెల్ పెట్టారు. సన్మానిత రచయితలందరికీ అలాంటి సెల్స్ పెట్టారు.
కౌగిలింతలు, కేరింతలు, ఆటోగ్రాఫ్లు...
అవార్డ్ ఇస్తున్నప్పుడు కవి కార్య కర్త జీవిత విశేషాలు, కుటుంబం, అతను రాసిన పుస్తకాలు, ఇతర విశేషాలు స్క్రీన్ పైన ప్రదర్శించారు. ఒక్కొక్క మాటకు ప్రాంగణం అంతా చప్పట్లతో మార్మోగింది. అయితే మనలాగా శాలువా కప్పే సంప్రదాయం లేదు. అవార్డ్ గ్రహించాక కౌగిలింతలు, కేరింతలు ఆటోగ్రాఫ్లు, ఇట్లా ఆ సంతోషానికి అవధి లేదు. సభానంతరం ప్లే రైటర్ షేర్రీ తౌక్క నా దగ్గరకు వచ్చి పరిచయం చేసుకొంది. తెలంగాణా ఉద్యమం సందర్భంగాను, ఇతర కారణాలవల్ల వివిధ సందర్భాలలో జరిగిన ఆత్మహత్యల గురించి బాధ వ్యక్తం చేసింది. దానికి వ్యతిరేకంగా యువతకు ఆత్మస్థైర్యం ఇస్తూ నాతో సహా తెలుగు కవులు రాయడాన్ని మెచ్చుకుంది. నాతో కలిసి ఫొటో దిగింది. భోజనాలప్పుడు ఇమ్మిగ్రెంట్స్ హక్కుల పోరాట నాయకురాలు, సామాజిక కార్యకర్త హౌలీ ఎస్.కోయేర్ కలిసింది. తెలంగాణా ఉద్యమాన్ని గురించి చాల ఆసక్తి గా మాట్లాడింది. భోజనానంతరం నాతో ఫొటోలు దిగింది. ప్రొఫెసర్ రేరు మాండ్ రేరు గుట్టిఎర్ మరో అవార్డ్ గ్రహీత నేను పక్కపక్కకే కూర్చున్నాం. ఎన్నోముచ్చట్లు చెప్పాడు. విల్సన్ కుటుంబం అందరికీ నన్ను పరిచయం చేశాడు. తన పైన తొలి రోజుల్లో అమెరికా వచ్చినపుడు జరిగిన వివక్ష గురించి చెప్పాడు. తాను విద్యను, విద్యావంతులని, సజన కారులని, చాలా అభిమానిస్తానని చెప్పాడు. వాళ్ళు నాతో స్నేహంగా ఉన్న తీరు చూస్తే నిన్న వాళ్ళ కారు లోనే వస్తే బాగుందనిపించింది.
ఆకర్షించిన గోల్డెన్ గేటు...
అనంతరం సాక్రిమెంట్ నుండి లాస్ఏంజిల్స్కు బయలు దేరాం. దాదాపు నాలుగు గంటలు ప్రయాణం చేశాం. నిన్న రాత్రంతా, మళ్ళి ఇవ్వాళ్ళ, కళ్యాణ్ చాలా అలసి పోయాడు. సాన్ ఫ్రాన్సిస్కోలో గోల్డెన్ గేటు చూసి ఆ రాత్రి అక్కడే ఆగిపోవాలని నిర్ణయించుకున్నాం. గోల్డెన్ గేటు చాలా పెద్ద వంతెన. కారు గేటు తీస్తే విసిరి కొట్టే గాలి. నది పైన వంతెన అది. ఘాట్ రోడ్ పైన గుండ్రంగా తిరుగుతూ పైకి ఎక్కింది కారు.అదొక థ్రిల్లింగ్. చాలా స్నాపులు దిగాం. తరువాత దిగి వస్తుంటే కారు చాలా మెల్లెగా కదిలింది. విపరీతంగా ట్రాఫిక్, ఆకాశాన్నంటే సౌధాలు. చిత్రమే మిటంటే చాలా ఇండ్లు కొండ మీద కొండకే కట్టారు.
అక్కడి నుండి రాత్రి వంశి, పద్దు వాళ్ల ఇంటికెళ్లాం. చాలా వంటలు చేసింది. మాంసాహారాలు వండింది. తరువాత భోజనం చేశాను. పద్దు (పద్మ) ఆహ్లాదకరమైన తెలంగాణా తెలుగులో మాట్లాడుతుంది. ఆమెది సిద్ధిపేట ప్రాంతమేనట. ఈ నాటి ప్రముఖ కవి నందిని సిధా రెడ్డి స్టూడేంటేనట. ఈ విషయం మరింత సంతోషం కలిగించింది. రాత్రి అక్కడే విశ్రాంతి తీసుకొని ఉదయమే బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేసి బయలుదేరాం. ఈ విధంగా అమెరి కాలో మూడు నెలలు ఒక గొప్ప జ్ఞాపకం, అన్నిటికంటే మా దక్షు ఒక తొలి బాటసారిగా మా ఇంటికి రావడం ఒక గొప్ప అనుభవం.
- డాక్టర్ కాంచనపల్లి , 9676096614
Authorization