Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
- ఓపికా.. నమ్మకం.. పట్టుదల...
ఓపికా.. పట్టుదల.. నమ్మకం.. ఉంటే చాలు విజయం మనకు చేరువైనట్టే. దానికి తోడు ఇంట్లో వారి సహకారం కూడా ఉంటే ఆ విజయం మనల్ని వెదుక్కుంటూ వస్తుంది. ఇలా సక్సెస్ వైపు పరుగులు తీస్తున వారు ఎందరో ఉన్నారు. ఇటీవలే విడుదలైన సివిల్స్ ఫలితాల్లో మన తెలుగు యువకులు కూడా ఓ వెలుగు వెలిగారు. వారిలో కరీంనగర్కు చెందిన ప్రవీణ్ నాయక్ ఒకరు. రెండు సార్లు సక్సెస్కు దగ్గరగా వెళ్ళి వెనక్కు రావల్సి వచ్చింది. అయినా తండ్రి ఇచ్చిన ధైర్యంతో పట్టుదలతో చదివాడు. మూడో ప్రయత్నంలో 610వ ర్యాంక్ సాధించాడు. ఇది ఎలా సాధ్యమైందో అతని మాటల్లోనే...
సివిల్స్లో ర్యాంక్ సాధించారు? ఎలా ఫీలవుతున్నారు?
ఇప్పటికి మూడు సార్లు ప్రయత్నించాను. మూడో సారి విజయం సాధించాను. ఒక సారి మెయిన్స్లో16 మార్కుల్లో పోయాను. అప్పుడు చాలా బాధపడ్డాను. తర్వాత ఏడాది ప్రిలిమ్స్ వరకు వెళ్ళి సెలక్ట్ కాలేదు. అప్పుడైతే డిప్రెషన్ లోకి కూడా వెళ్ళాను. అయినా కోలుకొని చివరకు విజయం సాధించా. చాలా సంతోషంగా ఉంది.
సివిల్స్ రాయాలనే ఆలోచన అసలు ఎలా వచ్చింది?
ఏడో తరగతితో ఉన్నప్పుడు వచ్చింది. అప్పుడు మా స్కూల్ ఫంక్షన్కు ఐఏఎస్ ఆఫీసర్ని పిలిచారు. అయన గురించి ఎంతో గొప్పగా చెప్పారు. అందరూ చాలా గౌరవించారు. అంటే ఐఏఎస్ ఆఫీసరైతే హౌదా వస్తుంది. అందరూ ఎంతో గౌరవిస్తారు కాబట్టి నేనూ ఐఏఎస్ ఆఫీసర్ కావాలనే నిర్ణయానికి అప్పుడే వచ్చాను. పెద్దయిన తర్వాత ఏం చేస్తావు అని ఎవరైనా అడిగితే 'ఐఏఎస్ ఆఫీసర్ అవుతా' అని గట్టిగా చెప్పేవాడిని.
మీ ఎడ్యుకేషన్ ఎక్కడ జరిగింది?
పదో తరగతి వరకు కరీంనగర్లోనే చిన్న ప్రైవేట్ పాఠశాలలో చదువుకున్నాను. తర్వాత ఇంటర్ హైదరాబాద్లో పూర్తిచేశాను. ఆ తర్వాత ఇంజనీరింగ్ కూడా హైదరాబాద్లోనే. సివిల్స్పై పూర్తి అవగాహన వచ్చింది ఇంజనీరింగ్ చదివేటప్పుడే. అప్పటి వరకు ఆఫీసర్ అంటే అందరూ గౌరవిస్తారు కాబట్టి ఐఏఎస్ కావాలనే ఆలోచన ఉండేది. ఆ తర్వాతే తెలిసింది. అసలు ఐఏఎస్ అంటే ఏమిటి? ఏం చేయాలి? మన సామాజిక బాధ్యత ఏమిటి? అధికారం ఉంటే ప్రజల కోసం, సమాజం కోసం ఏం చేయవచ్చు? అందులో ఉండే కష్టాలేంటో తెలుసుకున్నాను. అప్పటి నుంచి ఎలాగైనా ఐఏఎస్ కావాలని పట్టుదలతో చదవడం మొదలుపెట్టాను.
కోచింగ్ ఎక్కడ తీసుకున్నారు?
ఇంజనీరింగ్ అయిపోయిన తర్వాత అంటే 2015లో ఢిల్లీ వెళ్ళాను. అక్కడే ఓ ఇనిస్టిట్యూట్లో ఏడాది పాటు కోచింగ్ తీసుకున్నాను. మొదటిసారి రాసినప్పుడు రాలేదు. తర్వాత మెయిన్స్లో 16 మార్కుల్లో పోయింది. తర్వాత ప్రిలిమ్స్లో సెలక్ట్ కాలేదు. తర్వాత జామియా మిలియా ఇస్లామియాలో చేరి 2018కి కోసం బాగా ప్రిపేర్ అయ్యాను. చివరకు 610 ర్యాంక్ సాధించాను.
ఇంట్లో సహకారం ఎలా ఉండేది?
ఇంట్లో సహకారం లేకపోతే అసలు చేయగలిగేవాడినే కాదు. నాన్న భీమానాయక్. ఓరియంటల్ ఆఫ్ కామర్స్ బ్యాంక్లో జాబ్ చేస్తున్నారు. అమ్మ రాజమ్మ, హౌస్వైఫ్. ప్రిలిమ్స్లో సెలక్ట్ కానప్పుడు డిప్రెషన్లోకి వెళ్ళానని చెప్పాను కదా! అప్పుడు నాన్ననే 'ఏమీ కాదు, ఇంకా బాగా ప్రిపెర్ అవ్వు' అని ధైర్యం చెప్పారు. నాన్న ఇచ్చిన సపోర్ట్తోనే మళ్ళీ సీరియస్గా ప్రిపేర్ అయ్యాను. నాకు ఓ చెల్లి ఉంది. తను ఇంటర్ సెకండ్ ఇయర్ చదువుతోంది.
పోస్టింగ్ వచ్చిన తర్వాత మీ బాధ్యత?
ఎక్కడ బాధ్యతల్లో ఉన్నా అక్కడ నా కంటూ ఓ గుర్తింపు తెచ్చుకోవాలి. ప్రజల కోసం నా వంతు సేవ చేయాలి. నీతి, నిజాయితీ కలిగిన అధికారి అనే పేరు తెచ్చుకోవాలి. మా కరీంనగర్ కలెక్టర్గా స్మితా సబర్వాల్ ఉండేవారు. ఆమెలా పని చేయాలని నా కోరిక.
సివిల్స్కు ప్రిపేరయ్యే వాళ్ళకు ఏం చెబుతారు?
సివిల్స్కు ప్రిపేర్ కావాలంటే ముందు ఓపిక, నమ్మకం ఉండాలి. మన లక్ష్యం బలంగా ఉండాలి. అప్పుడే ఏదైనా సాధించగలం. ఒక్కసారి ఫెయిల్ అయితే ఎక్కడ ఫెయిలయ్యామో గమనించి దాన్ని అధిగమించే ప్రయత్నం చేయాలి. ఎలా ఇంప్రూవ్ చేసుకోవాలి, దానికున్న అవకాశాలు ఏమిటో వాటిపై దృష్టిట్టాలి. హార్డ్ వర్క్ చేయాలి.
మీ ప్రిపరేషన్ ఎలా ఉండేది?
ఉదయం 8:30 గంటలకు లైబ్రరీకి వెళితే మళ్ళీ రాత్రి11:30కి వచ్చేవాడిని. మధ్యలో భోజనానికి, టీ, స్నాక్స్కు బ్రేక్ తీసకునే వాడిని. ఆదివారం మాత్రం కాస్త రిలాక్స్ అయ్యేవాడిని. ప్రతి రోజూ కచ్చితంగా 8 గంటలు చదువుకు కేటాయించేవాడిని. ఫ్రెండ్స్తో కలిసినప్పుడు చర్చలు కూడా ఆవైపే ఉండేవి. మరో విషయం ఏమిటంటే ఎంత సేపు చదివాము అన్నదాని కంటే ఎంత క్వాలిటీగా చదివాము అనేదే ముఖ్యం. మా ఫ్రెండ్స్ కొందరు క్వాంటీన్కి వెళితే టైం వేస్ట్ అని వచ్చేవాళ్ళు కాదు. మరీ ఇలా ఉండటం కూడా కరెక్ట్ కాదు. కాస్త రిలాక్స్ అయితేనే మెదడు చురుగ్గా పని చేస్తుంది. మరో ముఖ్యమైన విషయం న్యూస్ పేపర్లు రెగ్యులర్గా ఫాలో అయ్యేవాడిని.
సబ్జెక్ట్తో పాటు ఇతర పుస్తకాలు ఏమైనా చదివేవారా?
మెయిన్స్ అయిపోయిన తర్వాత కొంత మంది జీవిత చరిత్రలు చదివాను. 'థింక్ అండ్ గో రిటర్న్' అనే పుస్తకం బాగా నచ్చింది. యాట్యిటూడ్ డెవలప్మెంట్ కోసం కొన్ని పుస్తకాలు చదివాను.
నిరుత్సాహ పరిచిన వారు ఎవరైనా ఉన్నారా?
సివిల్స్కు ప్రిపేర్ అవుతున్నట్టు అందరికీ చెప్పలేదు. మా ఇంట్లో వారికి, దగ్గరి బంధువులకు మాత్రమే తెలుసు. అయితే కొంత మంది మాత్రం 'ఇంజనీరింగ్ అయిపోయింది. ఇంకా ఏం చేస్తున్నావు. ఉద్యోగం చేయడం లేదా?' అని ప్రశ్నించే వారు. అలాంటి వాళ్ళకు జాబ్ కోసం ట్రై చేస్తున్నా అని చెప్పేవాడిని.
తల్లిదండ్రుల సపోర్ట్ ఉంటేనే...
చాలా సంతోషంగా ఉంది. చాలా కష్టపడ్డాడు. సాధించాడు. గర్వంగా ఉంది. మీ అబ్బాయి ఇంకా ఎన్ని రోజులు చదువుతారు. ఉద్యోగం ఎప్పుడు చేస్తాడు అని కొంత మంది అడిగేవాళ్ళు. వాళ్ళకు మేమే సమాధానం చెప్పేవాళ్ళం. కష్టపడ్డందుకు మంచి ఫలితం వచ్చింది. ప్రిలిమ్స్లో సెలక్ట్ కానప్పుడు మాత్రం చాలా బాధపడ్డాడు. చాలా మంది పిల్లలు ఇలాగే అవుతున్నారు. విజయం అనేది వెంటనే రాదు. కష్టపడాలి. ఓపిగ్గా మన ప్రయత్నం చేయాలి. మా అబ్బాయికి కూడా అదే చెప్పాను. మళ్ళీ కోలుకొని బాగా ప్రిపేర్ అయ్యాడు. ర్యాంకు తెచ్చుకున్నాడు. పిల్లలు పట్టుదలతో ఏదైనా సాధించాలన్నప్పుడు తల్లిదండ్రులుగా మనం సపోర్ట్ చేస్తేనే వాళ్ళూ నమ్మకంగా ముందడుగు వేస్తారు. అనుకున్నది సాధిస్తారు.