Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
నిన్ను స్మరించుకోగానే నా మదినిండా విహారిస్తున్న కవితాచెలికి ఏం తెలుస్తుంది చెప్పు! నువు నన్నెపుడూ వీడి ఉండవనే నిజాన్ని తనకెలా చెప్పాలో...! నీ ఊహలు రూపకాలై నా మనసు పత్రంపై శిల్పాన్ని నిర్మించడంతో నేనో అనంత ఆనంద తీరంలో విహరిస్తూ నువు దూరాన ఉన్నావన్న ధ్యాసే లేకుండాపోయింది. నీలాంటి ప్రేమమయిని వస్తువుగా చేసుకున్న కవనం ప్రతి హృదయ వీణనూ అనురాగమయం చేస్తోంది. ఆదరణీయమై నిలుస్తోంది. కవనానికీ అలంకారమైన నీ మనో సౌందర్యం నన్ను గర్వితున్ని చేస్తోంది. అంతటి మనోహర హృదిలో నేనూ పదిలమై నిలుచున్నందకు.
ఇదంతా, నా పరిమితమైన భాషతో నిన్ను ఒక భావనా ప్రతిమగా నిలుపుకొని నేను పొందే సంతోషం. అవును నేను అల్ప సంతోషినే. కానీ ఇందులోనే అనల్పానుభూతిని పొందుతాను. ఎప్పుడో ఒకప్పుడైనా నా భావ చిత్రాలకు చిక్కుతావన్న ఆశ. నా భాషాజాలంలో నిన్ను ఇముడ్చుకోవడం నావల్ల కానిపనే. కానీ ప్రయత్నం ఆగదుకదా!
ప్రియా! నీ ప్రేమను పొందిన నేను ఎంతటి అదృష్టవంతున్ని! అసలు ప్రేమను పొందటమే గొప్పవరం. ప్రేమ ఇస్తేనే ప్రేమ వస్తుందని అంటారు. నిజమేకావచ్చు ఈ కాలానికి. కానీ ప్రేమ ఇవ్వటమనేదే గొప్ప విషయమంటాను నేను. ఇవ్వటానికి కూడా అర్హత ఉండాలంటాడు కలీల్ గిబ్రాన్. ఏ అర్హత ఉందని నువ్వు ఇవ్వ సిద్ధపడ్డావని ప్రశ్నిస్తాడు. నాకూ అప్పుడప్పుడూ అనిపిస్తుంది. నిన్ను ప్రేమిస్తున్నానని చెబుతున్నప్పుడు.
నిజంగా నిన్ను ప్రేమించే, నా ప్రేమను పంచే అర్హత నాకుందా అని అనిపిస్తుంది. అయితే నా ప్రేమను అందుకునేందుకు నువ్వా వైపు వెన్నెలకురిపించే కన్నులతో సొగసైన దరహాస చూపులతో చేతులు రెండూ చాచి నిలుచోవడం చూశాక, నా అర్హతకు నేనెంతో పొంగిపోయాను. ప్రేమ పొందటమూ, ప్రేమ ఇవ్వటమూ రెండూ ఈ ప్రపంచం మనకిచ్చిన వరాలు.
ప్రేమరాహిత్వంతో బ్రతినే వాళ్ళ జీవితం తలచుకుంటే నిజంగా సఖీ! నాకెంతో భయం వేస్తుంది. ఎంతపంచినా తరగనిది కదాప్రేమ. ప్రేమ లేకుంటే శిథిల శిల్పమేకదా! శిలలా మిగిలి పోనందుకు నేనెంతో పొంగిపోతాను. అయితే ప్రేమ ప్రేమగా ఎదగాలంటే ఓ రెండు మనసులూ, రెండు తనువులూ చాలా? ఇద్దరుంటే ప్రేమ బ్రతుకుతుందా? ఆ ఇద్దరూ కలిసి ప్రేమను బ్రతికించగలుగుతారా? లేదు సాధ్యంకాదు. నేనెంత ప్రేమికున్నయినా నువ్వెంత ప్రేమ మయివైనా, మన ప్రేమ బ్రతకటానికి నెలవు అనువుగా లేకపోతే మనలేదు. వసంత మాసపు లేచివురులు కోయిల గొంతును సవరించినట్లుగా, నీరెండ చినుకుల్లో ఇంద్రుని ధనస్సు పులకించినట్లుగా మన చుట్టూ ఒక ప్రేమనిండిన సమాజం మొగ్గ తొడుగుతూ ఉండాలి. స్వచ్ఛమైన నీరు, చల్లనైన గాలీ కాలుష్య రహిత ఆవరణం లేకుంటే మనం బ్రతకటం కష్టమైనట్లు గానే ప్రేమను నింపుకున్న, ప్రేమను పంచుతున్న సమాజంలోనే మన ప్రేమను బ్రతికించుకోగలుగుతాము. మనిద్దరమే ఒంటరిగా ప్రేమతో జీవించటం కష్టమనే భావిస్తున్నాను. ఏ మంటావు నువ్వు? నా భావన సరైనదేనా!
నేనేదో నిన్ను కలవర పెట్టేందుకు చెప్పడంలేదు ప్రియా! నేను దశాబ్దాలుగా చూసిన, గమనించిన అనేక సంఘటనల ఆధారంగానే అభిప్రాయపడుతున్నాను. ప్రేమను కూడా కలుషితం చేసే ఆలోచనలు, అవసరాలు మన ప్రక్కనే వీరవిహారం చేస్తున్నపుడు, దండెత్తుతున్నడు మనం యుద్ధసైనికులమై పోరాడాల్సిందే. స్వార్థ పూరిత సమాజంలో బ్రతుకుతూనే ఏ మకిలీ అంటకుండా నిలవడం సాధ్యమేలా అవుతుంది చెప్పు.
అందుకనే చెలీ మన ప్రేమను బ్రతికించుకునే బాధ్యత కూడా మనదే కదా! ఒక ప్రేమమయి సమాజాన్ని నిర్మించే పనిలోనూ నాకు నీ చేయినందించాలి. నీ తోడు లేకుండా నేను పయనించలేను. పోరాడనూలేను. ఏ మంటావు? లేఖ అందుకున్న మరుక్షణమే నీ అంతరంగాన్ని వినిపిస్తావు కదూ! నీ ప్రత్యుత్తరం కోసం వేయకండ్లతో ఎదురుచూస్తుంటాను.