Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
నువ్విప్పుడు చెంగావి రంగుపూల అంచుతో తీర్చిన లేత ఆకుపచ్చని చీరలో, పూల తోటలో తిరగాడుతూ నా లేఖను గూర్చి ఎదురు చూస్తున్నావనే అనుకుంటున్నాను. నా ఎదురుగా సన్నని చినుకులు పడి కదులుతున్న పూల మొక్కలను చూస్తుంటే వాటి వర్ణపు ఉనికంతా నీలానే నాకు దర్శనమిస్తోంది. ఆ నవ్వుతున్న పూల మెరుపులాంటి నీ పలకరింత నాకనంత విశ్వాన్ని జయించగల విశ్వాసాన్ని ఇస్తుంది. అందుకే నీతో మాట్లాడటం కోసం నేనెప్పుడూ పరితపిస్తుంటాను.
సంయుక్తాలు, ద్విత్త్వాలూ లేని తెలుగు పదాల సౌకుమార్యమంతా నీభాషణంలో అందాలొలుకుతూనే ఉంటుంది. అది ఏ భాషయితేనేమీ మనసు పరిమళాన్ని రంగరించి కలిపి చల్లితేనే చల్లని సువాసనలు వెదజల్లుతుంది. నువ్వలానే చేస్తావ్. మంత్రాల్లాంటి మాటలతో భరోసావై నిండిపోతావ్. అవును, చాలా మందికి మాటల విలువ తెలవదు. మాటలంటే కేవలం భాషా సంబంధ పదబంధాలు మాత్రమే కాదు. అనాదిగా పెనవేసుకున్న మానవ ఆలోచనల, అనుభవాల, అనుభూతుల, సంస్కృతీ సారపు హృదయ వేదిక మాట. ఇది మనుష్యరీతి అభివ్యక్తం. మనస్సును ముద్రించిన పత్రం. కదిలించే చైతన్యం. ప్రేరణాత్మక సవ్వడి. ప్రభావిత విస్ఫోటనం. ఇలా ఇంకెన్నయినా చెప్పొచ్చు. ఇది మనుషుల్ని అనుబంధించే సంగీతం. అందుకే మనం ప్రేమింకులమయ్యాం. నీ రూపానికి వన్నెలద్దింది నీ పలుకే కదా! భాషణసాధనముతోనే నీ మనస్సు సొగసును దోసిళ్ళ కెత్తుకుని దొరనైపోయాను కదా! 'నానువ్వు', 'నీనేను' అను పదపంధాలెంత అందమైనవో అంతే కదూ మన మిద్దరం.
ఓకే, ఓకే, చూశావా నీ మాటలు నన్నెంత ఉద్వేగానికి గురిచేశాయో. మాటలపైనే లేఖను సాగిస్తున్నాను. అసలు నేను చెప్పొచ్చేదేమంటే, మాట ఒక భావాన్ని మోసుకొస్తున్నపుడు అది చూపే ప్రభావం మన నిజాయితీ, నడవడిక మీద ఆధారపడి ఉంటుంది కదా! దాని గురించే నేను చివరిగా గుర్తు చేస్తున్నాను.
ప్రియా, ఆరోజు.. మన స్నేహం మొగ్గ తొడిగిన వేళ మన నాలుగు కళ్ళ చూపు ఒక్కటిగా మారిన క్షణాన నువ్వూ నేనూ కలిసి గార్డెన్ బెంచీపై కూర్చుని ఊసులు చెప్పుకుంటున్న సమయాన నువ్వొక మాటన్నావు గుర్తుందా? నా జీవనం, బ్రతుకు తెరువు, సంపాదించిన విజ్ఞానం, మధ్య తరగతి ఫాల్స్ ప్రిస్టేజీల గురించి, భయాల గురించి నేను ప్రస్తావిస్తున్నపుడు, నా భుజంపై చెక్కిళ్లనానించి తీయని చిరు నవ్వుతో నువ్వన్న మాట, ఒకే ఒక్క వాక్యం ''నేనున్నాను మిత్రమా! ఎందుకింక దిగులు'' అన్న నీ మాటల ధ్వని నాకో 'జీవన్టోన్'. ధైర్యం నింపిన సైనిక బలం.
ఆ మాటకు కట్టుబడే ఇన్నాళ్ళుగా నాకు ప్రేమను పంచుతూనే ఉన్నావు. నేనిక్కడుండీ నీ కోసమూ, నువ్వక్కడుండీ నా కోసమూ ఆలోచించడమే మన నిబద్ధతకు నిదర్శనం. ఇది మన చివరి చూపు వరకూ కొనసాగుతుందన్న ప్రగాఢ విశ్వాసం నాకు. ఈ విశ్వసనీయత, నమ్మకం మనల్ని అనేక కార్యాలకి పురిగొల్పుతుంది. ఒకసారి సమాజాన్ని వీక్షించు. ఎంత దారుణంగావుందో చూశౄవా! తానన్న మాటల్ని, గదిలో పడిపోయిన చెత్తను పారేసినట్లు, పనికిరాని కాగితాన్ని విసిరేసినట్లు ఎలా ఊడ్చేస్తారో గమనించావా! జరుగుతున్న మోసాలన్నీ నమ్మకాల పునాదుల మీదే జరుగుతున్నాయి. నిజంగా ఒక నమ్మకానియ్యలేని మనుషులతో నిండిన సమాజం దుష్టత్వ లోగిలిగా మారింది.
నమ్మకం మనిషి లక్షణం. మోసం మార్కెట్ లక్షణం. మనిషితనాన్ని మార్కెట్కు తాకట్టు పెట్టిన లోకాన, మనిషఙగా బ్రతకటం నిత్యం ఓ యుద్ధ చర్య. అవును మనం ప్రతి నిత్యం యుద్ధం చేయాల్సిందే. ఇందులో గెలవటమూ ఓడటమూ ఏమీ ఉండదు. సమరమే విజయం. నమ్మకమాయడం, నమ్మకంగా ఉండటం ఇదే అనుబంధపు అంకురానికి కాపు కాయటం. నమ్మకాల లేమిలో ఏదీ వెలుగదు. ఏ పువ్వూ పూయదు. ఇక పరిమళమెలా! అందుకనే ''నాక్కొంచెం నమ్మకమివ్వు'' అని అర్థించాడో కవి.
అందుకనే నమ్మికమయిన వ్యక్తిత్వాల సమూహాలను నిర్మించాలి మనం. విశ్వాసాల పంటల ఆవరణాన్ని సృష్టించాలి. నమ్మకాల అమ్మకాలను వమ్ము చేయాలి. ప్రేమ ఫలం ధైర్యపు తోరణమై నిలవాలి. మన ప్రేమ ఇందుకు ప్రేరణ కదా ప్రియా!
- కె.ఆనందాచారి
9948787660