Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ప్రియా! నిన్న నా కల ఆక్రమణదారు నువ్వే. నీ లేఖాస్వాదనలో నా కల వెన్నెలమయమైంది. మెళకువకన్నా కల ఎంత మధురమో కదా! అదీ నీతో చేసే సంభాషణ నాకు లక్షరెట్ల చైతన్యంతో సమానం. కోటి రెట్ల విశ్వాసాల స్పర్శ. నీ వాక్యాల ఆలింగనంలో తలమునకలయ్యాను రాత్రంతా. అలా అలా నువ్వుంతా నాలోకి, నేనంతా నీలోకి ఏకాత్మలమై పదాలలో ప్రేమ నింపుతున్న వేళ, కఠిన హృదయుడూ, రాక్షసుడు తన వెలుగు కిరణ పంజా విసిరి నా అనుభూతిని ఛిద్రం చేశాడు. వెలుగు నిర్దయత్వం అంటే ఇదే. విశ్రాంతి లేక తిరుగుతున్న భూమిపై ఎంత విసుగెత్తిందో నాకు.
అయినా సఖీ! నీ లేఖ ఆరంభాన నన్ను పిలిచావు చూడు అదే ఆ సప్తాక్షరాల వాక్యం నన్ను బంధించే నీ గుండెకు కుట్టేసింది. ఎంత అందంగా పిలిచావ్ ప్రియా! ఆ పిలుపుకే ప్రతి స్పందిస్తున్నట్లు నా గుండె కొట్టుకొంటోంది. 'మేరీ ప్యారాజిగర్', ఇది హృదయపు పలకరింత కదూ! పిలిచే పిలుపుతోనే స్వాధీనమైపోతాం. పిలుపుకు వశమవని మనుసుంటుందా మన పిలుపులో ప్రేమ నిండివుంటే. పిలవటం నేర్చుకోవాలి ఈ లోకం. 'నా మదినిన్ను పిలిచింది గానమై, నా ప్రాణమై' అన్నాడో కవి. నిజంగానే నిజంగా ప్రేమించిన హృదయం మాత్రమే అలా పిలవగలదు. మళ్ళీ మళ్ళీ ఆ పిలుపు వినాలని ఆరాటపడుతోంది మనసు. నువ్వు తప్ప అలా ఎవరు పిలవగలరు. పిలుపులలో ఒక సమ్మోహనాస్త్రం దాగుంటుంది. ప్రేమకు గొంతు కనిపిస్తే అది పిలుపై మనల్ని చుట్టుముడుతుంది. తమ హృదయానికి చుట్టుకుంటుంది. అందుకే చెలీ! నీ పిలుపుకు దాసోహమంటున్నాను.
నిర్వచనాన్ని వచించిన సమాజం మనకన్నీ ఇచ్చినవే కదా! మనం పొందిన దాంట్లోంచి ఇస్తున్నదెంత! ఇస్తున్నామని అనుకుంటూ పొందాలనుకుంటున్నదేమిటి? అందుకనే ఇవ్వటం, తీసుకోవటమనే ఆలోచనే సరికాదనుకుంటా సఖీ! ఏమంటావ్ చెప్పు. నేనంటానూ, రెండు వైపులా ఇవ్వటమొకటే ఉంటుందని. ఇవ్వగలిగేంత ఎదిగినపుడే మానవీయ మానవుడిగా నిలబడతాం.
కానీ, ప్రియా! లోకం వైపు ఒక మారు చూడు. ఎంత భయానక వాతావరణం మన చుట్టూ ఆవహించి ఉంది. మనిషి తనాన్ని హతమార్చే సంస్కృతీ విజృంభణ గమనించావా! అది కూడా ప్రేమ అనే పేరు చెప్పి జరుగుతున్న దారుణాలు నిత్యం కలచివేస్తున్నాయి. ప్రేమంటే రెండు మనసుల కలయిక, అదో మనోహరమైన మానసిక తాదాత్మకత. స్నేహాభిమానాల, మమతానురాగాల, పరస్పర గౌరవాల సముచ్ఛయ భావన ప్రేమంటే. కానీ ఇప్పుడేం జరుగుతోంది. నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను. నువ్వు నన్ను ప్రేమిస్తావా లేదా? అని నిలదీయటం, బెదిరించడం, ఆపై ప్రేమిస్తున్నానన్న వ్యక్తినే కిరాతకంగా చంపటం. ఇందులో ప్రేమాంశమేమైనా ఉందా! ప్రేమించడమంటే కామించడమేననీ, కామించడమే ప్రేమించడమనే నీచ స్థాయికి దిగజార్చిన ఈ పరిస్థితులను చూస్తుంటే నిజమైన ప్రేమలపై కాలుష్య మేఘాలు అలుముకుంటాయని భయమేస్తున్నది. ఇవన్నీ ప్రేమ రాహిత్యంలోంచి పుట్టుకొచ్చిన వాంఛలు మాత్రమే ఆధిపత్య అణచివేత భావజాలాల సంస్కృతీ పరంపర ఇదంతా. ఈ హీనత్వాన్నుండి బయటపడాలి. అంటే వీటి కారకులు ఎవరు? కోర్కెల్నీ, వాంఛలను రెచ్చగొడుతూ, హింసనూ వికృత రాక్షసత్వాన్ని ప్రోద్భలిస్తున్నదెవరు? శత్రువునే గుర్తించకపోతే ఇక నిర్మూలించడం ఎలా చేయగలం. వస్తువుల పట్ల తీవ్ర వాంఛా వ్యామోహాలను పెంచి పోషిస్తున్న మార్కెట్ సంస్కృతే మానవుల సంబంధాలలో కూడా ప్రవేశింప జేసింది. మార్కెట్లో లాభం ఏకైక లక్ష్యమైతే మానవ సంబంధాలలో ప్రయోజనం, వాంఛలు తీరటం లక్ష్యంగా మారింది. సాహిత్యం, విద్య, కళా ఏదీ మనుషుల్లో మానవ హృదయాన్ని నిర్మించలేకపోతున్నది. హృదయాల నిండా మార్కెట్ విలువలు నిండిపోతున్నాయి. మార్కెట్లోని మోసాలు మనుషుల మధ్యకు వచ్చాయి. మార్కెట్ అరాచకత్వం మనసుల్లోకి పాకింది. అనుబంధాల స్థలంలో అనుభోగాలు, అనురాగాల గళంలో రాగద్వేషాలు రోజురోజుకూ పెరిగిపోతున్నవి. ఒక విధ్వంసం కొనసాగుతున్నది.
ఇవీ మన లాంటి వారిని కలవరపెడుతున్న విషయాలు. అందుకే మానవత్వ నిర్మాణం కోసం యుద్ధం చేయాల్సిందే మనం. స్వేచ్ఛ కోసం, ప్రేమ కోసం సైనికులమై పోరాడుదాం. మన ఆయుధం ప్రేమ. ఎందుకంటే మనం నిజమైన ప్రేమికులం. మార్కేట్ విలువ లేవీ శాశ్వతమైనవి కాదు. అది పతనం కాక తప్పదు. నిజమైన ప్రేమ ఇవ్వగలిగితే మరింత అధికమైన ప్రేమను సంపాదించగలమనే నిజాన్ని చాటాలి. 'ప్రేమ ఇచ్చిన ప్రేమ వచ్చున'న్న మహాకవి మనకాదర్శి కదా! చెలీ! నీ ప్రేమను నిండా వొంపుకున్న వాణ్ణి ప్రేమ రాహిత్యపు, సంఘటననేదీ ఓర్చలేకున్నాను. అందుకే నాలోని ఆవేదనంతా నీకు విన్నవించాను. మరోసారి నీ ప్రేమైక పలకరింపు కోసం ఎదురుచూస్తాను. ఇట్లు
నీ ప్యారా జిగర్