Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఓ ప్రియా..
ఎలా వున్నావు? రాయలేక రాస్తున్న నా మొదటి లేఖ.. విప్పి చూడు తెలుస్తుంది నా హృదయ లేఖ.. తెరిచావా లేఖని.. రెప్పలు ఆర్పకుండా చడి చప్పుడు చేయకుండా గుండె సవ్వడిని ఆపకుండా చూస్తూన్నావు కదా.. ఎందుకలా..?
ఏం లేదులే.. ఎందుకంత ఆరాటం ఏం రాసాననో అని.. మనసులోని భావాలని ఎలా వ్యక్తపరచానో అని కదా నీ అనుమానం ..
ఏం చెప్పను అక్షరాలను జల్లెడ పట్టాను పదాలుగా కూర్చడానికి ..
భావాలకి ప్రేమ పూత పూసాను.. పరిమళించడానికి.
రాసిన పదాలు ఇది సరిపోవడం లేదని.. అది తగ్గట్టు లేదని ఒకటే అల్లరి..ఈ భావం ఇక్కడ ఇలా చెప్పకు అలా చెప్పు అంటూ ఒకటే గోల..
శ్వేత పత్రంపై వేల భావాలను లిఖించినా ఏదో వెలితి.. అక్షరాలు సరితూగడం లేదు నాలోని భావాలను విప్పడానికి ..!!
ఎన్నో అద్భుత చిత్రాలను చూసిన ఈ కన్నులకు ఏ చిత్రం సరిరాదంటా.. మనసు మాత్రం చిత్రంగా నీ చిత్రానికే నా ఓటు అంటూ ఉరకలేస్తుంది.. నువ్వో అద్భుతానివే మరి నా మనసు ప్రపంచానికి..
సాయంకాలం వేళ అలా ఆకాశాన్ని చూస్తూ ఉండిపోతానా.. ఆకాశాన్ని చూసి మేఘాల్ని నా అడుగుల వెనకే నడిపిస్తూ మది పరిచిన తోటలోకి వెళుతుంటే.. అదే మనసు తోట.. పరిమళాల జల్లులు మనసుని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తుంటే జ్ఞాపకాల పువ్వులని గుత్తులుగా చేసి ఏరుకుంటూ హృదయ కుండీలో చేర్చాను.. ఎన్ని రోజులైన వాడని నను వీడని పరిమళాలు అంటే నువ్వు నమ్ముతావా ..!!
నీ భావాల్ని గుండెల్లో బంధించి తెలియని తన్మయత్వంలో ప్రతి క్షణం విహరిస్తున్న .. మనసంతా నీ ఊహలే.. తపనగా నీ పలుకుల వలపులే..!!
ఎంత చెప్పిన... తక్కువే.. అంత మక్కువ నీపై మరి... కలలు తీరే రోజు కోసం ఎంతలా ఎదురు చూస్తామో నేను అలా నీ రాక తేలిపే లేఖకి ఎదురుచుస్తూ..
ఇట్లు
నీ మనసు,