పెరిగిపోతున్న అపార్ట్మెంట్ సంస్కృతి. ఎక్కడ చూసినా పెద్ద పెద్ద భవనాలు. ఖరీదైన హంగులు. లోపల ఎన్నో ఎన్నెన్నో సౌకర్యాలు. విలాసాలు. ఎన్ని వుండి ఏం లాభం. చుట్టూ అభద్రతా. ఎప్పుడు ఎవరు వచ్చి తమ సొత్తు దోచుకుంటారో అనే భయం. కలత నిద్ర. అందుకే వీరికి అభయమిస్తూ హాయిగా నిద్రపొమ్మని వాచ్మెన్ల పేరిట కార్మికులు వెలిశారు. ఇక యాజమాన్యానికి కంటి నిండా సుఖనిద్ర. కాపలా కాస్తున్న అతనికి మాత్రం కలత నిద్ర. నిత్యం యజమానిని, అతని భవనాన్ని కాపాడుతుంటాడు. తాము మాత్రం పిచుక గూడులాంటి గదిలో ఇరుక్కుంటారు. అలాంటి వారి బతుకు చిత్రం నేటి 'కొలువు'లో...
హైదరాబాద్ నగరంలో సుమారు లక్ష అపార్ట్మెంట్లు ఉన్నాయి. ఈ అపార్ట్మెంట్లలలో 80 వేల మంది వరకు వాచ్మెన్లుగా పనిచేస్తున్నారు. వీరి పరిస్థితి చాలా దుర్బరం. వీరిలో ఎక్కువ మంది కర్నాటక, మధ్య ప్రదేశ్, మహారాష్ట్ర, నేపాల్, ఆంధ్రప్రదేశ్, తెలంగాణ నుండి వున్నారు. సొంత ఊరిలో ఉపాధి అవకాశాలు కరువయ్యాయి. పని దొరకక భార్యా బిడ్డలకు మూడు పూటలు కనీసం తిండిపెట్టలేని పరిస్థితి వీరిది. దాంతో గత్యంతరం లేక వివిధ గ్రామాల నుండి పట్టణాలకు వలస వచ్చారు. ముఖ్యంగా హైద్రాబాద్ నగరంలోనే వేల మంది అపార్ట్మెంట్ వాచ్మెన్లున్నారు. వారు పనిచేసే అపార్ట్మెంట్లోనే యాజమాని చిన్న గదిలో కుటుంబ జీవనం గడుపుతున్నారు. వీరికి రూమ్ సరిపోక పడుకోవడానికి కూడా అవకాశం ఉండదు. పైగా గది కేటాయించామనే పేరుతో నెలసరి జీతంలో కత్తిరింపులు. వాళ్లు బతికేందుకు మూడు నుండి నాలుగు వేలు మాత్రమే జీతం రూపంలో వస్తాయి.
బయట పనులు లేక
హైదరాబాద్ నగరంలో దాదాపు 20 సంవత్సరాల నుండి నివాసం ఉన్నవారి జీవన పరిస్థితి నేటికీ మారలేదు. ఇప్పుడున్న అపార్ట్మెంట్స్తో పాటు నార్త్జోన్ కూకట్పల్లి, కుత్భుల్లాపూర్ లాంటి ఏరియాల్లో వేలాది అపార్ట్మెంట్స్ పెరుగుతున్నాయి. అపార్ట్మెంట్ ఓనర్స్కు తప్పనిసరి పరిస్థితుల్లో వాచ్మెన్ అవసరం ఉంటుంది. ఒకపక్క బయట పనులుó లేక లక్షలాది మంది ఖాళీగా వుంటున్నారు. వీరంతా వాచ్మెన్లుగా చేరిపోవాల్సిన దుస్థితి ఏర్పడుతోంది.
మార్పు రావాలి
ప్రభుత్వం ఈ వాచ్మెన్లో జీవన విధానంలో మార్పు తీసుకురావడం కోసం ప్రత్యేక దృష్టి పెట్టాలి. వాచ్మెన్ల బతుకులు రోజురోజుకు దుర్భర జీవనంలో కొట్టుమిట్టాడుతున్నాయి. ఖైదీలా మాదిరిగా జైళ్లో బంధించినట్లుగా చూసే పద్ధతిలో మార్పు రావాలి. వాచ్మెన్లకు వారానికి ఒక్కరోజు సెలవు కూడాలేదు. ఊర్లో ఎంత కష్టమొచ్చినా వెళ్ళడానికి అవకాశం లేదు. పిల్లలకు సరైన చదువులు లేవు. చాలీ చాలని వేతనంతో బతుకుతున్నారు. అందుకే వీరి పిల్లలకు మంచి విద్యను అందించాలి. అలాగే కళ్యాణ లక్ష్మీ పథకం అమలు చేయాలి. అపార్ట్మెంట్స్లో, ప్లాట్స్లో వుండే కుటుంబంలోని పెద్దలు, పిల్లలు వాచ్మెన్లను గౌరవించాలి. 'ఎరు వాచ్మెన్ అరేరు వాచ్ మెన్ అనే మాటలతో అమర్యాదగా పిలుస్తుంటారు. యాజమాన్యానికి వీరి ఆర్థిక పరిస్థితి రీత్యా లోకువగా మారాల్సిన పరిస్థితి.
సమస్యలు ఎన్నో....
వీరికి అపార్ట్మెంట్స్లో రక్షణ లేదు. నిత్యం దాడులు, దౌర్జన్యాలు జరుగుతున్నాయి. 24 గంటలు అపార్ట్మెంట్లో ఉండాలి. అపార్ట్మెంట్స్లో ఉన్నా ప్లాట్స్ ఓనర్స్ ఏ పని చెప్పినా కచ్చితంగా చేయాల్సిందే. సంవత్సరానికి ఒక్కసారి మాత్రమే అది కూడా తన స్థానంలో వేరొకరిని ఏర్పాటు చేసి సెలవు తీసుకోవాలి. ఇంత కష్టపడుతున్నా ఎలాంటి గుర్తింపు కార్డు ఉండదు. అందుకే అపార్ట్మెంట్స్ వాచ్మెన్లను లేబర్ యాక్ట్ ప్రకారం గుర్తించి కార్డులు ఇవ్వాలి. వాచ్మెన్లకు జీవో 81 సౌకర్యం కల్పించాలి. వెట్టి చాకిరి విధానం పోవాలి. వీరిపి దొంగతనాలు మోపడం మానుకోవాలి. కనీస వేతనం చట్టం అమలు చెయ్యాలి. ప్రభుత్వం తెల్ల రేషన్ కార్డ్ (ఆహార భద్రత కార్డులు) ఇవ్వాలి. డబుల్ బెడ్ రూమ్స్ ఇళ్ళు నిర్మించి ఇవ్వాలి.
వారు మనుషులు కాదా?
వాచ్మెన్ల బంధువులెవరైరా ఊర్లో చనిపోతే ఊరికి వెళ్ళాలని అడిగితే కనీసం అనుమతి ఇవ్వరు. దాంతో అని వార్యంగా చెప్పకుండా వెళ్లితే ఇంట్లో ఉన్న ఆడ మనిషిపై దుర్భాషలాడుతూ, చెడు మాటలతో దూషిస్తుంటారు. ఇచ్చే నెల జీతం నుండి వందరూపాయలు మినహాయిస్తుంటారు. ఇలాంటి దారుణమైన పరిస్థితుల్లో కూడా ఏమీ చేయలేని పరిస్థితుల్లో వాచామెన్ ఆ ఇరుకు గదుల్లో తమ కుటుంబాలతో జీవనం సాగిస్తున్నాయి. కుటుంబంలో ఎవరికైనా అనుకోని అనారోగ్య సమస్య వస్తే హాస్పిటల్స్లో చూపించుకోలేని దుస్థితి. ఆర్థికంగా బలహీనంగా ఉండటంతో కనీసం జబ్బు నయం కావడానికి మందు బిళ్ళలు కొనుక్కోలేని పరిస్థితి. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో 'మా సమస్యలు పట్టించుకునేదెవరు. మాకు అండగా నిలిచేదెవరు. మా తరపున నిలబడి పోరాడేదెవరు' వీరు ప్రశ్నిస్తున్నారు.
ఇటువంటి వారందరికీ కొన్ని కార్మిక సంఘాలు ఉన్నాయి. సంఘంగా వుంటే ఎటువంటి సమస్యలైనా పరిష్కరించుకోవచ్చు. అందుకే అపార్ట్మెంట్ వాచ్మెన్లందరూ కలిసి ఓ సంఘం పెట్టుకోవాలి. వారి సమస్యలు పరిష్కారమయ్యే వరకు సంఘం ఆధ్వర్యంలో పోరాడాలి. అప్పుడే వారి జీవితాల్లో మంచి మార్పు.
Authorization