Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
వేల మైళ్ల దూరమైనా ఒక అడుగుతోనే మొదలవుతుంది. కానీ... కొన్ని అడుగులు మాత్రమే కొత్త దారులు వేస్తాయి. ఆ దారులు నేర్పిన నడకలు జీవితానికి పాఠాలవుతాయి. అలా ఒక్కో దశలో ఒక్కో పాఠాన్ని నేర్చుకుంటూ... ముందుకు సాగుతున్న సృజనశీలి రేఖ బొగ్గారపు. పదో తరగతిలోనే తన కెరీర్ ఎంటో నిర్ణయించుకుంది. కాలగమనంలో అది అంతర్లీనమైనా... చివరకు మళ్లీ ఆ రేఖలే ఆమె కెరీర్ గ్రాఫ్ను గీశాయి. కాస్ట్యూమ్ డిజైనర్గా మార్చాయి. న్యాయశాస్త్రంలో పీజీ, ఫోరెన్సిక్ సైన్స్లో స్పెషలైజేషన్, రాజకీయాలంటే ఆసక్తి, జర్నలిస్టు కావాలన్న ఆకాంక్ష .. ఇవన్నీ ఉన్న ఆ యువతి డిజైనర్గా ఎలా ఎదిగింది? 'గూడఛారి' సినిమాకు స్టయిలిస్ట్గా తనదైన ముద్రను ఎలా వేసింది? తెలియాలంటే ఇది చదవాల్సిందే!
బాల్యం ముగించుకుని... యవ్వనంలోకి అడుగుపెడుతున్నప్పుడు ఒక్కొక్కరికీ ఒక్కో స్వప్నం ఏర్పడుతుంది. మారిన ఆలోచనలో.. తల్లిదండ్రుల ఆకాంక్షలో.. కొందరికి ఆ స్వప్నం కలలాగే మిగిలిపోతే, మరికొందరిలో మాత్రం సజీవమవుతుంది. అది రేఖ విషయంలో నిజమైంది. రేఖ తండ్రి బొగ్గారపు సీతారామయ్య... ప్రముఖ న్యాయవాది. ఖమ్మం మాజీ ఎమ్మెల్యే కూడా. తల్లి దాక్షాయణి. డబుల్ పోస్టుగ్రాడ్యుయేట్. నర్సింగ్ కాలేజీలు నిర్వహిస్తున్నారు. ఇక రేఖ ఇంట్లో అందరికంటే చిన్నది కావడంతో గారాబం. కానీ తమలాగే కూతురు బాగా చదువుకోవాలనుకున్నారు. కానీ ఆమె టెంత్ పూర్తవ్వగానే... డిజైనింగ్పై ఆసక్తి చూపింది. 'బట్టలు కుట్టుకుంటావా?' అని ఆశ్చర్యపోయారు వాళ్లు. ఎందుకంటే అందరి తల్లిదండ్రుల్లాగే తల్లివృత్తినో, తండ్రి వృత్తినో ఎంచుకోవాలని ఆశించారు. అంతగా పరిణితి లేని వయసులో వచ్చిన ఆలోచన కాబట్టి... రేఖ దాన్ని పక్కకు పెట్టింది. వాళ్ల పేరెంట్స్ కోరిక మేరకు ఎల్ఎల్బీ చేసింది. ఎల్ఎల్ఎమ్ చదివింది. తరువాత సెంట్రల్ యూనివర్సిటీ నుంచి డిస్టెన్స్ మోడ్లో ఫోరెన్సిక్ సైన్స్ చదివింది. ఆబిడ్స్లో ఉన్న గోల్డెన్ త్రెషోల్డ్లో ఆ క్లాసులకు వెళ్లివచ్చేది. అలా నడుస్తూ వస్తున్నప్పుడే ఎదురుగా బిగ్బజార్... దానిపై నిలువునా వేలాడే డిజైనర్ క్లాత్స్ పోస్టర్స్! అది దాటితే లకోటియా ఫ్యాషన్ డిజైనింగ్ కాలేజీ.. కొత్త ట్రెండ్స్తో వెలిగిపోతున్న డిజైన్స్. ఆమెను నిలవనీయకపోయేవి.
ఊహించని అవకాశం...
'గట్టిగా అనుకో అయి పోతుంది..' ఫిదా సినిమాలో డైలాగ్. ఆమె కూడా గట్టిగానే అనుకున్నట్టుంది పదో తరగతిలో. అందుకే ఇన్నేండ్లు అంతర్లీనంగా ఉన్న ఆసక్తి మళ్లీ ఆమెలో ఆశలు రేపింది. ఎంతగా అంటే.. తల్లిదండ్రులకు చెప్పకుండానే... కాలేజీలో చేరిపోయేంతగా. కాలేజీకి పొద్దున్నే వెళ్లి సాయంత్రం వస్తుంటే గమనించిన తల్లిదండ్రులు 'ఇప్పటిదాకా ఎక్కడికెళ్తున్నావు?' అని అడిగినప్పుడు... ఆమె చెప్పేదాక తెలియదు. డిజైనింగ్ మీద రేఖకున్న ప్యాషన్ పోలేదని. కోర్సు అయిపోగానే... కూకట్పల్లిలో వర్క్షాప్ ప్రారంభించింది. ఇష్టమైన పని. అంతకుమించిన ఆనందం ఏముంటుంది? అప్పుడే తెలిసిన ఫొటోగ్రాఫర్ ఒకరు ఫోన్ చేశారు. ' ఫొటోషూట్ ప్లాన్ చేస్తున్నాం. మోడల్ వస్తుంది. తనకు డ్రెస్ చేసిపెట్టు. భవిష్యత్లో కలిసి పనిచేద్దాం' అని. సరేనంది. ఆ అమ్మాయి వచ్చింది. డ్రెస్ ఎలా కావాలో చెప్పి వెళ్లింది. సాయంత్రం ఫోన్ చేసి... 'నీకు అభిషేక్ పిక్చర్స్ నుంచి కాల్ వస్తుంద'ని చెప్పింది. చాలా పెద్ద ప్రొడక్షన్! నాకు కాల్ చేస్తారా? ఎక్కువ ఎక్స్పీరియెన్స్ లేదు. ఓ లేబుల్ కూడా లేదు అని ఆలోచించింది. కానీ... పిలిచారు. నటుడు అడవి శేష్తో మీటింగ్. ''క్షణం' తరువాత చేస్తున్నాను. ఇది సస్పెన్స్ థ్రిల్లర్. వీళ్లు నటీనటులు' అని 'ప్రకాశ్రాజ్, జగపతిబాబు, అనీష్ కురివిల్ల' ఉన్న పిక్చర్ బోర్డ్ చూపించారు. పట్టలేని సంతోషం. కనీసం చూడలేను అనుకున్న వాళ్లతో కలిసి పనిచేసే అవకాశం. మరేం ఆలోచించకుండా ఓకే చెప్పింది. 'రిఫరెన్సెస్ పంపించండి. ఫోన్ చేస్తామ'న్నారు.
'గూఢచారి'తో సక్సెస్...
పంపింది. కానీ తను వచ్చినరోజే చాలా మంది, ఎంతో సీనియర్ డిజైనర్స్ వచ్చారు. అసలు అవకాశం వస్తుందో రాదోనన్న సందేహం. తెల్లారి వాళ్లనుంచి ఫోన్ రాలేదు. 'అయిపోయిందిలే. మరిచిపోవచ్చు' అనుకుంది. వాళ్లు ఆమెను మరిచిపోలేదు. రెండో రోజు పిలిచి... 'నీకు ఎక్కువ ఎక్స్పీరియెన్స్ లేదు. అయినా అవకాశం ఇస్తున్నాం. పూర్తిస్థాయిలో మనసుపెట్టి పనిచేయాలి' అని చెప్పారు. సంపాదించడం కంటే నేర్చుకోవాలనే తపన ఎక్కువ ఉన్న రేఖ... 'ఒకటి రెండు షెడ్యూల్స్లో నేను ఇబ్బంది పడతాను, మిమ్మల్ని కూడా ఇబ్బంది పెడతానేమో కానీ... మీ నమ్మకాన్ని చెడగొట్టను' అని చెప్పింది. ఆ నమ్మకంతోనే 'గూఢచారి' సినిమాకు డిజైనర్గా ఆమెకు అవకాశం ఇచ్చారు శేష్, డైరెక్టర్ శశి. ఆ నమ్మకాన్ని నిలబెట్టుకుంది రేఖ. సినిమా సక్సెస్. డిజైనర్గా రేఖ కూడా సక్సెస్. 'ఎన్ని సర్టిఫికెట్లు ఉన్నా... గూఢచారి సినిమా చూస్తున్నప్పుడు కలిగిన ఫీలింగ్ను మాటల్లో వర్ణించలేను' అని ఉత్సాహంగా చెబుతుంది రేఖ. కల నిజం కావడాన్ని మించిన ఆనందం ఏముంటుంది? ఈ సినిమా చేస్తున్న సమయంలోనే 'జంబలకిడి పంబ', 'లండన్బాబులు', ఓ వెబ్సిరీస్కి సైతం స్టయిలిస్ట్గా పనిచేసింది. ప్రస్తుతం ఆమె పనిచేసిన నవీన్చంద్ర సినిమా ఒకటి పోస్ట్ ప్రొడక్షన్లో ఉంది. ఇంకా చాలా ప్రాజెక్ట్స్ వస్తున్నాయి. కానీ సినిమా ద్వారా తనకు వచ్చే డబ్బుకంటే... తానేం నేర్చుకోవచ్చు అనేదే ఎక్కువగా ఆలోచిస్తుంది రేఖ. అందుకే కొంచెం టైమ్ తీసుకుంటున్నది.
చేనేతకు చేయూతగా...
వర్క్షాప్ విజయవంతంగా నడుస్తున్నది. పాత క్లయింట్స్ మాత్రమే కాదు... కొత్త క్లయింట్స్ చేరారు. సినిమాలకు పనిచేస్తున్నప్పుడు అంత సమయం చిక్కదు. అలాంటప్పుడు ఎక్కువ వర్క్ ఉంటే.. అవుట్సోర్సింగ్ ఇస్తుంటుంది. అయితే డిజైనర్ ఎవరైనా తమదైన ముద్ర ఉండాలని కోరుకుంటారు. అదే లేబుల్. తొందరలోనే తన లేబుల్ను ప్రారంభించాలని చూస్తున్నది. అందరిలా ప్రవాహంలో పడి కొట్టుకుపోవడం నచ్చదామెకు. చేనేత అంటే ఇష్టం. చదువుకునేటప్పుడు కోర్సులో భాగంగా... పోచంపల్లి వెళ్లింది. అక్కడి ఇక్కత్ కళ... ఆమెను కట్టిపడేసింది. అంతటి గొప్ప కళకు కొనసాగింపుగా ఉన్న నేతన్నల ఉపాధి ప్రశ్నార్థకంగా ఉందని అర్థం చేసుకుంది. అందుకే ఎప్పుడు బట్ట అవసరమైనా నేరుగా వీవర్స్ దగ్గరికే వెళ్లి కొని తెస్తుంది. ఇప్పుడు మనం ఉపయోగిస్తున్న మిల్లు బట్ట... కుళ్లి మట్టిలో కలిసిపోవడానికి లక్షల ఏండ్లు పడుతుంది. గాలి కాలుష్యం కంటే.. ఇది పెను ప్రమాదం. అందుకే ఈ కృత్రిమ క్లాతింగ్ను పక్కనపెట్టి... చేనేతకు చేయూతనివ్వాలన్నది ఆమె ఆశయం. అయితే ఖరీదు, సౌకర్యం, నిర్వహణ దృష్టిలో పెట్టుకుని అందరూ మిల్లు బట్టలకే వెళ్తుంటారు. అలాంటివారికి సైతం అందుబాటులో ఉండేలా నేత బట్టలను తీసుకురావాలన్న లక్ష్యంతో ముందుకు సాగుతున్నది.
నేను లక్కీ...
''గూఢచారి సినిమాతో చాలా నేర్చుకున్నా. క్రూలో ఒకే ఒక్క అమ్మాయిని. ఏరోజు అసౌకర్యంగా ఫీలవ్వలేదు. సినిమా ఇండిస్టీ అనే కాదు... ప్రతి చోటా మహిళలపై లైంగిక దోపిడీ ఉంది. అయితే ఇప్పటికే ఫోకస్లో ఉన్న ఇండిస్టీ కాబట్టి మరింత ఫోకస్లోకి వస్తుంది. నేను ఎవరిని ఎక్కడ పెట్టాలో అక్కడ పెట్టేస్తా. ఇండిస్టీ అంటే డెస్పరేషన్ లేదు. అందరిలా నేను స్ట్రగుల్ అవ్వలేదు. యాక్సిడెంటల్ గా వచ్చాను. అప్పటికే ఆర్థికంగా నిలదొక్కుకుని ఉన్నాను. పేరుప్రఖ్యాతులు సంపాదించుకోవాలనన పిచ్చి కూడా లేదు. కాబట్టి నేను దేనిని బేర్ చేయను. ఓవర్ లీనియన్స్ తీసుకోవాలని చూస్తే చెక్ పెట్టేస్తాను. ఇండిస్టీలో మహిళలకు స్కోప్ పెరిగింది. పోటీ కూడా పెరిగింది. అమ్మాయిలపై ఉండే స్టిగ్మా తగ్గింది. అయితే చాలా మందికి ఇంత తొందరగా గుర్తింపు రాదు. ఏండ్లకేండ్లు కష్టపడుతున్నవాళ్లు ఉంటారు. ఆ విషయంలో నేను లక్కీ. నా దృష్టిలో డిజైనింగ్ అంటే వ్యక్తీకరణకు ఓ రూపం. సౌకర్యం కూడా. చాలామంది 'సినిమాలో బాగా కనిపించాలి' అంటుంటారు. 'బాగా కనిపించాలా.. క్యారెక్టర్లా కనిపించాలా?' అని అడుగుతుంటా. సినిమాల్లో మిడిల్క్లాస్ అబ్బాయిలై ఉండి వేసిన డ్రెస్ వేయకుండా వేస్తారు. పెద్ద పెద్ద బ్రాండ్స్ వేస్తారు. ఇవన్నీ వాస్తవానికి దూరంగా ఉంటాయి. అందుకే నేను ముందు పాత్ర ఆర్థిక స్థోమత, వృత్తి, వ్యక్తిత్వం, వయసు' అన్ని అడుగుతుంటా. 'చాలా ఎక్కువ ఆలోచిస్తున్నావు. అందంగా కనిపిస్తే చాలు' అంటారు. నేను ఇలాగే చేస్తాను. కావాలంటే చేయించుకోండి. లేదంటే వద్దు అని వచ్చేస్తాను.''
గ్రామాలకు వెళ్లి...
''గోవాలో కాలి మునివేళ్లమీద డ్యాన్స్ చేస్తారు. ఎందుకంటే అక్కడి నేల ఇసుక. పంజాబ్వాళ్లది జంపింగ్ డ్యాన్స్ ఉంటుంది. అక్కడి నేల తత్వం బౌన్స్ కావడం. అలాగే... మన వాతావరణాన్ని బట్టే సంస్కృతి ఉంటుంది. బట్టలు కూడా అంతే. మన వాతావరణానికి చేనేత మంచిది. అందుకే చేనేతలో వర్క్వేర్, ప్యాంట్స్ షర్ట్స్ కూడా తీసుకురావాలన్నది నా కల. పోచంపల్లి ఇక్కత్ చాలా ప్రతిష్టాత్మక నేత. వాళ్ల కష్టాన్ని చూసి నా కళ్లల్లో నీళ్లు తిరిగాయి. నా ఎంగేజ్మెంట్ అప్పుడు కూడా పట్టుబట్టి పోచంపల్లి పట్టు చీర కొనుక్కొచ్చుకున్న. ఇప్పుడు వాటిలో కంచి బార్డర్తో నేస్తున్నారు. మనకు కావాల్సిన డిజైన్ వీవ్ చేస్తున్నారు. ఇప్పటికే చేనేత షాప్స్ ఉన్నాయి.. చాలా ఖరీదైనవి. నిజానికి ఆ డబ్బు వీవర్స్కి చేరుతున్నదా లేదా అన్న అనుమానం కలుగుతుంది. వారసత్వ కట్టడాలను కాపాడుకుంటున్నట్టుగా... మన కళలన్నీ కాపాడుకోవాలి. డబ్బెప్పుడూ నాకు ప్రధానం కాదు. అందుకే... చేనేత ఎక్కువగా ఉన్న గ్రామాలకు వెళ్లి పరిశోధనలు చేసి... వచ్చే ఏడాదికల్లా వాళ్లకోసం ఏదైనా చేయాలన్నది ప్రణాళిక.''
కులాంతర వివాహం...
''నా భర్త క్రిష్ణచంద్ర ఆర్థోపెడిక్ సర్జన్. చాలా సపోర్టివ్! డిజైనింగ్ వద్దన్న మా అమ్మవాళ్లను ఒప్పించిందే తను. బయటికి వెళ్లు.. ఖాళీగా కూర్చోకూడదంటారు. 'గూఢచారి' సినిమా చూసి నువ్వేంటో నీ వర్క్ మాట్లాడుతుంది అని చెప్పకనే చెప్పారు. చాలా సంతోషమనిపించింది. మాది పెద్దలు కుదిర్చిన ప్రేమ వివాహం. మా అమ్మ ఫ్రెండ్ వాళ్ల హాస్పిటల్లో తను పనిచేసేవాడు. అమ్మను తీసుకుని వెళ్లినప్పుడు పరిచయం. అది కాస్తా ప్రేమగా మారింది. ఇరు కుటుంబాలను ఒప్పించి పెండ్లి చేసుకున్నాం. కులాంతర వివాహం. అత్తయ్య శ్యామలాదేవి, మామయ్య నరసింహం. కేంద్ర ప్రభుత్వ ఉద్యోగి. రిటైర్ అయ్యారు. ఇద్దరూ చాలా బాగా చూసుకుంటారు. 'ఏదైనా చెయ్యి... నువ్వు సంతోషంగా ఉండటం కావాలి!' అని ప్రోత్సహిస్తుంటారు. సందేశాలంత పెద్దమాటలొద్దు కానీ... ఎవరి జీవితం వాళ్లది. ఎవరికి ఎదురయ్యే సమస్యలు వారివి. అన్నింటికీ ఒకటే మంత్రాన్ని చెప్పలేం. కాకపోతే మీపట్ల మీరు విశ్వాసంతో, ధైర్యంగా ఉండండి. అంతే!''
- కట్ట కవిత