Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
అనితా పీటర్... అద్భుతమైన డ్యాన్సర్. సాహసోపేత బైకర్. మోడల్, నటి. మారథాన్ రన్నర్, పర్సనాలిటీ డెవలప్మెంట్ ట్రైనర్. ఇద్దరు పిల్లలకు బాధ్యతాయుతమైన తల్లి. మల్టీ టాస్కింగ్ ఆమెకు సహజంగా అబ్బిన విద్య. మహిళ ఏదైనా చేయాలనుకుంటే ఆటంకాలనేకం... భయం, గిల్టీ వదిలేస్తే... ఏదైనా సుసాధ్యమని నిరూపిస్తున్నది. సంప్రదాయ కుటుంబం నుంచి వచ్చినా.. ఆ కట్టుబాట్లను చేధించి దూసుకుపోతున్నది. 'ఎవ్వరు ఏమన్నా... జీవితం ఒక్కటే. ఏది సాధించాలనుకున్నా ఇప్పుడే' అని బలంగా నమ్మే అనిత.. మానవితో పంచుకున్న ముచ్చట్లు ఆమె మాటల్లోనే...
అమ్మ... సారా మా, థామస్. నేను పుట్టింది క్రిస్టియన్ ఫ్యామిలీలో అయినా... ప్రకృతిలో పంచభూతాల కలయిక కాస్మిక్ ఎనర్జీ అని నమ్ముతాను. నేను కువైట్ లో పుట్టాను. 15 ఏండ్లు వచ్చేవరకు అక్కడే ఉన్నాను. తరువాత కేరళకు వచ్చేశాం. కేేరళలోనే కాలేజ్ ఎడ్యుకేషన్. 11 ఏండ్ల వయసులో భరతనాట్యం కొంతకాలం నేర్చుకున్నా. మా ఇంట్లో డ్యాన్స్ నేపథ్యం ఏమీ లేదు. కానీ నాకు డ్యాన్స్ అంటే చాలా ఇష్టం. ఐదేండ్లపుడే... పాకీజా, సాగర సంగమం సినిమాల్లో పాటలు పెట్టుకుని ఇంట్లో డైనింగ్టేబుల్ మీద డ్యాన్స్ చేసేదాన్ని. స్కూల్లో చాలా ప్రోగ్రామ్స్లో పాల్గొన్నాను. ఇక కాలేజీలో మిమిక్రీ, సింగింగ్, గిటార్, డ్యాన్స్, మోనోయాక్ట్ అట్లా... 14 ఐటమ్స్లో పాల్గొనేదాన్ని. కేరళలో ఎక్కువగా యూత్ ఫెస్టివల్స్ జరుగుతాయి. కాలేజీలు కూడా విద్యార్థులను అలా ప్రోత్సహిస్తాయి. తరువాత కర్ణాటిక్ మ్యూజిక్ ఎనిమిదేండ్లు నేర్చుకున్నా. ముగ్గురమ్మాయిలం, ఒక్క అబ్బాయి. దాంతో.. మా అమ్మ 'డ్యాన్స్ వద్దు. దానికి కెరీర్ లేదు. డిగ్రీ కంప్లీట్ చేయి. తరువాత పోస్టుగ్రాడ్యుయేషన్, తరువాత పెండ్లి చేసుకోవాలి. ఏమైనా చేయాలనుకుంటే పెండ్లి తరువాత చేసుకో' అనేది. పెండ్లి చేసుకోవడానికే చదవడం అన్నట్టుగా. మా ఇంట్లో అంబాసిడర్ కారు ఉండేది. కారు డ్రైవింగ్ నేర్చుకున్నా. డ్రైవర్కు పాతకాలం నాటి బుల్లెట్ ఉండేది. అది నేర్చుకున్నాను.
మళ్లీ డ్యాన్స్లోకి...
ఎకనామిక్స్లో పీజీ అయిపోయాక 22 ఏండ్లకు పెండ్లి అయ్యింది. ఉద్యోగరీత్యా బెంగళూరుకు షిఫ్టయ్యాం. జెట్ ఎయిర్లైన్స్లో రిజర్వేషన్ అండ్ ట్రాఫిక్లో చేశాను. తరువాత కస్టమర్సర్వీస్, లీడర్షిప్ స్కిల్స్లో ట్రైనింగ్ ఇచ్చాను. ఆడపిల్లలం అప్పటిదాకా తల్లిదండ్రుల సంరక్షణలో ఉంటాం. పెండ్లితో ఒకేసారి బాధ్యతలను తీసుకోవడం చాలా కష్టమయ్యింది. వంట, క్లీనింగ్, పక్కబట్టలు మడతపెట్టడం కూడా పర్ఫెక్ట్ చేయాలనేవారు అత్తగారు. దాని వల్ల అన్ని విషయాలు అంత పర్ఫెక్ట్గా చేయడం అలవడింది. రెండేండ్లపాటు ఉద్యోగంతోపాటు ఇంటి బాధ్యతలు చూసుకున్నా. తరువాత పాప పుట్టింది. ఏడాది తరువాత.. 'మోహిని ఆట్టం' క్లాసెస్ గురించి పేపర్లో చదివాను. డ్యాన్స్ మీదకు మనసు లాగేది. మా వారితో చెప్పాను. సరేనన్నారు. ఏడాది పాపను బేబీ బాస్కెట్లో పెట్టుకుని డ్యాన్స్ క్లాసుకు వెళ్లేదాన్ని. ఇంటికొచ్చాక... వంట చేస్తూ, పాపను వీపుకు కట్టుకుని ప్రాక్టీస్ చేసేదాన్ని. ఇంటి పని, పాప, జాబ్, డ్యాన్స్ అన్ని సమన్వయం చేసుకుంటూ వెళ్లాను. డ్యాన్స్తో డబ్బులు రావు... సరికదా కాస్ట్యూమ్, జువెలరీ, ఫీజుకు, ఏదైనా ప్రోగ్రామ్ ఉంటే దానికి డబ్బు అవసరమవుతుంది. భర్తను అడిగితే ఇస్తారు... కానీ ఏదో ఒక దశలో డ్యాన్స్ అవసరమా అంటారు. అందుకనే దానికోసం నేనే సంపాదించుకోవాలనుకున్నా. ఉద్యోగం మానేసినా... ఫ్రీలాన్స్ చేస్తూ డ్యాన్స్ నేర్చుకున్నా.
మోడలింగ్ కెరీర్...
ఒకరోజు ఆటో కోసం వెయిట్ చేస్తున్నా.. నా ముందు నుంచి ఇద్దరు వెళ్లారు. మళ్లీ వెనక్కి వచ్చి... ' మీ కళ్లు బాగున్నాయి. మోడలింగ్ చేస్తారా?' అన్నారు. 'నాకు పెండ్లయ్యింది, పాప ఉంది' అని చెప్పాను. 'అయితేనేం... మోడలింగ్ చేయకూడదా?' అన్నారు. ఇంటికొచ్చి మా వారికి చెబితే... ఆడిషన్స్కు తీసుకెళ్లౄరు. అలా గంజం జువెలరీకి కార్పొరేట్ వీడియో... లీలా ప్యాలెస్లో షూటింగ్. వరుసగా మోడలింగ్ ఆఫర్స్ వచ్చాయి. మోడలింగ్, ఫ్రీలాన్స్, ట్రైనింగ్, డ్యాన్స్, ఇంటి పని, పాప. ఒక మ్యాగజైన్లో ఇంటర్వ్యూ ద్వారా... సీరియల్స్లో అవకాశం వచ్చింది. ఐపీఎస్ ఆఫీసర్ రోల్... నా పేరు డిఫరెంట్గా ఉందని... సీరియల్లోనూ అదే పేరు పెట్టారు. నేనేది ప్లాన్ చేసుకోలేదు. అన్నీ అవకాశాలు వచ్చాయి. వాటిని వినియోగించుకున్నాను. దాని తరువాత తమిళ్లో ఒక సీరియల్చేశాను. తరువాత ఒక టెలీఫిల్మ్, ఒకకమర్షియల్ ఫిల్మ్ చేశాను. పాప పెద్దదయిపోయింది. మిస్సెస్ ఇండియా...ఫైనల్ సెలక్షన్స్ వరకు వెళ్లాను. కానీ... ఓ కాంట్రాక్ట్కి సంతకం చేయాలన్నారు. 'అయితే వద్దు... ఇప్పటిదాకా వచ్చి నేనేంటో నిరూపించుకున్నా..' అని చెప్పి బ్యాకయ్యాను.
ఆగిపోలేదని చెప్పడానికి...
తరువాత మా వారి ఉద్యోగం హైదరాబాద్కు షిఫ్టయ్యింది. కొంపల్లిలో... ఎటూ ఆరు కిలోమీటర్లు వెళ్లినా.. ఏం దొరకకపోయేది. హైదరాబాద్ నుంచి పారిపోవాలనిపించి... రనవే అని గూగుల్లో సెర్చ్ చేస్తే... హైదరాబాద్ రన్నర్స్ వచ్చింది. వాళ్లకు కాల్ చేస్తే... 'ఇది రన్నింగ్ క్లబ్' అని చెప్పారు. కేబీఆర్ పార్క్లో... జూన్లో రన్నింగ్ మొదలుపెట్టాను. ఆగస్టులో హాఫ్ మారథాన్ చేశాను. హైదరాబాద్ రన్నర్స్ చాలా మంది ఎంతో ప్రోత్సహించారు. స్కూల్లో నేనెప్పుడూ రన్నింగ్లో ఫస్ట్ రాలేదు. అలాంటిది రన్నింగ్చేశానంటే... నేను ఆగిపోలేదు అని చెప్పడం కోసమేననిపించింది. అప్పుడే నిర్ణయించుకున్నా.. 'జీవితంలో మార్పులొస్తాయి. వాటిని ఆహ్వానించాలి. ముందుకుపోవాలి. బెంగళూరు నాది అనుకున్నా. కానీ... హైదరాబాద్ నాకో కొత్త అవకాశాన్నిచ్చింది. ప్రయాణాన్ని పూర్తి చేయాలి' అని.
లాస్యధృత ఏర్పాటు...
'లాస్య ధృత' పేరుతో డ్యాన్స్ స్కూల్ స్టార్ట్ చేశాను. కర్ణాటక సంగీతం, మోహిని ఆట్టం, వీణ, ఫ్లూట్, స్కెచ్చింగ్, థియేటర్ నేర్పిస్తున్నా. ఇప్పుడు భరతనాట్యం కూడా ప్రారంభిస్తున్నా. డ్యాన్స్కు ఓ ఫిలాసఫీ ఉంది. అది ఆత్మ సంబంధమైనది. వైయక్తికమైన ఆనందాన్నిస్తుంది. డ్యాన్స్తోపాటు... పర్సనల్ అండ్ టీమ్ డెవలప్మెంట్ ట్రైనింగ్, ఫెసిలిటేటింగ్ కంపెనీ 'పర్సోనాస్క్రిప్ట్' ఏర్పాటు చేశాను. పర్సోనా అంటే వ్యక్తిత్వం. నేనేం చేయను... నా దగ్గరకు వచ్చినవాళ్లకున్న సామర్థ్యం ఏంటో చెబుతాను. వాళ్ల జీవితాన్ని వాళ్లే రూపుదిద్దుకుంటారు. మేనేజ్మెంట్ ఐడియాస్ చెబుతాను. ఇప్పటిదాకా చాలా ట్రైనింగ్ ప్రోగ్రామ్స్ ఇచ్చాను. కంపెనీ కన్సల్టెంట్గా కూడా పనిచేస్తున్నాను. తాట్ పోట్రెయిట్స్ పేరుతో బ్లాగ్ రాస్తున్నాను. 150 కవితలు రాశాను. అవన్నీ నాకు మాత్రమే సంబంధించినవనిపిస్తుంది. అందుకే పబ్లిష్ చేయలేదు. ఇప్పుడో పుస్తకం రాస్తున్నా. ఈ ఏడాదే బయటికి తీసుకురావాలనుకుంటున్నా. ఐ ప్లెడ్జ్ అవేర్నెస్ ఫర్ ఛేంజ్.. పేరుతో స్కూల్లో పిల్లలకు సామాజిక బాధ్యత గురించిన విషయాలు నేర్పిస్తున్నాను. పౌరులుగా పెద్దవాళ్లకు చెబితే అంత పాజిటివ్గా తీసుకోరు. పిల్లలకు చెప్పినవి వాళ్ల జీవితాంతం పాటిస్తారు.
బైకర్ బాధ్యతాయుతమైన వ్యక్తి...
నా భర్త... హార్లీ డేవిడ్సన్ తీసుకొచ్చారు. అది ఇంట్లో పడి ఉండేది. దాన్ని తీసి ఇంటి దగ్గర నడిపేదాన్ని. తరువాత బైక్ గ్రూప్తో అసోసియేట్ అయ్యాను. అయితే ఏది చేసినా... అటెన్షన్ కోసం కాకుండా పర్పస్ ఉండాలనిపించింది. 'ఐ ప్లెడ్జ్ అవేర్నెస్ ఫర్ ఛేంజ్' పేరుతో కన్యాకుమారి టు కశ్మీర్ ఫ్రెండ్స్తో కలిసి బైక్రైడింగ్ చేశాను. ఇప్పుడు సోలో రైడింగ్ చేస్తున్నాను. ఇటీవలే హైదరాబాద్ టు కేరళ, కేరళలో మారుమూల ప్రాంతాలు తిరిగి, మళ్లీ హైదరాబాద్ వచ్చాను. ఒంటరిగా ప్రయాణం చేస్తున్నప్పుడు సేఫ్గా ఉండాలి. చీకట్లో ప్రయాణం చేయకూడదు. ఆరున్నర, ఏడుకల్లా ఆపేయాలి. ఎక్కువ రద్దీ ఉన్న రోడ్లను తీసుకోవాలి. వసతి సౌకర్యాలు ముందే ఏర్పాటు చేసుకోవాలి. మీ లైవ్ లొకేషన్ను మీ కుటుంబ సభ్యులకో, ఫ్రెండ్స్తోనో షేర్ చేసుకోవాలి. బైక్ రైడింగ్ అనేది... ఆత్మవిశ్వాసానికి సంబంధించింది. బాధ్యతాయుతమైనది. ఒక చోటునుంచి ఇంకోచోటికి ప్రయాణించడంలో వచ్చిన అనుభవం, ఇచ్చే అనుభూతి... మాటల్లో వర్ణించలేనిది.
ఇద్దరికీ నేర్పించండి..
నాకు అమ్మాయి, అబ్బాయి.మీరు బైక్రైడింగ్కు వెళ్లినప్పుడు... పిల్లలను చూసుకోవడమెలా? అని అడుగుతుంటారు చాలా మంది. కానీ పిల్లలకు బేసిక్కుకింగ్ ఐదేండ్ల వయసునుంచే నేర్పించా. మొదట నేర్పించింది. కోల్డ్ సాండ్విచ్. ఒక వయసు వచ్చాక... వంట నేర్పించాను. గ్యాస్ స్టవ్ అందకపోతే పనిమనిషి కింద పెట్టేది. వంట పూర్తయ్యాక... ఆమె పైన పెట్టేది. అబ్బాయి, అమ్మాయి... ఇద్దరికీ క్లీనింగ్, కుకింగ్, బేకింగ్ అన్నీ నేర్పించా. మా వారు కూడా అన్ని పనులు చేసుకుంటారు. అందరం ఉన్నప్పుడు కలిసి పనిచేసుకుంటాం. ఎవరున్నప్పుడు వాళ్లు చేసుకుంటారు. నేను మహిళలకు చెప్పేదొక్కటే... కుటుంబ సభ్యులను పూర్తిగా మీ మీద ఆధారపడేట్టు చేయకండి. ఆధారపడకుండా ఉండటం నేర్పించండి.
- కట్ట కవిత