Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
చిన్నప్పుడు
అమ్మ పెట్టిన గోరు ముద్దలు
నేటికి మరిచిపోని తీపి గుర్తులు
అమ్మరొమ్ముపాలు తాగుతుంటే
మనసు నిండా స్వర్గాన్ని మరిపించేది
అమ్మ చెప్పిన ప్రతి నోటిమాట
భవిష్యత్తుకు బాటైనది
పసితనాన జరమొస్తే అమ్మ
ఇల్లు సాంతిమి దవఖాన చేసి
తానే ఓ డాక్టరై నా పెయ్యినంత
తడిబట్టనద్ది వెంట్రెకలతో దిష్టిమంత్రం తీసేది
కనిపించిన దేవుండ్లకల్ల
ముడుపులు కట్టి మొక్కుతుండేది
ఆకులలములు రాస్తూ మందు గోళిలేస్తూ బెంగపడేది
రేకలి బారంగ లేసి కల్లాపి జల్లి
అమ్మ అందమైన ముగ్గులేస్తే
తలాకిలంత పట్టు చీరోలే పరిచినట్లుండేది
బర్రెపాలు పిండి పెండకాలు తీసి
ఆరోగ్య కార్యకర్తలా శుభ్రం చేసేది
కష్టమొచ్చినప్పుడు కన్నీళ్లు దిగమింగి
చామనఛాయ ముఖంతో నవ్వుతుంటే
అమ్మ పండ్లు బలపం కోపుల్లా
తలతల మెరుస్తూండేవి
అంగడిపోయిన అమ్మ ఇంటికొస్తే
ఏమి తెచ్చిందని ఎదురేగి
తేనేటీగలా చుట్టూ కలియతిరుగుతూ
కొంగు పట్టుకునేది
అమ్మ ధరించిన చెవిదిద్దులు ముక్కుపుడక
ఆకాశంలో మెరిసే చుక్కల్లా ఉండేవి.
కాళ్ల కడియాలతో అమ్మ నడుస్తుంటే..
డమరుకం మోగినట్లుండేది
గోసిపోశి పొలంలో నాటేస్తేంటే
పువ్వులపై వాలిన ధూంపాపలా కనిపించేది
కూలికిపోయి పొద్దూకంతల వచ్చి
కుదురులో వడ్లు దంచుతుంటే
మద్దెల దరువు ఇనిపించేది
అమ్మలక్కలతో ముచ్చటిస్తే
సప్తస్వరంలా మాటలుండేవి
అమ్మవండిన జొన్నన్నం
తింటుంటే ఉండ్రాల పండుగ రోజు
పాయసం తిన్నట్లుండేది
గుమ్మిలాంటి అమ్మఒడిలోని
రేగుపండ్లు పెసరకాయలు పల్లీలు తింటే
వినాయక బొజ్జోలే కడుపుబ్బేది
అమ్మ నుదుట పెట్టుకున్న అర్ధబిల్ల కుంకుమబొట్టుచూస్తే
కాళికా మాతోలే కనిపించేది
నెత్తిన శిగముడిచి కొడవలి చేతపట్టి కోతకోస్తుంటే
అమ్మ..రాణి రుద్రమ్మవలె రౌద్రంగా ఉండేది
అమ్మ.. మా అమ్మ..
ఎన్నడైన కడుపునిండా తినలేదు
కంటినిండా పండలేదు
అయ్యాలేమో అన్నం తినక అమ్మనేడ్పించి
ఇయ్యాలేమో అన్నం పెట్టక అమ్మను భాదించ
అమ్మ కష్టాలు సీతమ్మోరి శవోకాలు
అమ్మను తలచుకుంటే స్మృతులన్ని నీటి చెలిమెలా
నిత్యం ఊరుతునే ఉంటాయి
కోమటిరెడ్డి బుచ్చిరెడ్డి
కవి,రచయిత