Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ప్రముఖుల జీవితాల్లోకి తొంగి చూడాలనే యావ సామాన్యులకు ఉంటుందట. అందుకని సినిమావాళ్ళ గురించి, ఆటగాళ్ళ గురించి వాళ్ళ అందచందాలు, సంబంధాలు, ముచ్చట్ల గురించి మీడియా ఏకరువు పెడుతుంటుంది. ఎందుకంటే వీటిని జనం ఆబగా చదువుతారు, చూస్తారని. ఇది ఇపుడు సామాన్యుల వరకే పరిమితం కాలేదు. ఇతరుల బతుకుల్లోకి జొరబడే లక్షణం ఫేస్బుక్ ద్వారా అలవడింది. అందుకని తరచుగా ఫేస్బుక్ ఓపెన్ చేసి, ఇతరుల పోస్టుల్ని చూసే అలవాటు ప్రబలింది. అయితే ఇది మనుషుల్ని డిస్టర్బ్ చేస్తుంటుంది. కొందరు కొత్త కారు కొన్నామనో, కొత్త ఇంట్లోకి వెళ్ళామనో, అమెరికాలోనో, కాశ్మీర్లోనో చక్కర్లు కొడుతున్నామని పోస్టులు పెడుతుంటారు. వాటిని చూసి ఆ అవకాశం లేనివాళ్ళు కుమిలిపోతారు. అల్పత్వభావనకు లోనవుతారు.
కొందరు ఫలానా మంత్రితోనో, కవిగారితోనో, నటుడితోనో దిగిన ఫొటోలు పెడతారు. వారితో తమకు ఎంతో సాన్నిహిత్యముందని చాటుకోవాలనే దుగ్ధ కొందరికి ఉంటుంది. అయితే వాటిని చూసినవారు ఆ ప్రముఖులకు తాము దగ్గరకాలేకపోయామని చింతిల్లుతారు. ఇక కవులు, రచయితలయితే రకరకాల అవార్డులు, సత్కారాలు అందుకున్న సంగతులు, తమకు వచ్చిన ప్రశంసలు పూసగుచ్చినట్టు ఫొటోలతో ప్రదర్శిస్తారు. అవి దక్కనివాళ్ళు, ఆ అవార్డులో, ప్రశంసలో తమకు రాలేదని కుమిలిపోతారు. నిజానికి అవేం అంత గొప్ప పురస్కారాలు కాకపోయినా, వాటికి సాహిత్యరంగంలో ఏ విలువా లేకపోయినా తమకు రాలేదే అని బెంగతో మంచం పడతారు. ఇదంతా తరచుగా ఫేస్బుక్ చూడటం వల్ల వచ్చిన దుస్థితి. అందుకే దానిలోకి జొరబడటమెందుకు, తమని తాముచిన్నబుచ్చుకోవటమెందుకో ఆలోచించాలి. తమ సొంతడబ్బా తాము కొట్టుకునేవాళ్ళను కొట్టుకోనివ్వండి. కానీ ఫేస్బుక్ తెరవకపోతే ఆ మోతలు మీకు వినబడవు. ప్రశాంతంగా ఉంటారు. అందుకని మీ వృత్తి ఉద్యోగాలకు ఫేస్బుక్ వంటి మాధ్యమాలు ఎంతవరకు అవసరమో యోచించాలి. మానవ సంబంధాల మధ్య సాన్నిహిత్యానికి ఉపకరించే వేదిక ఫేస్బుక్ అనడంలో సందేహం లేదు. అయితే మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చేస్తుంటే దానితో ఎంతవరకు అనుసంధానమై ఉండాలో విజ్ఞతతో ఆలోచించి నిర్ణయించుకోవాలి.