Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ముప్పై ఆరేళ్ళ వయసు రాజకీయాలలో అయితే చాలా చిన్న వయసు. బోలెడంత భవిష్యత్తు వుంది, మంత్రి పదవికి అప్పుడే ఏం తొందర అంటారు. జీవితంలో అయితే బాధ్యతలు, బరువులు మీద పడి ఊపిరాడక గిలగిలా కొట్టుకునే వయసు, ఇంకా కుర్ర వేషాలు ఏమిటి? అంటారు. క్రికెట్ లాంటి ప్రొఫెషనల్ క్రీడలలో అయితే రిటైర్మెంట్ తీసుకునే వయసు. కానీ రిటైర్మెంట్ తీసుకోవలసిన వయసులో, ఎప్పుడో పదేళ్ల క్రితం వదిలేసిన బాట్ పట్టుకుని ఒక ఛారిటీ మ్యాచ్లో ఒక విజయం సాధించి పదేళ్ల జీవితాన్ని వెనక్కు తెచ్చుకోవాలని ప్రయత్నం చేసిన ఒక సాహసి కథ 'జెర్సీ'.
జెర్సీ నిజానికి ఒక సంకల్పానికి ప్రతీక. మనసా, వాచా, కర్మణా ఒక సంకల్పం చేసుకుని ఆ దిశగా ప్రయత్నం చేస్తే అది ఆలస్యంగా అయినా సరే సిద్ధిస్తుంది అని చెప్పడానికి ప్రతీక. జబర్దస్త్ లాంటి సెమీ పోర్నో టీవీ షోలు, 'ఫన్ అండ్ ఫ్రస్ట్రేషన్' లాంటి ఇడియాటిక్ సినిమాల మధ్య కొన్ని లోపాలు ఉన్నప్పటికీ 'జెర్సీ' హృదయాన్ని హత్తుకునే మంచి సినిమా. మన లోపల నిద్రాణంగా ఉన్న చిన్న చిన్న న్యూనాస్ ను తట్టి లేపే సినిమా.
హీరో నాని... సినిమాలో తన పేరు అర్జున్. ఒక అనాథ. అతడికి క్రికెట్ అంటే ప్రాణం. మంచి టాలెంట్ వుంది కానీ ఉండవలసిన డిసిప్లిన్ లేదు. ఆ క్రమశిక్షణా రాహిత్యాన్ని టాలెంట్ కప్పేస్తుంది. అతడి క్రికెట్ టాలెంట్ చూసి సారా (శ్రద్ధా శ్రీనాథ్) అతడిని ప్రేమించి (?) ఇష్టపడి పెళ్లి చేసుకుంటుంది. పెళ్లి చేసుకున్న తరువాత అతడు క్రికెట్ను వదిలి వేసి ఫుడ్ కార్పొరేషన్ ఆఫ్ ఇండియాలో ఉద్యోగిగా జాయిన్ అవుతాడు. ఒక అవినీతి ఆరోపణ మీద సస్పెండ్ అవుతాడు. కేసు కోర్టులో నడుస్తూ ఉంటుంది. సారా ఒక హౌటల్లో రిసెప్షనిస్ట్గా పని చేస్తూ కుటుంబ బరువు బాధ్యతలు మోస్తూ ఉంటుంది. వాళ్లకు నాని అనే ఒక కొడుకు.
నాని తన పుట్టిన రోజుకు ఒక జెర్సీ కొనివ్వమని తండ్రిని అడుగుతాడు. అది కొనాలి అంటే 500 రూపాయలు కావాలి. ఉద్యోగం లేక, సిగరెట్లు తాగుతూ, క్రికెట్ చూస్తూ రికామీగా గడిపే అర్జున్ దగ్గర ఆ డబ్బు ఉండదు. భార్యను అడిగితే నిర్ద్వంద్వంగా ఇవ్వను అని చెప్పేస్తుంది. ఐదు వందల కోసం ఏం చేయాలో దిక్కు తోచని స్థితిలో వున్నప్పుడు అతడి క్రికెట్ కోచ్, తండ్రి లాంటి మూర్తి (సత్యరాజ్) వచ్చి ఛారిటీ మ్యాచ్ ఆడమని ప్రోత్సహిస్తాడు. మ్యాచ్ ఆడితే ఓ వెయ్యిరూపాయలు వస్తాయి, జెర్సీ కొనవచ్చు అని అర్జున్ ఆలోచన. పదేళ్ల తరువాత బాట్ పట్టుకుంటాడు. ఛారిటీ మ్యాచ్ కనుక అతడికి డబ్బేమీ ఇవ్వరు. కొడుకు పుట్టిన రోజుకు ప్రామిస్ చేసిన జెర్సీ కొని ఇవ్వలేక పోతాడు. కానీ ఛారిటీ మ్యాచ్ అతడికి ఒక మేలు చేసింది. తాను క్రికెట్ ఆడటం తప్ప మరేదీ చేయలేడనే విషయం అతడికి తేటతెల్లం అవుతుంది. ఇండియన్ జట్టులో స్థానం ఇప్పుడతడి లక్ష్యం. రిటైరయ్యే వయసులో జట్టులో స్థానం కోసం అతడి పోరాటం. అందులో విజయం సాధించాడా లేదా అనేది మిగతా కథ.
కానీ కేవలం ఇది క్రికెట్ కథ మాత్రమే కాదు. క్రికెట్ నేపథ్యంలో తండ్రీ కొడుకుల అనుబంధాన్ని హృద్యంగా చెప్పిన కథ. భార్యాభర్తల మధ్య ఉండే కమ్యూనికేషన్ గాప్ ఎలా విధ్వంసం సృష్టిస్తుందో దు:ఖ పూరిత స్వరంతో చెప్పే కథ. ఒక క్రీడాకారుడి అంతరంగానికి, ఒక మామూలు మనిషి అంతరంగానికి మధ్య ఎలాంటి అంతరం ఉంటుందో చెప్పిన కథ. విజయంలో తప్ప ఓటమిలో భాగం పంచుకోలేని అతి సాధారణ మానవ నైజం మీద చురకలు వేసిన కథ. అన్నిటినీ మించి మానవ సంబంధాలను ఊహా మేఘం లాంటి డబ్బు ఎలా కలుపుతూ విడదీస్తూ, విడదీస్తూ ఎలా కలుపుతుందో, డబ్బు లేని చోట ప్రేమ ఎంత బలహీనంగా ఉంటుందో బలంగా చెప్పిన కథ. విజయాలతో, వైఫల్యాలతో సంబంధం లేకుండా ఒక మనిషిని, కేవలం మనిషిలా ఎలా ప్రేమించవచ్చో అందంగా చెప్పిన కథ.
తెలిసి చేసినా తెలియక చేసినా అర్జున్, సారా పాత్రల చిత్రణలో గొప్ప వైవిధ్యం చూపించాడు గౌతమ్ తిన్నలూరి. పెళ్ళికి ముందు ప్రేమలో ఇవ్వడం మాత్రమే ఉంటుంది. పెళ్లి తరువాత ప్రేమలో ఆశించడం కూడా ఉంటుంది. ఆశించినది లభించనప్పుడు ఆశాభంగం కూడా ఉంటుంది. ఆశాభంగం మనిషిలోని విచక్షణను దూరం చేసి ప్రేమించిన మనుషులను దూరం చేసుకునేంత వరకూ తీసుకుని వస్తుంది. పెళ్ళయిన తరువాత అర్జున్, సారాల సంబంధాలలో ఆ ఆశాభంగానిది పెద్ద పాత్ర. అతడలా రికామీగా ఉండటం ఆమెకు నచ్చదు. అతడు క్రికెట్ ఆడాలి. లేదా మంచి వుద్యోగం చేయాలి. తనను ప్రేమలో ముంచెత్తాలి. తన చుట్టూ అతడు ఉపగ్రహంలా తిరిగీ తిరిగీ, తనను పదే పదే గెలుచుకోవాలి. ఇది సారా కోరుకునే జీవితం. కానీ ఈ జీవితం పెళ్లి తరువాత ఆమెకు లభించదు. అతడు క్రికెట్ మానేస్తాడు. వుద్యోగం ఊడిపోతుంది. ఈ ఆశించని జీవితం ఆమెను కల్లోలపరుస్తుంది. వాళ్ళిద్దరి మధ్యా మౌనం చోటు వెతుక్కుంటుంది. మాట్లాడుకునే ఒకటి రెండు మాటలు కూడా యుద్ధంతో అంతం అయ్యే పరిస్థితి వస్తుంది. చివరకు ఒక దశలో ఆమె అతడి చెంప ఛెళ్ళుమనిపిస్తుంది కూడా. కానీ అర్జున్ ఎప్పుడూ ఆమెను విడిచి వెళ్లాలనే ప్రయత్నం చేయడు? ఎందుకంటే ప్రేమకున్న బలం వలన. కనీసం ఆమెను ద్వేషించను కూడా ద్వేషించడు. పైగా రమ్య అనే తన అభిమాని ప్రేమజీవితంలో సమస్య ఏర్పడినప్పుడు, ప్రేమలో వున్నప్పుడు ఎంత దగ్గరగా ఉంటామో, ప్రేమ లేనప్పుడు కూడా అంతే దగ్గరగా ఉండాలి. గొడవ పడినా దగ్గరే వుండి గొడవ పడాలి. దూరం వెళ్లవద్దు అని చెపుతూ సారాను విడిచి తాను, తనను విడిచి సారా ఎందుకు బయటకు వెళ్ళలేరో చెపుతాడు. అది కూడా ప్రేమకున్న బలం వలెనే. అర్జున్ పాత్రను తిన్నలూరి ఇంత బలంగా చిత్రించాడు. సారా పాత్రను ఇందుకు భిన్నంగా అతడి విజయంలో తప్పిస్తే అతడి వైఫల్యంలో పాలు పంచుకోలేని అనుదాత్తతతో చిత్రించాడు. ఎందుకిలా చేశాడు గౌతమ్ తిన్నలూరి అని ఎన్ని ప్రశ్నలు వేసుకున్నా, నాకైతే సమాధానాలు దొరకలేదు. బహుశా ముప్పై ఏళ్ళ క్రితం యండమూరి వీరేంద్రనాథ్ రాసిన టాస్ అనే కథలోని శైలజ పాత్రతో ప్రభావితం అయి సారా పాత్రను తీర్చి దిద్దాడేమో!
అర్జున్, సారా ల కొడుకుగా చేసిన నాని (రోణిత్ కర్మ) పాత్ర చిత్రణ కూడా మనసును దోచుకుంటుంది. జెర్సీ కోసం మారాం చేస్తున్నప్పుడు, ఇంకో గంటలో బర్త్డే పార్టీ ఉండగా తండ్రి కొడతాడు. కందిపోయిన బుగ్గలను చూసి తల్లి సారా ఏమైంది అడిగితే కిందపడ్డాను అని చెపుతాడు తప్పిస్తే తండ్రి కొట్టాడు అని చెప్పడు. ఎందుకలా చెప్పావు అని తండ్రి అడిగితే ''నువ్వు నన్ను కొట్టావు, అని చెపితే ఎవరూ నమ్మరు నాన్నా! అబద్దం చెపుతున్నాను అంటారు. అందుకే అబద్దం చెప్పడం ఇష్టం లేక నిజం చెప్పాను నాన్నా'' అంటాడు. ఎవరినీ, ఏ సందర్భంలోనూ జడ్జ్ చేయని పిల్లల మనస్తత్వాన్ని గౌతమ్ తిన్నలూరి బాగా పట్టుకున్నాడు. తండ్రి కష్టంలో ఉన్నప్పుడు పిల్ల్లలు తమ పరిధిని మించి ఆదుకోవాలని ఎలా నిష్కళంకంగా ఆలోచిస్తారో హృద్యంగా చిత్రించాడు.
సత్యరాజ్ పోషించిన మూర్తి పాత్ర కూడా... ఇలాంటి ఫ్రెండ్, ఫిలాసఫర్, గైడ్ ఉంటే ఎంత బావుండు అనేలా ఉంటుంది. తన అభినయంతో మూర్తి పాత్రకు ఒక బలాన్ని, హౌదాని ఇచ్చాడు సత్యరాజ్. రంజీకి మళ్ళీ అర్జున్ సెలెక్ట్ అవుతాడా లేదా అనే విషయం తెలిసే రోజున తన్యత భరించలేను అని చెప్పి ఇంట్లోనే ఉండిపోయి, తాను సెలెక్ట్ అయ్యాను అని చెప్పడానికి అర్జున్ వచ్చినప్పుడు అతను చూపిన అభినయం వాహ్ సత్యరాజ్ అనిపిస్తుంది. నటనలో వుండే కొన్ని కొన్ని న్యూనాస్ను ఏ దర్శకుడూ మౌఖికంగా చెప్పడు. చెప్పలేడు. నటుడికి అనుభవం పెరుగుతున్న కొద్దీ వాటిని ఎలా పండించాలో తెలుస్తుంది. అందులో సత్యరాజ్ పండిపోయినట్టు అనిపించాడు ఈ సినిమాలో. అర్జున్కి సపోర్ట్ అవసరమైన ప్రతి సమయంలోనూ ప్రేమించిన సారా వెనక్కు వెళ్ళిపోతే మూర్తి వెన్ను తట్టి ముందుకు నడిపించాడు. సారా ప్రేమ అర్జున్ నుండి తిరిగి ఆశిస్తున్నది. మూర్తి ప్రేమ అర్జున్ నుండి ఏమీ ఆశించడం లేదు. నిజానికి రంజీకి సెలెక్ట్ అయినప్పుడు అర్జున్ గొప్ప ఫీట్ చేసినట్టు లెక్క. అతడు ఆ ఆనందాన్ని సారాతో పంచుకోవాలి. కానీ అతడు తన బైక్ మీద కాచిగూడ స్టేషన్కి వెళ్లి ఎదురుగా పట్టాల మీద రైలు పరుగులు తీస్తూ వెళ్ళిపోతున్నప్పుడు బిగ్గరగా 'నేను సాధించాను' అని అరచి మరీ తనతో తానే పంచుకుంటాడు. దు:ఖాన్ని పంచుకోవడం సరే, విజయాన్ని పంచుకోవడానికి కూడా జీవితంలో ఒక మనిషి లేకపోవడం కంటే విషాదం ఏదైనా ఉంటుందా అసలు?
'మళ్ళీ రావా' సినిమాతో మొదటి ప్రయత్నంలోనే సక్సెస్ అందుకున్న గౌతమ్ తిన్ననూరి పరిశ్రమలో వుండే రెండో సినిమా గండాన్ని నాని సహాయంతో గట్టెక్కాడు. 1986, 1996, 2016 ఇలా భిన్న కాలాలలో నడిచే కథను ఎక్కడా గ్రిప్ సడలకుండా బలమైన రచనతో ఆకట్టుకున్నాడు. 'ప్రతి మనిషీ విజయం సాధించాలనే ప్రయాణం మొదలు పెడతాడు. కానీ వందమందిలో ఒక్కడు మాత్రమే విజయం సాధిస్తాడు. అంటే మిగతా 99 మంది అపజయం పొందినట్టు కాదు. విజయం సాధించే ప్రయత్నంలో విజయం సాధించినట్టు' అని అర్జున్ పుస్తక ఆవిష్కరణ సభలో చెప్పినట్టుగానే ఇది ఒక్కడి కథ కాదు. 99 మంది కథ. అదే సమయంలో చనిపోతానని తెలిసి కూడా ప్రయత్నం చేసిన ఒకే ఒక్కడి కథ.
ఈ ఆదివారం సద్వినియోగం కావాలి అంటే ఈ సినిమా చూడండి.
- వంశీకృష్ణ,
9573427422