Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
నరసరావు పేట సంబంధమూ తప్పిపోవడంతో సుగుణమ్మకు తన కొడుకు పెళ్ళి ఇక కాదేమో అని దిగులు పట్టుకుంది. అన్నీ తాము అనుకున్నట్టుగా ఉన్నాయని, ఈ సంబంధం ఖాయమవుతుందనుకుందామె. కానీ పెళ్ళిళ్ళ పేరయ్య వచ్చి వాళ్ళు ఒప్పుకోలేదని చెప్పడంతో ముఖం చిన్నబుచ్చుకుంది.
ఇక తన కొడుకు సుధీర్కి పెళ్ళి యోగ్యం లేదా అని పేరయ్యని అడిగింది.
''మీ వాడు కుదురుగా ఉంటే అవుతుందమ్మా... ఈ సంబంధం ఖాయమవుతుందనుకున్నా... కానీ మీ వాడే ఆ అమ్మాయితో మాట్లాడటంతో ఈ సంబంధం బెడిసి కొట్టింది'' అన్నాడు పేరయ్య.
''ఏం మాట్లాడాడు... వాడేం తప్పు మాట్లాడాడు''
''పెళ్ళయ్యాక మా అమ్మ నాతోనే ఉంటుంది... నేను ఎక్కడున్నా అమ్మ మనతో ఉండాల్సిందే... అని చెప్పాడటమ్మా...దాంతో అమ్మాయి వాళ్ళు వెనక్కి తగ్గారు'' అసలు విషయం చెప్పాడు పేరయ్య.
ఆ మాటతో అవాక్కయింది సుగుణమ్మ.
తన మీద కొడుకు ప్రేమకు సంతోషపడాలో, పెళ్ళి కావడం లేదని దిగులు పడాలో అర్థం కాలేదామెకు.
కొడుకు ఇంటర్ చదువుతుండగా భర్త చనిపోయాడు. కొడుకునీ, కూతురునీ తనే చదివించింది. కూతురు పెళ్ళి సజావుగానే జరిగింది. కానీ కొడుక్కి ముప్పయేళ్ళు వచ్చినా పెళ్ళి కావడం లేదు. సాఫ్ట్వేర్ ఇంజనీరుగా మంచి జీతం... మంచి ఇల్లుంది... అయినా సంబంధాలు వచ్చిపోతున్నాయే తప్ప కుదరడం లేదు. ఇది తొమ్మిదో సంబంధం.
''వంద అబద్ధాలు ఆడయినా పెళ్ళి చేయాలన్నారు పెద్దలు... అందుకని పెళ్ళికి ముందే షరతులు పెడితే పెళ్ళిళ్ళు కావమ్మా... మీ వాడు ఎక్కడికి వెళ్ళినా 'మా అమ్మ నాతోనే ఉంటుంది, తర్వాత వేరే ఉందాం అంటే కుదరద'ని చెబుతున్నాడు. కానీ ఇవాళ రేపు అమ్మాయిలు అందుకు ఒప్పుకోరమ్మా... అందుకని అందరు అమ్మాయిలు అలా ఉంటారని కాదు... కానీ ముందే మనం షరతులు పెట్టకూడదు. ఇలాగయితే మరో సంబంధం చూస్తా. ఏ విషయం తర్వాత ఫోను చేయండి'' అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు పేరయ్య.
సుగుణమ్మ ఆలోచనలో పడింది.
రాత్రి ఇంటికి వచ్చిన సుధీర్కు దిగులు ముఖంతో ఉన్న అమ్మ కనిపించింది. విషయం అర్థమైంది. అప్పటికే పేరయ్య సుధీర్కు ఫోను చేసి చెప్పాడు.
భోజనం చేశాక కొడుకుని కదిలించింది సుగుణమ్మ.
''నా విషయం ఎందుకురా... నీకు పెళ్ళి కావడం ముఖ్యం. ముందే మనం షరతులు పెడితే సంబంధం చూడటం కష్టమంటున్నాడు పేరయ్య'' అంది.
''అమ్మా... మనం ముందు చెప్పకపోతే తర్వాత వేరే ఇల్లు తీసుకుందాం, మనం వేరే ఉందామని అంటే తట్టుకోలేను... నువ్వు ఒక్కదానివి వేరే ఎందుకు ఉండాలసలు''
''నేను ఈ ఇంట్లో హాయిగా ఉన్నా... ఇక్కడే ఉంటాను. పెళ్ళయ్యాక మీరు ఇద్దరూ వేరే ఇల్లు తీసుకొని ఉంటే అసలు ఆ సమస్యే ఉండదు కదా...''
''అయితే నేను... రేపే ఈ ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోయి... బయట ఉంటాను... నువ్వు ఒక్కదానికి వుంటావా... నీకు ఓకేనా...?''
''ఇప్పుడే ఎందుకు... పెళ్ళయ్యాక సంగతి చెబుతుంటే...'' విసుగ్గా అంది.
''అదే అప్పుడయినా ఎందుకు వెళ్ళాలి... అలాంటి అమ్మాయి నాకు అక్కర్లేదమ్మా... మరో మాట చెప్పనా... దేన్నయినా మార్చుకుంటాను కానీ నిన్ను వదులుకోని ఉండనమ్మా''
''నువ్వు ఇలా మాట్లాడితే ఇక పెళ్ళయినట్టే...!''
''అమ్మా... అమ్మమ్మని మామయ్య పట్టించుకోలేదు. ఉన్న ఊళ్ళో వదిలేసి వచ్చాడు... డబ్బులు పంపించేవాడు గానీ అమ్మమ్మ ఆ దిగులుతోనే మంచం పట్టింది... అత్తయ్యకు జడిసి అమ్మమ్మని మామయ్య ఇంటికి రానిచ్చేవాడు కాదు... అదీ అమ్మమ్మకు తెలుసు. అయినప్పటికీ కొడుకు మీద బెంగతోనే వెళ్ళిపోయింది. నువ్వు కూడా ఆ మాట చాలాసార్లు చెప్పావు... అమ్మమ్మని నువ్వు మన ఇంటికి రమ్మన్నావు... కాని తను రాలేదు. రాలేనంది. కొడుకు మీద బెంగతోనే చనిపోయింది. మామయ్యలా నేనా తప్పు చేయనమ్మా!''
''..........................''
''నాకు అన్నీ గుర్తున్నాయి అమ్మా. మామయ్యకు అమ్మ మీద ప్రేమ ఉంది. కానీ భార్యకు నచ్చచెప్పలేడు. అమ్మమ్మను ఇంటికి తీసుకురాలేడు. ఆ బెంగ, బాధ మామయ్యలో ఇప్పటికీ ఉంది...''
''నిజమేరా నువ్వన్నది... కానీ అందరూ అలా ఉండాలనేం లేదు. అయినా నాకు ఏం తక్కువ. ఈ ఇంట్లో ఒక్కదాన్నయినా ఉండగలను కదా...'' బాధతో కూడిన స్వరంతో అంది సుగుణమ్మ.
ఆ స్వరంలోని తొట్రుపాటును గమనించి అమ్మ ఒడిలో తలపెట్టుకొని- ''అమ్మా... నువ్వు దాచాలనుకున్నా దాచిపెట్టలేవు అమ్మా... నీ గొంతులోని బాధ తెలిసిపోతుంది. నన్ను వదిలి నువ్వుండలేవమ్మా. నేనూ అలా ఉండాలనుకోట్లేదు. అందుకే పెళ్ళి తర్వాత కూడా ఇలా ఉండగలగాలి. అందుకే ముందుగానే చెబుతున్నా- అమ్మతోనే ఉంటానని, అమ్మ మనతోనే ఉంటుందని. మనం అలా చెప్పకపోతే పెళ్ళయ్యాక వేరే కాపురం పెడతారనుకోవచ్చు. అప్పుడు మనం ఒప్పుకోకపోతే గొడవలు అవుతాయి. 'అసలు మీ అమ్మ మనతో ఉండొద్దు' అనే అమ్మాయితో నేను కలిసి ఉండగలనా?... చెప్పమ్మా'' అన్నాడు.
''ఏమోరా... అమ్మ మీద మమకారమే నీ పెళ్ళికి ఆటంకమవుతుందని భయమేస్తుందిరా'' అని కొడుకు తల నిమురుతూ బెంగగా అంది సుగుణమ్మ.
''లేదమ్మా... అమ్మని ప్రేమించే అబ్బాయిలే భార్యని ప్రేమించగలరని అమ్మాయిలు అర్థం చేసుకోవాలి. అలాంటి అమ్మాయి దొరక్కపోదు... బెంగపడకమ్మా''
''అలాంటి అమ్మాయిని ఇక నువ్వే వెదుక్కో. కానీ ఏమైనా ఈ ఏడాది నీ పెళ్ళి జరిగిపోవాలి...''
''సరేనమ్మా... తథాస్తు. ఆ తథాస్తు దేవతలుంటే మనకు నచ్చే అమ్మాయి దొరక్కపోదు... ఇక నిద్రొస్తుందమ్మా... పొద్దునే లేవాలి మరి'' అంటూ తల్లి ఒడిలోంచి లేచి తన గదిలోకి నడిచాడు.
- జీవి