Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ముఖం ఎర్రబడ్డది. కళ్ళు రెప్పల్ని దాటి బయటకు వచ్చేయి. నాలుక కదల్డం మానేసింది. ఒళ్ళు తడిసింది. పరుగెత్తుతూ వున్నాడు మనిషి. ఒగరుస్తూ పరుగెత్తుతున్నాడు మనిషి. ఒక్క చుక్క నీటి కోసం తపిస్తున్న మనిషి. గొంతుక ఎండుకుపోయిన మనిషి ప్రాణాలు అరచేత్తో పట్టుకుని పరుగోపరుగు పరుగే పరుగు.
పరుగెత్తి అలసిపోయిన మనిషి అడుగులో అడుగు భారంగా వేస్తూ తడబడుతూ నడవసాగాడు.
అతనిక్కావలసింది కనిపించింది. కళ్ళు దీపాల్లా వెలిగేయి. శక్తినంతా కూడదీసుకుని బావి గట్టుకి చేరాడు మనిషి. నీళ్ళు... నీళ్ళు... నీళ్ళని చూడగానే ప్రాణదీపం జిగేలుమంది. నరాలు రక్తాన్ని దారిలో పెట్టేయి. బావిలో దూకి వొళ్ళంతా నీళ్ళతో తడిపేద్దామనుకున్నాడు. ముందు నాలిక తడపవోరు అంది మనసు. అవును నా సంగతి ముందు చూడు అంది గొంతుక.
బావిలోకి దిగి మోకాళ్ళు నీట్లో తడుస్తుంటే పులకించి పోతూ రెండు అరచేతుల్నీ గిన్నెలా పట్టి నీళ్ళు అందుకుని కడుపారా తాగాలనుకున్నాడు. నీళ్ళు దోసిట్లోకి రాలేదు. వెనక్కి వెళ్ళిపోయేయి. అతను అడుగు ముందుకు వేశాడు. నీళ్ళు రెండు అడుగులు వెనక్కి తగ్గాయి. మనిషికి ఏమీ అర్థం కాలేదు. చూస్తూ వుండగానే కంటినిండా కనిపించిన నీళ్ళు మాయం అయిపోయాయి. ఎండిపోయిన బావి గట్టున కూలబడ్డాడు మనిషి. ఒక్క చుక్క నీరు లేని బావి ఒక పెద్ద గొయ్యిలా కనిపించింది.
కాసేపటికి ముఖానికి పట్టిన చెమటని తుడుచుకుంటూ బయల్దేరాడు మనిషి, నాలుక పిడచకట్టుకు పోయిన మనిషి గొంతుక ఎండిపోయిన మనిషి. చుక్క నీరు అందితే తప్ప ప్రాణం నిలవదు. ప్రాణం కోసం మళ్ళీ నడవడం మొదలుపెట్టాడు, తడబడే అడుగులు వేస్తూ.
ఎండకి ఎర్రబడ్డ మొహంలోంచి నెత్తురు బయటకు దూకాలని ప్రయత్నించేస్తుంటే చెవులకి ఏదో శబ్దం వినిపించింది. చెవులు, చెవులు ధరించిన ముఖమూ ఆ ముఖం వున్న శరీరమూ ఒక్కసారిగా నిలబడి పోయేయి. అవును అది గలగల పారుతున్న నీటి ధ్వనే. అవున్నిజమే అది మంజుల మనోహర వీణానాదంలా వినిపిస్తున్నది. మనిషి లోపల ఎక్కడో దాక్కున్న సత్తువ జూలు దులిపింది. పెద్ద పెద్ద అంగలు వేస్తూ ఆ జలస్వరం వినిపిస్తున్న వైపుకి వెళ్ళాడు. నీళ్ళు... నీళ్ళు... గలగల పారే నది. నది నిండా హొయలు పోతున్న నీళ్ళు తమలో తాము ఏదో పాడుకుంటూ నింపాదిగా పారుతున్న నీళ్ళు.
నది అంచున పాదాలు తడుపుతూ పులకించి పోయాడు మనిషి. అరచేతులను దోసిలిగా పట్టి దోసిలినిండా నీళ్ళు నింపి ఆ నీటినే చూస్తూ అలా నిలబడిపోయాడు. వేళ్ళ సందుల్లోంచి నీళ్ళు నదిలోకి తిరిగి జారిపోయేయి. తడిసిన అరచేతులని తన్మయత్వంగా చూసుకుంటూ మళ్ళీ నీళ్ళకోసం దోసిలి పట్టాడు. ఈసారి దోసిట్లోకి నీళ్లు రాలేదు. వెనక్కి తగ్గాయి. మనిషి అడుగు ముందుకు వేశాడు నీళ్ళు ఇంకా వెనక్కి వెళ్ళిపోయేయి. మనిషి ఒక మానై నిలబడి పోయాడు. కంటికి కనిపించిన నీళ్ళు అక్కడ లేవు. అసలక్కడ ఒక నది పారేదన్న జాడే లేదు.
తాగడానికి పనికిరాని కన్నీళ్ళు చెంపలమీద కారుతుంటే మళ్ళీ తడబడే అడుగుల నడక సాగించాడు మనిషి. గొంతుక ఎండుకుపోయి నాలుక పిడచకట్టుకుపోయిన మనిషి మళ్ళీ నడవడం మొదలు పెట్టాడు. ప్రాణం కోసం ప్రాణం నిలబెట్టే చుక్క నీటి కోసం. కానీ అలసి పోయిన మనిషి అడుగు కూడా వేయలేక కొంతదూరం పోయాక చతికిల బడ్డాడు. తర్వాత బోర్లా పడ్డాడు. తన పని అయిపోయిందనుకున్నాడు. ఉన్నట్టుండి ఎక్కడ్నించో వచ్చిన నీళ్ళు అతని ఒంటిని తడిపేయి. ఒంటికి నీరు తగలడంతో మనిషిలో కదలిక వచ్చింది. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే అనంతమైన జలరాశి. కంటికి నీరు తప్ప మరేమీ కనిపించలేదు. తనకి తగిలి వెనక్కి వెళ్ళిన నీరు మళ్ళీ నురగలు కక్కుతూ ముందుకు వచ్చింది. అప్పటికే లేచి నిలబడ్డ మనిషి దోసిలి పట్టి స్థిరంగా వున్నాడు. అనేక పడగలు విప్పి శేషుడిలా దూకుతూ వచ్చిన నీళ్ళు మనిషి దోసిట్లోకి వచ్చి పడ్డాయి. ఆగలేక పోయాడు మనిషి. ఆబగా ఆత్రంగా ఒక్క గుటక వేశాడు. నీళ్ళు గొంతులోకి జారడానికి బదులు వేగంగా వెనక్కి తిరిగి భళ్ళుమని బయటికి వచ్చేశాయి.
పిచ్చి మనిషీ అవి తాగడానికి పనికిరావు. అనంతంగా కనిపిస్తున్న జలరాశి నిండా ఉప్పే! అన్న మాటలు వినపడ్డవి. ఎవరది అన్నాడు మనిషి గురగురమంటున్న గొంతుకతో. నన్ను భూమి అంటారు మనిషీ అన్న ధ్వని వినిపించింది. సముద్రంలో నీళ్ళు తాగడానికి పనికిరావు. మరి నీ మాటేమిటి భూమీ మాకు చుక్క నీరు లేకుండా చేశావు అన్నాడు మనిషి కోపంగా.
నేనేమీ చెయ్యలేదు. అంతా నీ మూలంగానే. సూర్యుడు నీటి ఆవిర్ని మేఘాలకి అందిస్తున్నాడు. మేఘాలు నీటి మబ్బుల్ని భారంగా మోస్తూ దిక్కు తోచక తిరుగుతున్నయి, రవంత చల్లగాలి కోసం తపిస్తున్నయి. నా మీద... అదే భూమి మీద పిసరంత ఆకుపచ్చదనం లేకుండా చేసిన నీకు నాలో నిక్షిప్తమై ఉన్న నీరంతా ఇచ్చేశాను. వేల అడుగుల లోతు తవ్వినా భరించాను. నువ్వు చేసిన తప్పుకు శిక్ష తప్పదు అన్నది భూమి.
చుక్క నీటి కోసం ఆకాశం వంక చూస్తూ వెల్లకిలా పడిపోయేడు మనిషి.
- చింతపట్ల సుదర్శన్,
-9299809212