Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
చిన్నుకి కార్లంటే చాలా ఇష్టం. అందుకే సింగపూర్ వెళ్ళిన వాళ్ళ మామయ్య తిరిగొస్తూ చిన్ను కోసం ఒక బుల్లి బ్యాటరీకారు బొమ్మ తెచ్చాడు. రంగురంగుల లైట్లతో, వింత వింత శబ్దాలు చేస్తూ ముచ్చటగా తిరుగుతున్న ఆ కారుబొమ్మ చిన్నుకి ఎంతో నచ్చింది. అందుకే ఆ బొమ్మని ఒక్క నిమిషం కూడా విడవట్లేదు. అంతేకాదు, ఆ మర్నాడు స్కూల్కి వెళ్తూ ఆ బొమ్మని కూడా బ్యాగులో దాచుకుని తీసుకెళ్ళాడు. ఖాళీ పీరియడ్లో చిన్ను స్నేహితులంతా ఆ బొమ్మతో ఆడుకున్నారు. ఆ కారు బొమ్మ విన్యాసాలు వాళ్ళందరినీ ఎంతగానో అబ్బురపరిచాయి. కానీ వాళ్ళలో ఒక అబ్బాయికి మాత్రం ఆ బొమ్మ తనవద్ద వుంటే బావుండు అని దురాశ కలిగింది.
చివరి పీరియడ్ ఆటల సమయం కనుక పిల్లలందరూ మైదానంలో ఆడుకోడానికెళ్ళారు. ఆటల పీరియడ్ అయిపోగానే తిన్నగా ఇళ్ళకి పరుగులు తీశారు పిల్లలందరూ. చిన్ను ఇంట్లోకి అడుగుపెడుతూనే కారు బొమ్మ కోసం బ్యాగులో చెయ్యి పెట్టాడు. కానీ బొమ్మ కనిపించలేదు. బ్యాగంతా పదేపదే వెతికినా బొమ్మ కనిపించకపోవడంతో చిన్నుకి ఏడుపొచ్చింది. తన కారు బొమ్మని తన స్నేహితుల్లో ఎవరో దొంగిలించారని అర్థమై చిన్నుకి ఏడుపాగలేదు. విషయం తెలిసిన అమ్మ, నాన్న చిన్నుతో 'అంత మంచి బొమ్మ స్కూల్కి తీసుకెళ్ళడం నీదే తప్పు!' అని మందలించారు. అప్పుడే వచ్చిన మామయ్య మాత్రం విషయం అంతా తెలుసుకుని కాసేపాలోచించి, ''నా దగ్గర ఒక ఉపాయం వుంది. ఇలారా చిన్నూ... రేపు మీ తరగతిలో నేను చెప్పినట్టు చెరు!'' అంటూ చిన్ను చెవిలో ఏదో చెప్పాడు.
''సరే మామయ్యా! నువ్వు చెప్పినట్టే చేస్తాను. నీ కారు దొరుకుతుంది కదూ?!'' అంటూ కళ్ళు తుడుచుకున్నాడు. అవునంటూ తల నిమిరాడు మామయ్య.
మర్నాడు స్కూల్కి వెళ్ళిన చిన్ను తన కారుపోయిన సంగతి తన స్నేహితులతో చెప్పి, ''అయినా పర్లేదు, దొంగని మా మామయ్య తేలిగ్గా పట్టుకుంటాడు'' అన్నాడు ధీమాగా.
'అదెలా?! అంటూ ఒకరిద్దరు ఆశ్చర్యంగా అడిగారు.
'ఎలా అంటే అది సింగపూర్ కారు. సాధారణంగా కనిపించినా దాంట్లో ఒక చిన్న కంప్యూటర్ చిప్ ఉంది. దాన్ని బయటికి తీయలేం. ఆ చిప్ మా మామయ్య ల్యాప్టాప్కి కనెక్ట్ అయి ఉంది. మా మావయ్య ల్యాప్ టాప్ ఆన్ చేస్తే ఆ చిప్ నుండి వచ్చే సిగల్స్ ద్వారా ఆ కారు ఎక్కడ వున్నదీ చిరునామా కనుక్కోవడం పెద్ద కష్టమేమీ కాదు'' అన్నాడు.
వింటున్న స్నేహితుల్లో ఒకరు తప్ప అందరూ కారు దొరకబోతోందని సంతోషించారు. మామయ్య ఊహించినట్లే... ఇంటర్వెల్ సమయంలో ఒంటరిగా వున్న చిన్ను దగ్గరికి ఒక అబ్బాయి వచ్చి, ''చిన్నూ... నీ కారు బొమ్మ నేనే తీశాను. నన్ను క్షమించవూ...'' అంటూ కన్నీళ్ళ పర్యంతమయ్యాడు. ఆ అబ్బాయి కిట్టూ.
అందుకు చిన్ను ''మరేమీ పర్వాలేదు కిట్టూ... నా కారు బొమ్మని నువ్వు ఆడుకోడానికి ఒకరోజు మీ ఇంటికి తీసుకెళ్ళావని అనుకుంటా. అంతే'' అంటూ కిట్టూ భుజంపై చేయి వేసి సముదాయించాడు. మామయ్య వుపాయం ఫలించినందుకు మనసులోనే కృతజ్ఞతలు తెలుపుకున్నాడు.
- మల్లారెడ్డి మురళీమోహన్, 8861184899