Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ప్రతి నూతన ఆవిష్కరణ వెనుక చాలా హింస ఉంటుంది. ఆ హింస భౌతికము, అభౌతికము. భౌతికమైన హింసను మనం హింసగా గుర్తిస్తాం కానీ మానసికమైన హింసను అస్సలు పట్టించుకోం. అంతా సజావుగా ఉన్నప్పుడు కూడా మానసికమైన హింస మనిషిని మత్యువు ముఖంగా నడిపిస్తుంది. ఆ ఒక్క క్షణం మనసును గట్టిగా సంబాళించుకోగలిగితే, ఆ ఒక్క క్షణం ఒక దయాపూరిత హస్తమొకటి బాధితుడి తలను ప్రేమగా దగ్గరకు తీసుకుంటే, ఒక చిన్న ధైర్య వచనం చెవిలో గుసగుసగా వినిపించగలిగితే పురుగుల మందులు ఎప్పటికీ పెరుగన్నం కావు. పోగు బంధం ఎప్పటికీ పేగు బంధం లాగే పెనవేసుకుని ఉంటుంది.
కాళ్లకు తాళ్లు కట్టుకుని నీళ్లలో దూకి ఆత్మ హత్య చేసుకుందామనుకున్న చింతకింది మల్లేశాన్ని ''కొన్నాళ్ళు అమాస, కొన్నాళ్ళు పున్నమి ఏదీ ఎల్లకాలం ఉండదు బిడ్డా'' అని చిన్నప్పుడు అమ్మ ఎప్పుడో చెప్పిన మాటలు మళ్ళీ కర్తవ్యోన్ముఖుడిని చేస్తే, అతడు సురుచిర స్వప్నం ఆశు యంత్రాన్ని కనుగొనేలా చేసాయి. ఎవరీ చింతకింది మల్లేశం?
కేంద్ర ప్రభుత్వం చింతకింది మల్లేశాన్ని పద్మశ్రీ అవార్డుకి ఎంపిక చేయడంతో రెండు తెలుగు రాష్ట్రాలలో అందరి దష్టీ చింతకింది మల్లేశం వైపు మళ్లింది. అగ్గి పెట్టెలో పట్టేంత నాజూకైన నేత చీరను మనవాళ్ళు నేసి విక్టోరియా మహారాణికి కానుకగా పంపారు అని మనం గొప్పగా చెప్పుకునే మన చేనేత పరివారంలో ఒక చిన్న పోగు చింతకింది మల్లేశం. చిన్నప్పటి నుండీ ఆసు పోసీ పోసీ భుజం నొప్పితో బాధపడే తల్లిని చూసి, ఆమె కష్టాన్ని తీర్చడం కోసం ఆసు పోసే ఒక యంత్రాన్ని కనిపెట్టాలి అని తపన పడిన ఒక చేనేత కార్మికుడు. ఆ యంత్రం కనిపెట్టడంలో అతడు ఎదుర్కొన్న వైఫల్య విజయాల గాథ 'చింతకింది మల్లేశం' సినిమా.
2018లో వచ్చిన 'కేరాఫ్ కంచర పాలెం' తరువాత తెలుగు ప్రేక్షకులను ప్రాంతాలకతీతంగా కట్టిపడేసిన సినిమా 'చింతకింది మల్లేశం'. చేనేత పరివారం ఆ సినిమాను సొంతం చేసుకోవడంలో పెద్ద విశేషం లేకపోవచ్చు కానీ చేనేతతో సంబంధం లేని ఇతరేతర సామాజిక వర్గాలవారు కూడా ఈ సినిమాను సొంతం చేసుకోవడం వెనుక సినిమాలోని భావోద్వేగాల మ్యాజిక్ ఉంది. దాన్ని అందంగా చిత్రిక పట్టిన దర్శకుడి చాతుర్యం ఉంది.
మల్లేశం ఒక బయోపిక్. ఆసు యంత్రం కనిపెట్టాలి అని తపన పడిన అతడి జీవితంలోని ఎత్తు పల్లాలను సమానంగా నిరపేక్షంగా చూపించిన మంచి సినిమా. రోజువారీ జీవనంలో మాట్లాడుకునే మాటలే సంభాషణలు. అవే కలలు. అవే కన్నీళ్లు. అదే జీవితం మొత్తంగా ఒక నేత కార్మికుడి విజయ యాత్ర.
1984 ప్రాంతం అంటూ సినిమా ప్రారంభం కావడమే ఒక చిన్న కుదుపుతో ప్రారంభం అవుతుంది. 1984 అంటే ఆంధ్రదేశంలో చేనేత సంక్షోభం శిఖరస్థాయిలో ఉన్న రోజులు. అప్పుల బాధలు భరించలేక కూల్ డ్రింక్లో విషం కలుపుకుని జీవితం ముగించిన ఒక విషాద సన్నివేశంతో సినిమా మొదలయి మనల్ని తనలో లీనం చేసుకుంటుంది. మొదటి సగ భాగం నిసర్గమైన తెలంగాణ పల్లెల సౌందర్యాన్ని కళ్ళకు కట్టి మనలని బాల్యంలోకి తీసుకుని వెళుతుంది. పల్లెటూరి బడి, మోట బావులు, మొండి గోడలు, వరుసలు కలిపిన పిలుపులు, కల్మషం లేని పసి హదయాలు, గంగిరెద్దులు, పీర్ల పండుగలు తెలంగాణ జీవితాన్ని ఒక చిన్న అద్దంలో అద్భుతంగా దశ్యమానం చేస్తాడు దర్శకుడు. రెండో సగంలో ఆసు యంత్రం కనిపెట్టడం కోసం మల్లేశం పడిన కష్టం. మొదటి సగం కష్ణశాస్త్రి అందమైన కవిత లాంటి సినిమా. రెండవ సగం గోరటి వెంకన్న తాత్విక గీతం. తెలంగాణా ల్యాండ్ స్కేప్ను తెలుగు తెర మీద చూపిన వాడు శ్యామ్ బెనగళ్. తన అంకుర్ నిశాంత్ సినిమాలు తెలంగాణ నేపథ్యంలో వచ్చినవే. ఆ సినిమాలో కనిపించే తెలంగాణ ప్రాకతిక సౌందర్యం వేరు. 1984 నాటి కథ చెప్పే ఈ సినిమా లాండ్ స్కేప్ వేరు. తెలంగాణ భౌతిక జీవితంలో వచ్చిన మార్పును ఈ సినిమా పట్టుకుంది.
ఏ సినిమాలో అయినా నటులు నటించకూడదు. జస్ట్ పాత్రల్లా బిహేవ్ చేయాలి. ప్రవర్తించాలి. అది తెలుసుకుంటే నటుడు పరిపూర్ణుడు అవుతాడు. ఈ సినిమాలో అలా బిహేవ్ చేసింది ఇద్దరు. ఒకరు మల్లేశం నాన్న పాత్ర పోషించిన ఆనంద చక్రపాణి. రెండు తల్లి పాత్ర పోషించిన ఝాన్సీ. కోకాపేట కోమలి లాంటి పిచ్చి పిచ్చి పాత్రలు ఇచ్చి తెలుగు సినిమా ఝాన్సీని సరిగ్గా ఉపయోగించుకోలేదు కానీ మంచి పాత్ర ఇస్తే ఝాన్సీ ఎంతలా రెచ్చిపోగలదో ఈ సినిమాలో మనం చూస్తాం. తెలంగాణా యాసను అద్భుతంగా పండించింది ఝాన్సీ. అమ్మగా ఝాన్సీ Just She Behaved అంతే. ఇక తండ్రిగా ఆనంద చక్రపాణి కొడుకు మీద ప్రేమ, ఎందుకూ కొరగాకుండా పోతాడేమో అన్న బాధ, బెంగ, చివరలో అతడు ఆసు యంత్రం డెమో ఇచ్చేటప్పుడు దూరంగా నిలబడి పడే పశ్చాత్త్తాపం ఎక్కడా అండర్ ప్లే చేయకుండా, ఓవర్ యాక్షన్ కాకుండా తూకం వేసినట్టు పలికించాడు.
నా సావు నే సస్తా లాంటి కామెడీ రోల్స్ చేసుకునే ప్రియదర్శి తన శక్తి మేరకు బాగా నటించాడు. నాగళ్ళ అనన్య, ఈ అమ్మాయికి ఇది మొదటి సినిమా అంటే నమ్మ బుద్ది కాదు. నువ్వు చస్తే చావు కానీ నీ చావుకు నన్ను సాకును చేయకు అన్నప్పుడు ఆమె పలికించిన హావభావాలు, మళ్ళీ వెంటనే సర్దుకుని బావను బుజ్జగించే దశ్యాలు ఆమెకు ఉన్న భవిష్యత్తును కళ్ళకు కడతాయి.
పెద్దింటి అశోక్ కుమార్ కథలలాగే మాటలు కూడా చిన్న చిన్న పదాలతో ఉండి ఎక్కువ ప్రభావాన్ని చూపిస్తాయి. పుట్టినప్పటి నుండీ చేనేత మగ్గాల మధ్య పెరిగిన మల్లేశానికి ఆసు ఎనిమిది అంకె ఆకారంలో పోస్తారు అంటే నమ్మలేం కానీ పేక మేడ కట్టేటప్పుడు చివరి పేక ముక్క పెడుతున్నప్పుడు కూలిపోతే కలిగే ఫీలింగ్ కోసం ఆ సన్నివేశం పెట్టారేమో అని సంతప్తి పడవచ్చు. ఏడేళ్లు కష్టపడి కనిపెట్టిన యంత్రం డెమో ఇచ్చేటప్పుడు వుండవలసినంత ఉద్వేగం లేక క్లైమాక్స్ తేలిపోయింది. నిజానికి టైటిల్స్ రోల్ అవుతున్నప్పుడు అసలు సిసలు మల్లేశం మాట్లాడుతున్నప్పుడు పడిన చప్పట్లు, క్లైమాక్స్ సన్నివేశంలో పడి ఉండవలసింది. ప్రతి పాతిక కిలోమీటర్లకీ భాష మారుతుంది అంటారు. ప్రియదర్శి మాటలలో నల్గొండ యాస కంటే హైదరాబాద్ యాసే ఎక్కువ కనిపించింది.
ఇప్పటికే అందరూ చూసి వుంటారు. చూడకపోతే ఈ ఆదివారం తప్పక చూడాల్సిన సినిమా మల్లేశం. ఈ సినిమా చూస్తున్నప్పుడు మీకు 'పాడ్ మాన్' లాంటి సినిమాలు గుర్తుకు వస్తే రానివ్వండి... మరేమీ ఫరవాలేదు. పాడ్ మాన్లో లేని సౌందర్యం ఈ సినిమాలో వుంది. అది మిమ్మల్ని కట్టి పడేస్తుంది స్క్రీన్ ముందు.
- వంశీకృష్ణ,
9573427422