Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
చూడ్డానికి మనుషులంతా ఒకేలాగ ఉంటారు. కన్నూ ముక్కూ చెవీ ఏవేవి ఎక్కడెక్కడ ఉండాలో అక్కడే 'ఫిక్స'య్యి ఉంటాయి. కానీ స్వభావానిÊ బట్టి మనుషుల్లో అనేక రకాల వాళ్ళుంటారు. కొందరు తెలివిగల వాళ్ళు.. కొందరు బుద్ధిమంతులు ఉండనే ఉంటారు. కొందరు మూర్ఖులు మూర్ఖత్వం మరీ పెచ్చు పెరిగి కొందరు మొండివాళ్ళు ఉంటారు. మళ్ళీ మొండి వాళ్ళల్లోనూ రకరకాల విషయాలలో వివిధ రకాలుగా మొండి కెత్తేవాళ్ళుంటారు. అందువల్లేనేమో మొండివాడ్ని రాజు కంటే గొప్పవాడన్నారు.
ఇప్పుడు మనం చెప్పుకోబోతున్న మొండి వాడు మామూలు మొండివాడు కానేకాదు. జగమొండి. మొండి శ్రేష్టుడు. మొండివాళ్ళందరిలోనూ మొదటి ర్యాంకు వాడని చెప్పదగిన వాడు.ఈ మొండి వాడికి తనకు అన్నీ తెలుసన్న లక్షణం ఒక్కటి తోడై ఉంటం వల్ల మొండితనంలోతనకి తనే సాటి తనే పోటీ.
అదో గ్రామం. మరీ పెద్ద గ్రామమేం కాదు. అలాగని చాలా చిన్న గ్రామమూ కాదు. ఆ గ్రామానికి ఈ మొండివాడే ప్రభువూ, పెత్తందారూ! వాళ్ళ వంశస్తులంతా ఊరి నేలిన ప్రభువులే. అందువల్ల తనకు మాత్రమే అన్నీ తెలిసిన మొండివాడు ఊరికి దిక్కయ్యాడు. రాజు కన్నా మొండివాడు గొప్పవాడంటారు. కాని మొండివాడే రాజయితే ఏం జరుగుతుందో!. ఆ ఊళ్ళో ఏం జరగాలన్నా మొండివాడి అనుమతి ఉండి తీరాల్సిందే. మొండివాడి రెండుచేతులకీ కలిపి పది వేళ్ళున్నాయి. ఊళ్ళో ఏ విషయంలోనైనా సరే వాటిల్లో ఏదో ఒకటి దూర్చకుండా ఉండలేడు. ఇలాగ తనదైన ఫక్కీలో రాచరికం వెలగబెడుతూ తన మొండి చేష్టలతో జనాన్ని చితగ్గొడుతూ ఉన్న మొండివాడి గ్రామంలో ఓ వైద్య రత్నం ఉండేవాడు. ఊళ్ళో వాళ్ళకి జ్వరమూ, జలుబూ, దగ్గూ పడిశమూ ఏది వచ్చినా ఆ వైద్యుడి గుళికలూ, మూలికలూ, లేహ్యాలూ, భస్మాలూ వాడుతుండేవారు.
ఒకనాడు పెద్ద రావి చెట్టు కింద రచ్చ బండ మీద గ్రామ పెద్దలు ఊరి మంచీ చెడ్డల గురించి వంగడాల గురించీ వానల గురించీ మాట్లాడుకుంటున్నారు. లోకంలోఅనేక వృత్తులు ఉన్నవి కదా. వీటిలో ఉత్తమమైనది యేది అన్న చర్చ వచ్చింది. చర్చ రసవత్తరంగా సాగింది. మొత్తం మీద అందరికీ అవసరమైనదీ ప్రాణాలు కాపాడేదీ అయిన వైద్య వృత్తే గొప్పదన్నారు చాలా మంది. కాని మొండి వాడు అందుకే ససేమీరా అన్నాడు. పెత్తందారు లేకుండా ఊరే లేదు అన్నాడు వైద్యుడైతేనేం వంట వాడయితేనేం మడి దున్నుకు బతికేవాడైతేనేం ప్రభువు అనేవాడు లేకుండా గ్రామమూలేదు ప్రజలూ లేరు అని మొండిగా వాదించారు. పైగా వైద్యుడి వైపు కొరకొర చూస్తూ చిట్కా వైద్యం మాకూ తెల్సు. అదో బ్రహ్మ విద్యేంకాదు. వైద్యుడు లేకపోయినంత మాత్రాన ఊరికి వచ్చే నష్టమేం లేదు అంటూ రకరకాల తింగరి మాటలు మాట్లాడి వైద్యుడ్ని అవమానపర్చాడు.
తనకూ తన పవిత్రమైన వృత్తికీ విలువలేని చోట ఉండటం ఇష్టం లేక ఆ రాత్రే వైద్యుడు గ్రామం పొలిమేర దాటిపోయాడు. వైద్యుడు ఊరు వదిలిన వారానికి గ్రామంలో గగ్గోలు పుట్టింది. ఏదో గుర్తు తెలియని రోగం సోకసాగింది. అది ఒకరినించి ఒకరికి అంటుకుంటుండడంతో బెంబేలెత్తి పోయారు జనం. ఏడుపులూ పెడబొబ్బలు పెడుతూ గ్రామ పెద్ద కచేరీకి పరుగులు పెట్టేరు. 'మహా ప్రభో! రక్షించండి' అంటూ రోగం సంగతి వివరించారు. 'అయ్యయ్యో! వైద్యుడు సమయానికి లేడే అని అంగలార్చారు. మొండివాడు ఫక్కున నవ్వాడు ఇదీ ఓ జబ్బేనా అని ఎద్దేవా చేశాడు. దీనికి బోడి వైద్యుడు ఎందుకు నేను లేనూ అన్నాడు. మా ముత్తాత మా తాతకు చెప్పిన గోసాయి చిట్కాలు నాకూ చెప్పాడు' అన్నాడు. జబ్బు ఇట్టే 'హాంఫట్' అవుతుందని హామీ ఇచ్చాడు. ఫలానా ఆకులు బాగా దంచి పసరు తీసి రోగం వచ్చిన వాడి ముక్కుల్లో చుక్కలు వేయమన్నాడు.
వచ్చిన జనంలో ఒకడు తగ్గకపోతే? అనిఅనుమాన పడ్డాడు. ముయ్యి నోరు, ముక్కుల్లో చుక్కల్తో తగ్గకపోతే మూడు రోజుల తర్వాత అవే చుక్కలు చెవుల్లో పోయండి అన్నాడు. అప్పుడూ తగ్గలేదనుకోండి అని శంకించాడు మరొకడు. ముయ్యినోరు చెవుల్లో చుక్కల్తో తగ్గకపోతే మరో మూడు రోజుల తర్వాత సరాసరి నోట్లో పొయ్యండి. జబ్బా గిబ్బా తొమ్మిది రోజుల్లో పరార్ అన్నాడు మొండోడు. తొమ్మిదవ రోజుకు కొందరు రోగులు శివుడ్ని చూడబోయారు. పద్దెనిమిది రోజుల తర్వాత కొందరు చివరాఖరు సారి 'హరీ' అన్నారు.
గ్రామ ప్రజలంతా మొండి ప్రభువు ఇంటి ముందు గుమిగూడారు. జనం నిలబడ్డ చోటనే కుప్పకూలుతున్నారని గ్రామం వదిలి పోయిన వైద్యుడు పక్క ఊళ్ళో ఉన్నాడు పలిపిం చండి ప్రభూ అని ప్రాధేయపడ్డారు. మొండివాడు ఎప్పటిలాగే మొండి కెత్తుకున్నాడు. వైద్యుడ్ని పిలవనుగాక పిలవను అన్నాడు ఈసారి ఆకు మారిస్తేసరి మాయాదారి జబ్బు మాయం అవదా అన్నాడు. ప్రభువు చెప్పేదే వేదం ప్రభువు చేసేదే వైద్యం అని బిగ్గరగా అరుస్తూ హఠాత్తుగా దభీమంటూ నేలమీద కూలబడ్డాడు.
మొండోడికి కూడా జబ్బు సోకిందని జనం నివ్వెర పోయారు. ప్రాణభయంతో వణికిపోయాడు మొండోడు. కొడుకుని దగ్గరకి పిలిచి తక్షణం వైద్యుడ్ని పిలిపించమన్నాడు.
మొండోడకి తన కన్నాప్రాణం గొప్పదని తెల్సి వచ్చింది!!
- చింతపట్ల సుదర్శన్, 9299809212