Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
గమనిక: 11వ భాగంలో, రెండో కాలమ్లో ఒక పొరపాటు వచ్చింది. ''ఒక చొక్కా తయారీకి పాత శ్రమా, కొత్త శ్రమా కలిసి 100 అవుతుంది'' అని వచ్చింది. కొత్త శ్రమ అంటే జీతం భాగమే కాదు. దానితో అదనపు శ్రమ కాలం కూడా కలిసిన మొత్తమే కొత్త శ్రమ. ఈ వివరం అక్కడ లేదు. -రంగనాయకమ్మ.
13(2) 'కౌలు' సంగతి: ఇది కూడా 'వడ్డీ' లాంటిదే. 'కౌలు' దేని కోసం? 'భూమి'ని కౌలు రైతులకు పంటలు పండించడానికి ఇచ్చినందుకు కదా? - భూమి అనేది ప్రకృతి సహజ పదార్థం. ఇది, మానవుల శ్రమలతో తయారైనది కాదు. కాబట్టి, భూమికి 'విలువ' వుండదు. భూమి మీద ఏదైనా శ్రమ జరిగితే, అది 'సహజ పదార్థం' మీద జరిగిన కొత్త శ్రమ. ఆ కొత్త శ్రమకే 'విలువ' వుంటుంది గానీ, ఆ విలువ భూమిది కాదు. 'కౌలు' అనేది 'భూమి పేరు'తోనే వెళ్తుంది. 'కౌలు' ద్వారా డబ్బు తీసుకునే వాళ్ళు ఆ డబ్బుతో అనేక ఉత్పత్తుల్ని కొని వాడతారు కదా? ఆ ఉత్పత్తుల కోసం ఏమైనా శ్రమలు చేసినందుకా వాటిని వాడడం? 'కౌలు' అనేది శ్రమ లేకుండా వచ్చేదే. ఇది కూడా నీచమైన తప్పే. తమ శ్రమ కాని దాన్ని తినడమే ఇది.
(3) పెట్టుబడిదారుడికి 'జీతం': ఈ జీతం ఏ 'శ్రమ' కోసం? 'పరిశ్రమ'లో తయారయ్యే సరుకు కోసం పెట్టుబడిదారుడు చేసే 'శ్రమ' ఏదైనా వుంటుందా? 'పెట్టుబడి' పెట్టే పెట్టుబడిదారుల్లో చిన్న స్థాయి పెట్టుబడులతో మాత్రమే పరిశ్రమలు నడిపే వాళ్ళూ వుంటారు, భారీ పెట్టుబడుల వాళ్ళూ వుంటారు. చిన్న పెట్టుబడుల వాళ్ళు, 'పెటీ బూర్జువాలు' భారీ పెట్టుబడుల వాళ్ళు 'బిగ్ బూర్జువాలు'.
చిన్న పెట్టుబడుల వాళ్ళు సరుకు తయారీలో కొంత శ్రమ తప్పకుండా చేస్తారు. ఉదాహరణకి: ఒక వడ్రంగి, నలుగురు తోటి వడ్రంగుల్ని పెట్టుకుని, కొత్త ఇళ్ళకి గుమ్మాలు, అవీ తయారు చేసే పనుల్లో తను కూడా పని చేస్తాడు. ఇతడికి 'జీతమే' కాదు, మిగతావి కూడా వస్తాయి. పెట్టుబడిదారుడు కొంత శ్రమ చేసే వాడు అయినప్పటికీ, ఆ శ్రమకి తగ్గ జీతమే రావచ్చు. ఇతనికి కూడా 'వడ్డీలు' వంటివి రానక్కర లేదు.
పెద్ద పెట్టుబడిదారుడు, ఏ శ్రమా లేకుండానే 'జీతం' తీసుకుంటాడు! అదీ అత్యధిక జీతం! ఈ నాటి పెట్టుబడిదార్ల జీతాలు 'కోట్ల' లెక్కన వుంటాయి! ''ఇది తప్పే'' అని ప్రత్యేకంగా చెప్పాలా?
(4) వర్తక కమిషన్: సరుకు తయారయ్యేది ఒక ఉత్పత్తి చేయించే పెట్టుబడిదారుడి 'పని స్థలం'లో. ఆ సరుకుని ఒక వర్తకుడు 'కొంటాడా?' - కాదు, కొనకుండానే తీసుకుంటాడు. ఈ వర్తకుడు ఆ సరుకుని తన కార్మికులతో అమ్మిస్తాడు. వర్తకుడు ఆ సరుకుని అది తయారైన ఉత్పత్తి స్థలంలో నుంచే కొంటాడా లేకపోతే తర్వాత కాలంలో స్టోరులో వున్న దాన్ని కొంటాడా? - ఎలా చేస్తాడో దాని బట్టి వర్తకుడికి వచ్చే కమిషన్, కొంత తేడాగా వుంటుంది. అసలు వర్తకుడికి సరుకుని 'కమిషన్'తో ఇవ్వడం అంటే, సరుకుకి నిర్ణయించిన 'ధర'ని కొంత తగ్గించి, ఆ తగ్గించిన ధరతో ఇవ్వడమే. వర్తకుడు తను తీసుకు వెళ్ళిన సరుకుని తన కార్మికులతో అమ్మిస్తాడు. అంటే అమ్మకం పనులన్నీ చేసే కార్మికులు 'వర్తక కార్మికులు' అవుతారు. సరుకుల్ని అమ్మడం చేసే కార్మికులకు 'ఉత్పాదక కార్మికులు' అనే పేరు వుండదు, 'వర్తక కార్మికులు' అనే పేరే వుంటుంది. 'అమ్మడం' అనేది ఒక శ్రమే అయినా, ఇది సరుకుని ఉత్పత్తి చెయ్యడం కాదు, తయారై వున్న సరుకుని కొనే వాళ్ళకి చూపించి, దాన్ని గురించి పొగడ్తలతో చెప్పి సరుకుని ఇచ్చి డబ్బు తీసుకోవడం. ఈ వర్తక కార్మికులు 'అనుత్పాదక కార్మికులు' అవుతారు. ('కాపిటల్ పరిచయం'లో 'ఉత్పాదక శ్రమ - అనుత్పాదక శ్రమ' అనే చాప్టరులో ఈ విషయాలు వివరంగా తెలుస్తాయి.) ఈ కార్మికులకు జీతాలు 'వర్తక కమిషన్'లో నుంచి ఇవ్వవలిసిందే. (అంటే, సరుకుని ఉత్పత్తి చేసిన ఉత్పాదక కార్మికుల శ్రమలో నుంచి. కానీ వర్తక కార్మికులు ఏ శ్రమలూ చెయ్యరని కాదు. అయినా దీన్ని ఇంకా వివరంగా చూడాలి.) 'అమ్మకం' పనుల కోసం అయ్యే ఖర్చులన్నీ ఆ 'కమిషన్'లో నించే. - ఈ రకంగా 'వర్తక కమిషన్'లో నుంచి అమ్మకాల ఖర్చులన్నీ అయ్యాక, తప్పకుండా కొంత మిగులుతుంది. అది వర్తకుడికి 'లాభం'!
అసలు, 'వర్తక కమిషన్'ని సరుకు ధరలోకే ఎందుకు చేర్చాలి? 'సరుకు'ని తయారు చేయించిన పెట్టుబడిదారుడు సరుకుకి ఒక ధరని నిర్ణయించిన తర్వాత, ఆ ధరతోనే ఆ 'సరుకు'ని వర్తకుడు తీసుకుని తన వర్తకం ఖర్చుల్ని ఆ ధరకి తనే చేర్చుకోవచ్చు కదా? - ఈ ప్రశ్న రావాలి. అలా చేసినా ఇలా చేసినా ఒకటే అవదు. వర్తకుడు పెట్టుబడిదారుడి నుంచి ఆ సరుకుని కొనేటప్పుడు 'కమిషన్'తో తీసుకోవడం అంటే, 'తక్కువ ధర'తోనే తీసుకుంటాడు. తర్వాత ఆ వర్తకం ఖర్చులు తను పెట్టుకోడు. ఆ ఖర్చులన్నీ 'కమిషన్'లో నుంచే పెడతాడు. చివరికి 'వర్తక లాభం' తీసుకుంటాడు. నిజానికి 'వడ్డీ, కౌలూ' ఎలాంటి తప్పులో, ఎలాంటి అనవసరపు ఖర్చులో, 'వర్తకం ఖర్చులు' కూడా అటువంటి అనవసరపు ఖర్చులే. ఎందుకంటే 'అమ్మకం' అనేది ఉత్పత్తిని తయారు చేయడానికి గానీ, తర్వాత దాన్ని వాడడానికి గానీ తప్పని సరిగా అవసరమయ్యే ఖర్చులు కావు. 'అమ్మకము - కొనుగోలు' లేకుండానే ఉత్పత్తుల్ని తయారు చేసుకోవడము, తర్వాత వాటిని వాడుకోవడము సాధ్యమే. ఇలా జరగాలంటే సమాజంలో 'అందరూ శ్రమలు చెయ్యడం' అనేది జరగాలి. దీన్ని తర్వాత చూస్తాం. ఏ 'ఉత్పత్తి' అయినా తయారవ్వాలంటే దాని కోసం శ్రమలు చెయ్యడం తప్పని సరి అవసరం గానీ, 'అమ్మకం' అనేది అలాంటి సహజమైన అవసరం కాదు. అందుకే ఈ ఖర్చు అంతా అంటే 'వర్తక కమిషన్' అనేది అంతా 'వడ్డీ' వంటి తప్పుడు ఖర్చు కిందకి వస్తుంది. అమ్మకం లేకుండానే ఉత్పత్తుల వాడకం సాధ్యమే. అంటే, అమ్మకం 'సహజ అవసరం' కాదు. ఈ విషయాలన్నీ మార్క్సు-ఎంగెల్సులు తమ తర్కంతో కనిపెట్టి చెప్పినవే.
(5) ప్రభుత్వానికి పన్ను: ఈ పన్నులు తీసుకునే ప్రభుత్వం, బానిస యజమానుల కాలం నుంచి ఈ పెట్టుబడిదారుల కాలంలో కూడా యజమానుల ప్రయోజనాల కోసం ఏర్పడిన ప్రభుత్వమే. ఇది అనేక శ్రమలు చేసే కార్మికుల ప్రయోజనాల కోసం సాగే ప్రభుత్వం కాదు. ఈ ప్రభుత్వంలో చట్టాలన్నీ ఈ ప్రభుత్వపు నడక అంతా, భూస్వాముల వంటీ, పెట్టుబడిదారుల వంటీ - వాళ్ళు స్వంత శ్రమలు లేకుండా బతకడం కోసమే.
'పన్నులు' అనే ఆదాయంతో ప్రభుత్వం చేసేది, పోలీసుల్నీ, సైనికుల్నీ, ప్రభుత్వపు మంత్రుల్నీ, ఆఫీసర్లనీ, మేపడమే. ఇవి పోలీసుల - సైనికుల నేరాలు కావు. వీళ్ళు 'కార్మికులే' అవుతారు. 'కార్మికులు' అనే లెక్కలోకే వస్తారు. అయితే వీళ్ళు అనుత్పాదక కార్మికులు అవుతారు. వాళ్ళ శ్రమలన్నీ యజమానుల కోసమే. అసలు అర్థం 'వడ్డీ' ఎలాంటిదో ప్రభుత్వానికి కట్టే 'పన్నులు' కూడా అలాంటివే.
(6) సరుకుల ప్రకటనలు: ఈ ప్రకటనలు, ఉత్పత్తి గురించి ప్రజలకు ఎలా తెలియాలో అటువంటి దృష్టితో జరగవు. ప్రజల్ని ప్రలోభ పెట్టి ఆ సరుకుల్ని కొనడమూ - వాడడమూ 'గొప్ప కీర్తి' అయినట్టు ప్రజలకు తప్పుడు భావాలు కలిగించడానికే. ఈ ప్రకటనలు ఆ ప్రకటన సంస్థల లాభాల కోసమే అవసరమవుతాయి. కొత్త ఉత్పత్తుల గురించి ప్రజలకు తెలియడానికి, పెట్టుబడిదారీ సంస్థల ప్రకటనల లాగ జరగనక్కర లేదు.
(7) 'పెట్టుబడి'కి 'లాభం': 'వడ్డీ' లాంటిదే 'లాభం' కూడా. 'లాభం' రావడం అంటే శ్రమ చెయ్యకుండా లాగే డబ్బు!
ఇప్పటికీ 'ధర'ని ఏర్పర్చడంలో 7 తప్పుడు ఖర్చుల గురించి చూశాం. ఇటువంటి ఖర్చులు ఇంకా వుంటాయి. పెట్టుబడిదారులు, ప్రభుత్వం నుంచి సరుకుల ఉత్పత్తుల కోసం కాంట్రాక్టులు సంపాదించడానికి, ప్రభుత్వంలో మంత్రులకు ఇచ్చే 'లంచాల' వంటి వాటిని ఇక్కడ చూడ లేదు. ఇలాంటివి ఇంకా వుంటాయి.
సరుకుకి 'ధర'ని నిర్ణయించేటప్పుడు దాని తయారీకి నిజంగా అవసరమైన ఖర్చుల్ని మాత్రమే గాక, అనేక తప్పుడు ఖర్చుల్ని కూడా సరుకుల వాళ్ళు సరుకు 'ధర'లోకి చేరుస్తారు. ఆ ఖర్చుల్ని 'చాలా న్యాయమైన ఖర్చులే' అనుకుంటారు. తాము నిర్ణయించిన విషయాల తోనే సరుకు అమ్మకం జరిగి పోతుంది - అనుకుంటారు. (ఇంకా వుంది)
రంగనాయకమ్మ.