Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
17
''కుట్టు పనికి ఏం చదువులు కావాలి? నువ్వు చేసేది కుట్టు పనే కదా? మన పనికి అడుగులు, అంగుళాలు, అరంగుళాలు తెలిస్తే చాల్లే. ఓ చదువులు కావాలా?''
''ఇప్పుడు 'మీటర్ల' లెక్కలు వచ్చేశాయి కదా? అవి చూస్తావా?''
''నాకు 'గజాల కొలతలే' ఇష్టం. అదే చూస్తాను.''
''గజం పెద్దదా, మీటరు పెద్దదా?''
''అది తెలుసులే. మర్చిపోతే పక్క వాళ్ళని అడిగితే చెపుతారు. గజమే పెద్దదిగా? అందుకే గజాన్ని వదలను.''
''మార్క్సుకి చాలా కోపం వస్తుంది నీ మీద.''
''ఎందుకూ?''
''ఎందుకేంటి? నీకు గజానికీ మీటర్కీ తేడాయే తెలీదు. మీటరే కొంత పెద్దది.''
''ఆ!..? మా వాళ్ళందరూ గజమే పెద్దదంటారు?''
''అంటారు మరి. అది మీ వాళ్ళ అందరి తప్పు! సరే నీకు గజం ఇష్టం. అదే వుంచుకో! నువ్వు కుట్టిన చొక్కాకి ఉత్పత్తి సాధనాల ఖర్చు కొంత అవుతుంది కదా? ఆ ఖర్చు విలువ 80 అనుకుందాం. నీ సారు వాటిని అలాగే చెల్లించి, ఆ ధరలతో కొని తెస్తాడు. ఆ ధరలు ఇవ్వక పోతే అవి వస్తాయా? రావు కదా? వాటి ఖర్చుని 80 అనుకుందాం.''
''అయితే, పుస్తకాలు చదివితే ఇవన్నీ తెలుస్తాయా?''
''అమ్మో! ఎవళ్ళు బడితే వాళ్ళు రాసినవి చదివితే కాదు. మొదట మార్క్సూ, ఎంగెల్సూ ఆ ఇద్దరు రాసినవే చదవాలి.''
'' వాళ్ళ కెలా తెలిసింది అంత? వాళ్ళ కెవరు చెప్పారు?''
''వాళ్ళ కన్నా ముందు కొంత మంది అసలు 'ధరలు' ఎలా తయారవుతాయో తెలుసు కోవాలని ఆలోచిస్తూ వాళ్ళకి తోచింది వాళ్ళు ఎలాగో రాశారు. మార్క్సు అవన్నీ చదివి మంచిగా రాశాడు.''
''అందులో తప్పుల్లేవా?''
''చదివి చూస్తే తెలుస్తుంది. నువ్వు తర్వాత చదువుదువు గానిలే. ఇప్పుడు నేను చెప్పనా?''
''ఆ పుస్తకాలు నువ్వు చదివేశావా?''
''కొన్ని చదివాలే.''
''చెప్పు చూద్దాం.''
''నీ పని స్థలంలో జరిగేవి చూడాలి. కత్తిరింపులు, కుట్లు, గుండీలు అతికించడాలు అన్నీ నువ్వే చేస్తావా లేకపోతే ఒక్కో పని ఒక్కొక్కళ్ళు చేస్తారా?''
''నేనే చేస్తాలే.''
''ఎలా చేసినా అవన్నీ కొత్త శ్రమలే. పాత సాధనాలన్నీ మీ సారే కొని తెస్తాడు కదా? వాటి ధరల్ని బట్టి ఒక చొక్కా కోసం అయ్యే సాధనాల విలువ 80 అని అతనికి తెలుస్తుందనుకో! కొత్త శ్రమ విలువ కూడా తెలుస్తుందంటావా?''
''ఎందుకు తెలవదూ? నాకు జీతం ఇచ్చేదే 'కొత్త శ్రమ ధర' అని తెలుస్తుందిగా?''
''అబ్బే, మీ పెట్టుబడిదారుడు పాత సాధనాలు కొని తెస్తాడు కాబట్టి, వాటి ధర తెలుస్తుంది గానీ నువ్వు చేసే 'కొత్త శ్రమ విలువ' మీ సారుకి ఎలా తెలుస్తుంది?''
''తెలవదా? అయితే, తయారై పోయిన చొక్కాకి 'ధర'ని ఎలా పెడతాడు?''
''అదే చూడాలి ఇప్పుడు. మార్క్సు, ఎంగెల్సుతో కూడా చర్చలు చేస్తే ఇద్దరికీ ఏది తప్పో, ఏది రైటో అర్ధమైంది. ఆ రకంగా కార్మికులందరికీ చెప్పాలని వాళ్ళు రాశారు. యజమాని దగ్గిర పని చేసే వాళ్ళని 'కార్మికు'లంటారని తెలుసా నీకు?''
''ఇన్నాలే మా యూనియన్ వాళ్ళు ఆ మాటన్నారు. అయినా పనులు చేసే వాల్లని 'వర్కర్లు' అంటేనే బాగుంటుంది.''
''మీ సారు కూడా పని చేస్తాడా? అతను కూడా వర్కరేనా?''
''ఆయన చాలా పని చేస్తాడు గానీ ఆయన వర్కరెందుకవుతాడు?''
''ఏం? పని చేసేవాడు నీ లాగే వర్కరెందు కవడు? వర్కరవక పోతే 'జీతం' ఎలా తీసుకుంటాడు?''
''ఏమోలే నా కవన్నీ తెలవ్వులే. నీ మాటలు చెప్పు!''
''నా మాటలు కావు. మార్క్సు మాటలే నీకు చెప్పేవన్నీ. అవేంటో నువ్వింకా విననే లేదు.''
''అవునవును. చెప్పు మరి. అప్పటి దాకా మాట్లాడన్లే.''
''సందేహాలొస్తే అడుగుతూనే వుండాలి!''
''మార్క్సునే అడిగితే? ఆయన ఇంకా బాగా చెపుతాడేమో! ఆయన్ని చూద్దామా?''
''చూద్దాం గానీ, ఆయన మనకి దగ్గిరిగా లేడు. దూరం చాలా, లండన్లో వున్నాడు. ఎలా వెళ్తాం? ఆయన ఫొటో చూడొచ్చులే.''
''ఫొటోనా? అయితే చూశా. ఇద్దరుంటారు. వీళ్ళిద్దరూ ఎంతెంత కంపెనీలు నడుపుతారో అనుకున్నా.''
''ఛ! వాళ్ళు అలాంటి వాళ్ళు కారు. సరే నీ సందేహాలన్నీ అడుగుదువుగాని వాళ్ళని, ముందు వాళ్ళు చెప్పిందేమిటో వింటే...''
''సరే సరే చెప్పు! నేనింక మాట్లాడను.''
''అదీ! మంచి కార్మికుడివి! చొక్కాకి కుట్టు పని మొదలెట్టాలంటే అప్పటికే బట్టా అవీ ఎక్కడెక్కడో తయారైపోయి, ఇక్కడుండాలి కదా?''
''అవున్లే చెప్పావుగా? ఎన్ని సార్లు చెపుతావు? బట్ట లేకుండా చొక్కా ఎలా వస్తుంది? ఏది ఎక్కడ తయారవ్వాలో అక్కడే తయారవుతుంది. అట్టా కాకపోతే బట్టా, కత్తెరా, మిషనూ అన్నీ ఒక్క చోటే తయారవుతాయా?''
''మనం 'లాభం' గురించే చెప్పుకోవాలి బాబూ! ఒక చొక్కా కోసం సాధనాల పాత శ్రమ విలువ 80 అని గుర్తుందా?''
''వంద సార్లు చెప్పావులే.''
''అసలు '80' అంటే ఏంటి? అది తెలిసిందా?''
''అది డబ్బులే తెలుసు.''
''మరి ఖర్చయ్యేది ఏంటీ?''
''అదీ డబ్బేగా? డబ్బు ఖర్చయిపోదూ?''
'' 'డబ్బు' అంటే, అదీ వస్తువే. అది 'బంగారు నాణెం'గా వున్నా, 'కాయితం నోట్లు'గా వున్నా, అది వస్తువే. అమ్మడాలూ - కొనడాలూ జరిగేప్పుడు డబ్బు ఒకళ్ళ నించి ఇంకొకళ్ళకి మారి పోతుంటుంది.
'శ్రమ' విషయం అయితే అది, కళ్ళకి కనపడే 'వస్తువు' కాదు. శ్రమ ఖర్చయి పోయిందో లేదో, ఎంత ఖర్చయిందో, ఎవరికీ తెలీదు. 'శ్రమ'కి కొంత 'విలువ' వుంటుంది. అయినా 'వస్తువు'కి వుండే బరువు, రంగు - అవేవీ, శ్రమకి వుండవు. నువ్వు రోజూ కొన్ని గంటలు శ్రమ చేస్తావు. దాని విలువ ఎంత వుంటుందో నీకు తెలుస్తుందా?''
''ఎందుకు తెలవదూ? నా 'పని'కి బదులుగా 'జీతం' వస్తుందిగా? అదే నా 'పని'కి విలువ - అని తెలవదా? అసలు 'పని'కి కచ్చితంగా 'ఇంత విలువ' అనేది వుంటుందంటావా?''
'' 'శ్రమ'కి, 'ఇంత విలువ' అని లేకపోతే శ్రమలతో చేసే వస్తువులికి ధరలు ఎలా ఏర్పడతాయి? అసలు 'మారకం విలువ'గా లెక్కకు వచ్చేది, ఏదైనా 'ఒక శ్రమ జరిగిన కాలం' వల్లే కదా?''
''అసలు, ఈ గోలంతా ఎందుకు? మనం ఏ వస్తువుని వాడితే ఆ వస్తువు ఖర్చయి పోతుంది. దాన్ని మళ్ళీ చేసుకుంటాం. అంతే కదా? ఇవ్వన్నీ ఎందుకూ?''
''అయితే ఒకటి చెప్పు! నువ్వు కుట్టిన చొక్కా కోసం నీ యజమాని ఎంత డబ్బుని ఖర్చు పెట్టాడు మొదట?''
'' 'ఉత్పత్తి సాధనాల' కోసం 80 నీ, నాకు 'జీతం' కోసం 20 నీ మొత్తం 100 నీ.''
''మరి చొక్కాకి ఎంత 'ధర' పెడతాడు? దాన్ని ఎంతకి అమ్ముతాడు?''
''ధరా? ధరైతే 120.''
''చొక్కా తయారవడానికి 100 ఖర్చయితే, దానికి ధర 120 ఎలా అవుతుంది? 100 కన్నా ఎక్కువగా 20 అయితే, ఆ 'ఎక్కువ' ఎక్కణ్ణించి వస్తుంది?''
''ఎక్కణ్ణుంచేంటి? 100 ఖర్చయిందని, 100కే అమ్మితే, మరి మా సారు కేం మిగులుతుంది? కొంత మిగలాలా వొద్దా?''
''ఎందుకు మిగలాలి? పోనీ మిగలాలంటే 100 ఖర్చయిన సరుకు వల్ల 20 ఎక్కువగా ఎక్కణ్ణించి వస్తుందో అది చెప్పు!''
''అమ్మితే అలాగే వస్తా వుంటదా లేదా? కొనే వాళ్ళు అలాగే కొనేస్తారు గానీ, 'ధరని ఎక్కువగా ఎందుకు పెట్టావు' - అని అమ్మే వాణ్ణి అడుగుతారా? కొనటం మానేస్తారా? అసలు ఈ చొక్కాని తయారు చెయ్యటానికి 100 మాత్రమే ఖర్చయిందని కొనే వాళ్ళకి తెలుస్తుందా? ఒక వేళ తెలిసినా 100 ఖర్చయిందని, 100 ధరే పెడతాడా - అని వాళ్ళు కూడా అనుకోరా? వాళ్ళు కూడా ఏదన్నా సరుకుల్ని అమ్మే వాళ్ళయితే వాళ్ళు కూడా వాళ్ళ సరుకులికి ఎక్కువ ధరలే పెడతారుగా? అమ్మే వాళ్ళందరి పద్ధతి అదేగా?''
''అయితే, నా ప్రశ్నలు మారుస్తాను అప్పారావ్! అసలు నీ 'పని దినం' ఎన్ని గంటలు? ఈ 'పని దినం' అనే మాట, నేను అనేది కాదు సుమా! మార్క్సు అన్నదే. చెప్పు! ఎన్ని గంటలు?''
''10 గంటలు. ఇందాక చెప్పినట్టున్నానే. పొద్దున్న 9 నుంచి సాయంత్రం 7 దాకా.'' (ఇంకా వుంది)