ఒక ఊళ్ళో ఒక వ్యాపారి ఉండేవాడు. అతను ఉప్పు వ్యాపారం చేసేవాడు. తన వ్యాపారం కోసం అతడు ఒక గాడిదను కొన్నాడు. ప్రతిరోజూ ఉప్పు బస్తాల్ని గాడిద మీదవేసి బజారుకు తోలుకొని పోతుండేవాడు. దినదినమూ అంత బరువైన మూటల్ని మోయలేక గాడిద చాలాబాధపడ్తూండేది. పని చేస్తే గాని పొట్ట గడవదు కాబట్టి ఆ మూటల్ని మోస్తుండేది.
ఒక రోజు గాడిదపై ఉప్పుబస్తాలు వేసి దాన్ని బజారుకు తోలుకొని వెళుతున్నాడు. వర్తకుడు కొంత దూరం పోయాక ఏరుదాటవలసి వచ్చింది. ఆ ఏరును దాటుతుండగా అనుకోకుండా గాడిద నీళ్ళలో పడిపోయింది. నీటిలో పడ్డవెంటనే ఉప్పు కరగడం ప్రారంభించింది. వర్తకుడు గాడిదను పైకి లేపాడు. ఆశ్చర్యంగా దాని నడ్డిమీద బరువుతగ్గిపోయింది. ప్రాణం ఎంతో తేలికపడింది. ఉన్న ఉప్పుకాస్తా నీటిపాలు అయ్యిందని అమ్మడానికి ఉన్న ఉప్పు చాలదనీ వర్తకుడు యింటికి తిరిగి వచ్చేశాడు. ఆ రోజున గాడిదకు బోలెడు విశ్రాంతి దొరికింది.
మర్నాడు మరికొన్ని ఎక్కువ బస్తాలను వేసి వర్తకుడు గాడిదను బజారుకు తోలుకెడుతున్నాడు. మళ్ళీ ఏరువద్దకు చేరుకున్నారు. ఏరుదాటుతూ కావాలనే ఏటిలో పడిపోయింది గాడిద. బస్తాల్లోని ఉప్పంతా నీటిలో కరిగిపోయింది. అప్పుడు వర్తకుడు అది కావాలనే నీళ్ళలో పడిందని గ్రహించాడు. దాన్ని ఏమీ అనకుండా, కొట్టకుండా యింటికి తోలుకొని పోయాడు.
గాడిదకు బుద్ధి వచ్చేలా చేయాలని రాత్రి బాగా ఆలోచించి ఒక పథకం(ప్లాన్) తయారుచేసుకున్నాడు. మర్నాడు పొద్దున్నే నాల్గు బస్తాల బరువును దానినడ్డిపైన వేసి బజారుకు బయలుదేరాడు. దారిలో ఏరురావడం, గాడిద కావాలని మళ్ళీ నీటిలో మునగడం జరిగింది. ''ఉప్పేకదా!'' అనుకుంది గాడిద. కానీ బస్తాల్లోది ఉప్పు కాదు దూది కట్టలు. నీటితో తడిసి అవి బరువెక్కి పోయాయి. లేవలేక మూల్గుతున్న గాడిదను చూసి జాలిపడి వర్తకుడు కొన్ని బస్తాలను లాగిపడవేశాడు. గాడిదలేచి మెల్లగా బయటికి వచ్చింది. బేళ్ళను పిండి, నీరుపోయాక, వాటిని దాని నడ్డిపైన వేసి బజారుకు తోలుకొని పోయాడు. తనకు బుద్ధిచెప్పడానికే వర్తకుడు యిట్లాచేశాడని గాడిదకు తెలిసొచ్చింది. ఆ రోజు మొదలు మళ్ళీ ఎప్పుడూ అది అటువంటి తుంటరి పనులను చేయలేదు.
నీతి: పొరపాటును అలవాటుగా మార్చుకోరాదు.
Authorization