ప్రశ్నలు ప్రశ్నలు ప్రశ్నలు... ప్రశ్నలతో విసిగిస్తుంటారు చాలామంది పిల్లలు. దాని వెనుక వాళ్ళ ఉద్దేశ్యం తెలుసుకోవాలనే ఆశ, సంకల్పం ఉంటుంది. ఓపికతో తల్లిదండ్రులు, ఉపాధ్యాయులు సమాధానమిస్తే చాలు అంతకు మించిన విద్య లేదు. కాని వారిలో ఆ సహజ తాపత్రాయాన్ని గుర్తించకుండా, మనం ముందస్తుగా వేసుకున్న ప్రణాళిక ప్రకారం వారికి ముందే ఒక గోల్ను రూపొందించి దానికి అనుగుణంగా వారిని పెంచేందుకు ప్రయత్నిస్తాం. దాని కోసం మన స్కూల్స్ కూడా 'విద్యా ప్రణాళిక' వారి మీద బలవంతంగా రుద్దుతారు. దాంతో పిల్లల్లోని ప్రశ్నించే సహజ ప్రవృత్తి మందగించి యంత్రాలుగా మారిపోతుంటారు. వాస్తవానికి పిల్లల్లో సహజంగా నేర్చుకోవాలన్న తపన ఉంటుంది అంటాడు ప్రఖ్యాత అమెరికన్ విద్యావేత్త జాన్హోల్డ్. దానికోసమే ఈ ప్రశ్నలన్నీ... ఏడేండ్ల వరకూ సరిగా చదవడం కూడా రానీ స్టీఫెన్ హాకింగ్కు కూడా ఆకాశంలో ఏముందో తెలుసుకోవాలన్న ప్రశ్నే ప్రపంచం గర్వించదగ్గ శాస్త్రవేత్తను చేసింది.ఆయన వేసిన ప్రశ్నలు, ఆయన బాల్య స్మృతులు తెలుసుకోవాలంటే ఆయన గురించి ఆయన ఏం చెబుతున్నాడో తెలుసుకోవాల్సింది!
''నేను 1942 జనవరి 8వ తేదీన పుట్టాను. గెలీలియో చనిపోయిన తర్వాత సరిగా 300 సంవత్సరాలకు నేను పుట్టాను. అదే రోజున ప్రపంచంలో మరో రెండు లక్షల మంది పుట్టి ఉంటారని నా అంచనా. అయితే వారిలో ఎవరైనా ఖగోళ శాస్త్రంపైన ఆసక్తి కలిగినవారు ఉన్నారో లేదో నాకు తెలియదు. నా తర్వాత నేను పుట్టిన 18 నెలలకు మా చెల్లెలు మేరీ పుట్టింది. మా వయసులో పెద్దగా తేడా లేకపోవడం వల్ల మేం ఇద్దరం తరచుగా గొడవలు పడేవారం. ఆమె తర్వాత మరో చెల్లి ఫిలిప్పా పుట్టింది. అప్పుడు సరిగ్గా నాకు ఐదేండ్లు. మేం ముగ్గురం ఆటలాడుకునేవారం. మా ముగ్గురిలో ఫిలిప్పానే చాలా తెలివైనది. బాగా తీక్షణమైన గ్రహింపు ఉండేది ఆమెలో. ఆమె అభిప్రాయాలను, నిర్ణయాలను నేను ఎప్పుడే గౌరవించేవాడిని. చాలా ఏండ్ల తర్వాత మా తమ్ముడు ఎడ్వర్డ్ పుట్టాడు. నాకు అప్పటికే పద్నాలుగేండ్లు కాబట్టి నా బాల్యంతో అతనికి సంబంధం లేదు. మిగతా ముగ్గురికంటే అతను భిన్నమైనవాడు. అతనికి బొత్తిగా చదువుకు సంబంధించిన లక్షణాలేమీ లేవు. మా ముగ్గరికి ఒక రకంగా అది మేలేనేమో. ఎడ్వర్డ్తో వ్యవహరించడం కష్టమే. అయినా ఎవరూ వాడిని ప్రేమించకుండా మాత్రం ఉండలేరు.
మా తల్లిదండ్రులు నన్ను మొదటిసారి ఇంట్లో ఒంటరిగా వదిలి బయటకు వెళ్లినప్పుడు ఇంటి పెరట్లో నిలబడి పెంకులు లేచిపోయేలాగా ఏడ్వడం నాకింకా గుర్తుంది. నా చుట్టూ పిల్లలు మాత్రం రకరకాల అద్భుతమైన బొమ్మలతో ఆడుకుంటున్నారు. నాకు వాళ్లతో కలవాలనే ఉండేది. కాని అప్పటికి నా వయసు రెండున్నరేండ్లు. పూర్తిగా నాకు తెలియనివాళ్ల మధ్య నన్ను వదిలేసింది కూడా అదే మొదటిసారి. నా ఏడుపు చూసి మా అమ్మ, నాన్న బాగా ఆశ్చర్యపోయారనుకుంటాను. ఆ తర్వాత ''మమ్మల్ని హైగేట్లో ఉండే బైరెన్ హౌస్ స్కూలో జాయిన్ చేశారు. అప్పటికది చాలా ప్రగతిశీలమైన సూలు. స్కూలులో నాకేమీ చెప్పడం లేదని నేను మా అమ్మ నాన్నలకు ఫిర్యాదు చేసినట్టు గుర్తుంది. పిల్లలతో బట్టీపట్టించే పద్ధతికి అప్పటికే ఆ స్కూలు స్వస్తి పలికింది. నాకు ఎనిమిదేండ్లు వచ్చేదాక చదవడం రాదు.చివరిలో మొత్తం మీద నేను చదవడం నేర్చుకున్నాను. అయితే అది చాలా ఆలస్యంగా జరిగింది. నా టీనేజ్లో బొమ్మ విమానాలు, పడవలు తయారు చేశాను.స్కూలు నుంచి ఇంటికి ఒకే దారిలో వస్తుంటే చాలా బోర్ గా అనిపించేది. అందుకే ప్రతిరోజూ కొత్త మార్గం గుండా ఇంటికి వెళ్తుండేవాన్ని.ఇక అమ్మా నా అల్లరికి, చేసే పనులకు, చదువు విషయంలోను ఎలాంటి హద్దులు పెట్టేది కాదు. నా క్లాసులో నేను అందరిలా ఒక సగటు విద్యార్థిని. లాస్ట్ నుంచి థర్డ్ ఫస్ట్ ప్లేస్ నాదే ఉండేది. నా తల్లిదండ్రులు ఇచ్చిన స్వేచ్ఛ, ప్రోత్సహం తో పాటు పరిశోధన పట్ల నాకున్న ఆసక్తి వల్ల ఖగోళ శాస్త్రంలో రాణించాను'' అని అన్నారు స్టీఫెన్ హాకింగ్.
- రూప
Authorization