అనగనగా ఓ చిట్టడవి. అందులో చిన్న కుందేలు. ఆ కుందేలుకి పేద్ద సందేహం వచ్చింది. 'అమ్మా! నేను మంచిదాన్నేనా?' అని తల్లిని అడిగింది.
'నువ్వు చాలా మంచి దానివమ్మా!' అని తల్లి ప్రేమగా దగ్గరకు తీసుకొని ఆప్యాయంగా ముద్దాడింది.
అమ్మ ప్రేమకి పరవశంతో చిన్న కుందేలు చిందులు వేసింది. 'నేను మంచిదాన్నే! నేను మంచిదాన్నే..!' అని మనసులో అనుకుంటూ.
ఓ రోజు ఆ కుందేళ్లకి ఎక్కడా ఆహారం దొరకలేదు. రెండోరోజు ప్రయత్నం చేశాయి. రెండో రోజూ దొరకలేదు. నీరసంతో నడవలేక, ఇంటికి చేరలేక ఓ చోట సొమ్మసిల్లి పడ్డాయి. ఆ దారిన పోతున్న మరో కుందేలు చూసి, చాలా బాధపడింది. పరుగు పరుగున వెళ్లి, నీళ్లు తెచ్చి, వాటి ముఖాన చల్లి, అవి తేరుకున్నాక, నీళ్లు తాగించింది. ''ఏమయింది?'' అని కంగారుగా అడిగింది.
''రెండు రోజుల్నుంచి ఎక్కడా ఆహారం దొరకలేదు. ఆకలితో ప్రాణాలు పోయేలా ఉన్నాయి'' అంది తల్లి కుందేలు.
''అయ్యో! అలాగా! నా దగ్గర చాలా ఆహారం ఉంది. పోగు చేసి దాచుకున్నాను. తెస్తానుండండి'' అని పరుగు పరుగున వెళ్లింది.
అప్పుడు తల్లి కుందేలు చిన్న కుందేలుతో ఇలా అంది ''నీకు గుర్తుందా! నాలుగు రోజుల క్రితం ఈ కుందేలే మన ఇంటికి వచ్చింది 'దాహంతో ప్రాణం పోయేలా ఉంది.. కాసిని మంచినీళ్లు ఇస్తావా? అని అడిగింది. ఇంట్లో నీళ్లున్నా నువ్వు 'మంచి నీళ్లు లేవు, గించినీళ్లు లేవు, వెళ్లు అని కసురుకున్నావు. పాపం ఆ కుందేలు నీరసంతో పడుతూ, లేస్లూ వెళ్లిపోయింది. ఇప్పుడు ఆ కుందేలే మనసులో అదేమీ పెట్టుకోకుండా, మనం కష్టంలో ఉంటే సాయం చేస్తోంది.'' అంది.
''మరి నువ్వు నేను మంచిదాన్నా కాదా అని అడిగినప్పుడు మంచిదానినే అని చెప్పావు కదా!' అని ప్రశ్నించింది చిన్న కుందేలు.
దానికి తల్లి కుందేలు 'ప్రతి తల్లికీ తన బిడ్డ మంచిదే. అమ్మ ప్రేమ అలాంటిది. అమ్మ అన్నది కదాని మనం విర్రవీగ కూడదు. మనం ఏ పాటి మంచివాళ్లమో, మన మంచితనమేంటో మనమే అంచనావేసుకోవాలి. నేను మంచివాణ్నే అని మనం అనుకుంటే సరిపోదు. లోకం అనాలి. మనలో మంచి లేకపోతే మంచిగా మారాలి. మంచిని పెంచుకోవాలి. అందరికీ మంచి చేయాలి. అందరిచేత మంచి అనిపించుకోవాలి. అప్పుడే మనం మంచివాళ్లమవుతాం.'' అని చెప్పింది తల్లి కుందేలు.
'ఇక నుంచి అందరికీ నేను మంచే చేస్తాను. అందరి చేత మంచిదాన్ని అనిపించుకుంటాను' అని మారిన మనసుతో అనుకుంది చిన్న కుందేలు.
Authorization