Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఇళ్లు కదం తొక్కాయి
దండోరా వేసుకుంటూ
పునాదుల్ని పుక్కిలించి ఊసేసి...
వాకిళ్లు వాటితో జత కట్టాయి
దగా పడొద్దు జర భద్రం అంటూ
న్యాయ కోసం నాగళ్ళను కూడేసి...
వంటిళ్ళు వానార సేనలయ్యాయి
సైరా సై సై అంటూ
చిన్నా చితకా సమిధల్ని రాజేసి..
ధాన్యం కంకులు ధర్మం కోసం ధర్నాకు దిగాయి..
ఇంక్విలాబ్ జిందాబాద్ అంటూ..
వంటింటి పాత్రలు సొంతయింటి నొదిలేసి
ఊకుమ్మడిగా ఉద్యమ బాట పట్టాయి
మేము సైతం మీతోనే అంటూ..
జడ్డిగాలాన్నీ అడ్డం తిరిగాయి
విత్తనం ఎవరికోసం విత్తాలంటూ..
ట్రాక్టరలన్నీ క్యూ కట్టి తొడ గొట్టాయి
నల్ల చట్టాలకు వెల్ల వేసే దాకా
ఆగిన చోటునుండి అర అంగుళం
వెనక్కి జరిగేది లేదంటూ..
ఊర్ల గొడ్డు గోదా బొడ్డురాయి కాడ
బాసటగా నిలిచి మాటొకటి చెబుతున్నాయి
చావో రేవో తేల్చుకు రమ్మంటూ..
పండు ముసలి తనం
కండువా ఝళిపింది
నీటి తూటాలకు ఎదురొడ్డి నిలిచేందుకు..
పండించే చేతులన్నీ దండ యాత్ర ప్రకటించాయి
మొండితనపు తొండి రాజు
మెడలు వంచి రమ్మంటూ..
పంచ నదుల సాక్షిగా
ప్రతినబూని చెబుతున్నాయి
గోధుమ గింజల గమ్యం
గొప్పోళ్ల గోదాములు కాదంటూ..
గడ్డకట్టే చలిలో పసి బిడ్డలతో సహా
రొట్టె ముక్క వేదనతో రోజులుగా చెబుతోంది
అంబాని, ఆదానీలు కాదూ
దేశమంటే మేమంటూ...
యుద్ధం మొదలయ్యింది కాచుకో దొరా..
ఇప్పుడు రహదారులే ఇళ్లయ్యాయి..
ఆనుకున్న పొలాలే అర వాకిళ్లయ్యాయి..
గుడారాలే గుడిసెల వంటిళ్ళు అయ్యాయి..
రూరల్ నకల్స్ అన్న నోళ్లను
మూయించే ప్లాస్టర్లు అయ్యాయి..
తిన్నామా! పండామా!
ఈ నైజనికి కాలం చెల్లింది..
బతికుందామా? లేదా? అన్న ప్రశ్న
మన ముందు జవాబుకై నిలిచింది..
- రెబ్బారం రాంబాబు