Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
మిమ్మల్ని చూస్తే
కిరీటం పైన ఎక్కిన
నెమలి పించంలా
విచ్చుకోవలసిన మేం
పెంకుటింటి పుట్టమన్ను
అలుకుపైన తేనెలు తీసిన గోడలు
కలలోకొచ్చినప్పటి
పులకరింతలం కావలసిన మేం,
విదేశాల్లో ఉన్న కూతురు
అనుకోకుండా ఇంటికొచ్చినపుడు
తీగ అల్లుకున్నపాటి
స్పర్శతో తల ఊపే
చెట్లు కావాల్సిన మేం
పెను వర్షంలో కూలిపోతున్న
కరెంటు స్తంభాలమౌతున్నామేం?
గాడుపు దుమారంలో గూడంతా
ఇచ్చుల్లారం అయితే
ఒర్రుకుంటూ ఎగురుతున్న
పిట్టలమైనామేం?
తల్లులారా, తండ్రులారా,
పురిటి గది చీకటి అర్ర తెరను చీల్చి
ఇరువది వసంతాలైనా
గడవని మీ ఊపిరి ఇట్లా ఆగిపోతే ఎట్లా?
రేపటి ఆశల సామ్రాజ్య
జీవన హేతువులకు ఇంత పిరికి తనమా?
ఒక సారి తప్పిపోయిన అడుగు
మరో మహాప్రయాణానికి పునాది కదా?
ఎగరవలసిన పతంగులు
అగ్నికీలలో ఎలా దూకుతారు?
ఏలవలసిన రాజులు, రాణులు, జీవన
ఖడ్గాన్ని భూమి పొరల్లో ఎలా పాతేస్తారు?
హృదయం లేని ఆకాశాల
మెరుపు మోసాలు మనకు
కొత్త కాదుకదా
భయపడకండి, అమ్మల దిగుట్ల దీపాలను
ఇట్లా ఆర్పేయకండి,
నాన్నల శేష జీవన మెతక ప్రయాణాన్ని ఎడారి మృగానికి బలి చేయకండి
బతకండి, బతికించండి
బతికి సాధించండి.
(ఇంటర్ బోర్డు నిర్వాకం వల్ల మనస్తాపంతో రాలిపోయిన విద్యార్థుల కోసం)
- డా||కాంచనపల్లి,
9676096614