Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
పేరు పెట్టలేని తుఫాను ఏదో
ఈ ప్రపంచాన్ని కమ్మేస్తుంది
మనిషిలో మానవత్వం చచ్చి
భూగోళం బద్దలౌతుంది
మనసున్న మనిషి కోసం
అరిచి అరిచి
గొంతు తడి ఆరిపోతుంది
మన భవిత గుర్తుకొస్తేనే
మెదడు మొద్దుబారుతుంది
ఆడపిల్లను కనాలంటేనే
తల్లికి వణుకు పుడుతుంది
కనురెప్పలు మూస్తే
కాలనాగై వెంబడిస్తుంది
లోకం చూడని పసికందుపై
కాలకూట విషం చిమ్ముతుంది
అంబాడే పసితనాన్ని
తన కోరలతో కాటేస్తుంది
హాయిగా ఉయ్యాలలూగాల్సిన
చిట్టితల్లిని బలి కోరుతుంది
అమ్మ ఒడిలో వెచ్చగా బజ్జోవాల్సిన
పసితనాన్ని కాల్చి బూడిద చేస్తుంది
పట్టించుకోని పాలకులను,
పనికిరాని చట్టాలను చూస్తే
వెగటు పుడుతుంది...
మనిషితనం మరిచిన
నిన్ను చూసి
నీ తల్లి క్రోధిస్తుంది
నీ చెల్లి రోదిస్తుంది
నీ బిడ్డ ఘోషిస్తుంది
ఓ మనిషీ...
ఇకనైనా సిగ్గుపడు...
- సలీమ