Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
'ప్రేమయాత్రలకు బృందావనమూ.. నందనవనమూ ఏలనో..?!' ఇలాంటి మధురానుభూతిని పంచే పాటలు వింటుంటే మనసు పులకిస్తుంది. హాయి గొలిపే ఆ సంగీత ధ్వనులతో మేను పరవశిస్తుంది. పూర్వపు జ్ఞాపకాలు కండ్లముందు ఒక్కసారిగా సాక్షాత్కారమవుతాయి. అంతేనా, ఏదో ఒక సందర్భంలో ప్రేమలో పడ్డ క్షణాలు మళ్లీ మనల్ని తట్టిలేపుతుంటాయి. ముభావంగా ఉండిపోయిన ప్రేమరెక్కలు తొలకరి పలకరించినట్టుగా తిరిగి విరబూస్తాయి. ప్రేమకున్న సౌరభ్యం అటువంటిది మరి!
ప్రేమించడం తెలిస్తే జీవితంలో ఒకమెట్టు ఎక్కినట్టే. ప్రేమతోనే విజయం సాధ్యమవుతుందని చెప్పినా అతిశయోక్తి కాదు. ప్రేమ జ్ఞానానికి ఆరంభం వంటిది. చదవగలిగితే పరిపూర్ణతనిస్తుంది. శత్రువులను కూడా మిత్రులుగా మారుస్తుంది. కానీ, ప్రేమ రాహిత్యం జీవితాన్ని నిర్వీర్యం చేస్తుంది. రసం ఇగిరిపోయిన చెట్టువలే నిస్తేజం అయిపోతుంది. ఈ చరాచర జగత్తులో ప్రేమను నిరాకరించే వాళ్లు ఎవరూ ఉండరు. ఉండలేరు. ఎందుకంటే అది ఎవరికీ హానిచేయని హితకరమైన సుమధుర సున్నితమైన స్పందన. మనుషులే కాదు పశుపక్ష్యాదులూ, చెట్టూ చేమలూ ప్రేమను అమితంగా ఆస్వాదిస్తాయి. వాటిలో ప్రేమప్రసారం చాలా సులువు. పశుపక్ష్యాదులు తమను ప్రేమించేవారికి ప్రాణాలను సైతం ఇవ్వగలిగినంత విశ్వాసాన్ని కలిగి ఉంటాయి. నిజానికి మనుషులకన్నా అవే ప్రేమా, ఆప్యాయతా స్పష్టంగా పూర్తిగా గ్రహిస్తాయి. ఎందుకంటే వాటికి ఎలాంటి భేషజాలు ఉండవు. ఆస్తులు, అంతస్తులను అవి బేరీజు వేసుకోవు. చెట్లు తమను ప్రేమించేవారి స్పర్శతో ప్రఫుల్లమైపోతే.. పోషించేవారి ప్రేమ నిండిన చూపులతోనే భావాన్ని గ్రహించి ద్విగుణీకృతంగా పుష్పిస్తాయి. తదనంతరం ఫలిస్తాయి.
ప్రేమ ఉంటే ఒక నవ్వు చిగురిస్తుంది. ఒక పువ్వు వికసిస్తుంది. నిండు జీవితానికి అభయాన్నిస్తుంది. ఒక ప్రాణికి ఇంతకన్నా ఏం కావాలి? అందుకే ఒకరి సామ్రాజ్యాన్ని ఖడ్గం లేకుండా పాలించగలిగేది ప్రేమే అంటారు ఆంగ్ల కవి జార్జ్ హార్బర్ట్. ప్రేమ చాలామంది అనుభవంలో ఉన్నదే. దానిని మనసెరిగి ఆనందించేవారు చాలా తక్కువ మంది. అయితే ఆధునికతరంలో ప్రేమకున్న నిర్వచనాల్నీ కుదించివేస్తున్నారు. మనదంటూ, మనకంటూ ఓ పరిధి గీసుకొని స్వార్థం నిండిన గుండెలతో ఇచ్చిపుచ్చుకోవడాలే ప్రేమ అని భ్రమిస్తున్నాం. ముఖ్యంగా యవ్వన ప్రాయంలోనే విశాల దృక్పథం కొరవడుతున్నది. ఫలితంగా చాలామంది గుండెల్లో ప్రేమతడి ఇంకిపోతోంది. అవి రాతిబండల్లా మారి కఠినంగా మారుతున్నాయి. మానసిక సమస్యలన్నింటికీ కారణం, ఎవరినీ నిస్వార్థంగా, నిర్మలంగా ప్రేమించలేకపోవడమే అని నిపుణులు, వైద్యులు స్పష్టం చేస్తున్నారు. అవసరమైతే తప్ప ఆత్మీయంగా, ప్రేమగా మాట్లాడలేనంత కృత్రిమంగా మారిపోయాం. యుక్తవయస్సులో వ్యామోహాలన్నింటినీ ప్రేమ అనుకొని భ్రమపడుతున్నాం. మనం చేసే మంచికి, మనం చూపే ప్రేమకు మన మనస్సులో ఎక్కడో తెలీకుండానే ఖరీదు కడుతున్నాం. అందుకే దానికి తగ్గట్టు ఏ కాస్త అంచనా తప్పినా కుంచించుకుపోతున్నాం. 'పుచ్చుకునే వారితో పాటు, ఇచ్చేవారిని కూడా స్వస్థపరిచే ఔషధం ప్రేమ' అని అంటారు డబ్ల్యూహెచ్ ముర్రె. కానీ ఈ రోజుల్లో ప్రేమానురాగాలు, ఆత్మీయత, అనుబంధాలకు బేరాలు పెట్టడం వల్లనే సమాజంలో మానవసంబంధాలు దెబ్బతిం టున్నాయి. ఇది వాస్తవం కూడా. సమాజసేవలో కూడా విపరీతమైన గుర్తింపును ఆశిస్తున్న వారూ కోకొల్లలు. ఇది పూర్తిగా స్వార్థపూరితం. కొండంత ప్రేమ గుండెల్లో నింపుకొని సేవచేస్తూ కూడా సాధారణంగా ఉండగలగడం మనిషిలోని పరిపక్వతకు నిదర్శనం. మనుషులు ప్రేమ గురించి తపిస్తారు. ప్రేమ కోరుకుంటారు. ప్రేమిస్తారు కూడా. జీవితంలో ఏదో ఒక దశలో ఈ ఉద్వేగానికి లోను కాని వారుండరు. మన సకల జీవన విధానాలు, సంస్కృతులు, ప్రచార సాధనాలు ప్రేమ చుట్టూరానే తిరుగాడుతున్నాయి. ప్రేమ అనే మాట చెవినబడకుండా రోజు గడవదు. నిజానికి టీవీల్లో, సినిమాల్లో, ఐపాడ్లలో ప్రేమపాటల సందడి అనంతంగా సాగుతోంది. ఇక చేతిలో ఉండే సెల్ఫోన్లలోనైతే చెప్పజాలం. నిరంతరం అదే ధ్యాస. మదర్స్ డే, ఫాదర్స్ డే, ఫ్రెండ్స్ డేతో పాటు వాలెంటైన్స్ డే వంటి సందర్భాలను పురస్కరించుకుని ఎన్నెన్నో స్టేటస్లు. మరెన్నో పోస్టులు! ఎదుటివారిని ఇంప్రెస్ చేసేందుకు క్షణానికో సందేశం పెడుతుంటాం. ఇలా ఆరోజుకారోజు పుట్టుకొస్తున్న 'ప్రేమ'లతో స్మార్ట్ఫోన్లు హోరెత్తి పోతుంటాయి. మెస్సేజ్లతో మోత మోగిపోతుంటాయి. ఏ యాప్ ఓపెన్ చేసినా అవే కొటేషన్లు తారసపడుతుంటాయి. అయినప్పటికీ ప్రేమ పట్ల అన్నీ సందేహాలే! సమాజంలో ప్రేమించడం, ప్రేమని ఆశించడం ఇప్పటికీ గందరగోళమైన అంశాలే. అందుకే ప్రేమ అంగట్లో దొరికే వస్తువు కాదంటారు పెద్దలు. అది స్వతహాగా మనస్సులోంచి పుట్టుకురావాలి. హృదయాన్ని పారేసుకోవడమే కాదు.. కడవరకూ ప్రేమ పంచగలగాలి. అప్పుడే రెండు హృదయాల మధ్య సంపూర్ణ ప్రేమ వికసిస్తుంది. పరిణతమైన జీవితానికి బాటలు వేస్తుంది. మరీ ముఖ్యంగా పరుల మేలు తలపోసే స్వభావం ఇద్దరిలో ఉంటే వారి ప్రేమ పరిమళిస్తుంది. అది వారికీ, సమాజానికీ హితకారిగా వెలుగొందుతుంది.