Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
ఏదో సాధించాలనే తపన చాలామందికి ఉంటుంది. కానీ దాన్ని ఆచరణలో పెట్టడమే ముఖ్యం. ఎలాంటి కష్టం వచ్చినా ఆత్మవిశ్వాసంతో ముందుకు పోవాలి. అలాంటి ఆత్మవిశ్వాసం నిండుగా ఉన్న మనిషి అర్చన చిగుళ్లపల్లి. అమ్మాయిలు మాట్లాడటానికే మొహమాట పడే జంట్స్ వేర్ బిజినెస్లోకి అడుగుపెట్టి ఓ అడుగు ముందుకేశారు. వ్యాపారానికి జెండర్తో పనిలేదని ఆచరణలో నిరూపించారు. కేవలం డబ్బు సంపాదన ఒక్కటే ఆమె లక్ష్యం కాదు. వ్యాపారం ఆమె వృత్తి అయితే సాయం చేయడం ఆమె ప్రవృత్తి. అవసరమైన సాయం చేస్తూ వ్యాపారంలో ముందడుగు వేస్తోన్న ఆమెతో మానవి సంభాషణ...
పుట్టింది బెంగుళూర్. పెరిగింది, చదివింది మాత్రం హైదరాబాద్. నాన్న నరేష్, బిజినెస్ చేస్తారు. అమ్మ జమున, హౌస్వైఫ్. అమ్మాయి కాబట్టి ఇలా ఉండాలి, అలా ఉండాలి అనే ఆంక్షలు ఇంట్లో ఉండేవి కావు. ఆసక్తి ఉంటే ఏదైనా నేర్చుకోమనేవారు. టాలెంట్ ఉంది కాబట్టి ప్రోత్సహించేవారు. నాకూ మొదటి నుంచి ఖాళీగా ఉండటమంటే అస్సలు నచ్చదు. ఎప్పుడూ ఏదో ఒకటి నేర్చుకోవాలని, కొత్త విషయాలు తెలుసుకోవాలని ఉండేది. పదోతరగతి వేసవి సెలవుల్లో కంప్యూటర్ నేర్చుకోడానికి చేరాను. అక్కడ నేను ఫాస్ట్గా నేర్చుకుంటుంటే ఫ్యాకల్టీగా అడిగారు. దాంతో ఇంటర్ ఫస్ట్ ఇయర్ చదువుతూనే అందులో జాబ్ చేశాను. సెకండ్ ఇయర్లో మరో దగ్గర రిసెప్షినిస్టుగా చేశాను. ఇలా చదువుకుంటూనే ఏదో ఒక పార్ట్టైం జాబ్ చేసేదాన్ని. ఇంట్లో అసలు నేను జాబ్ చేయాల్సిన అవసరం లేదు. కానీ చిన్నతనం నుంచి స్వతంత్ర భావాలు ఎక్కువ కాబట్టి వచ్ని అవకాశాలను ఉపయోగించుకుని పార్ట్టైం జాబ్లు చేశాను. ఇంటర్ తర్వాత ఎయిర్హోస్టెస్ ట్రైనింగ్కి సెలక్ట్ అయ్యాను. ఇది పూర్తి చేసి కొంత కాలం జాబ్ కూడా చేశాను.
ఇంట్లో ఉంటూనే...
అప్పట్లో నాకు విదేశాలకు వెళ్ళాలని చాలా ఉండేది. అయితే వెంటనే పెండ్లి కావడంతో వెళ్ళలేదు. ఎయిర్హోస్టెస్ జాబ్ కూడా మానేశాను. మా వారు సంతోష్ కుమార్. ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టారు. పిల్లలను చూసుకుంటూ ఇంట్లోనే ఉండేదాన్ని. అయితే ఖాళీగా ఉండటం ఇష్టం లేక ఇంట్లోనే ఆన్లైన్ బిజినెస్ చేసేదాన్ని. మా వారు, మామయ్య ఇద్దరూ బిజినెస్ చేసేవాళ్ళే. జాకీ, సాంమ్సంగ్ డిస్ట్రిబ్యూటర్స్గా చేస్తున్నారు. అలాగే మాకు ఫ్రూట్ బిజినెస్ కూడా ఉంది. నేను అడ్వటైజ్మెంట్, మార్కెటింగ్లో డ్యుయల్ గ్రాడ్యూషన్ చేశాను. మా ఫ్యామిలీ డిస్టిబ్యూటర్స్ కాబట్టి వానిష్ వాళ్ళ ఆర్డర్ మాకు వచ్చింది. అయితే అప్పటికీ మామయ్య, మావారు వేరే బిజినెస్లో బిజీగా ఉన్నారు. దాంతో 'నీకూ బిజినెస్పై అవగాహన ఉంది కదా, చేస్తావా?' అని మామయ్య అడిగారు. నేను కూడా వెంటనే ఒప్పుకున్నాను. సొంతంగా వ్యాపారం ప్రారంభించాను.
కుటుంబమే నా బలం
చిన్నప్పటి నుంచి స్వేచ్ఛా వాతావరణంలో పెరిగాను కాబట్టి వ్యాపారంలో ఎలాంటి కష్టమైనా చేయడానికి ముందే ఉంటాను. అయితే ప్రస్తుతం నేను చేస్తుంది జంట్స్ వేర్ బిజినెస్. వాటి గురించి అబ్బాయిలతో వివరంగా మాట్లాడాలి. క్లాత్ క్వాలిటీ గురించి, లేటెస్ట్ ట్రెండ్ గురించి వాళ్ళకు అర్థమయ్యేలా వివరించాలి. నేను అమ్మాయిని కాబట్టి నాతో మాట్లాడటానికి చాలా మంది సందేహిస్తుంటారు. నాకు మాత్రం అలాంటి అభ్యంతరం ఏమీ ఉండదు. కానీ ఈ అమ్మాయి ఏంటి ఇలా జంట్ వేర్ గురించి ఇంత వివరంగా చెబుతుంది అనుకుంటారు. కానీ ఆ మాటలేవీ పట్టించుకోను. బిజినెస్ను బిజినెస్గానే చూస్తాను. ఇది నా ప్రొఫెషన్. ఒక విధంగా ఇది ఛాలెంజింగ్ వర్క్. అయినా జండర్ గురించి నేను ఆలోచించను. అయితే మన దేశంలో అమ్మాయి ఇలా పని చేస్తుంటే రిసీవ్ చేసుకునే స్థాయికి రాలేదు. ఇంట్లో మామయ్య రమేష్, అత్తమ్మ ఝాన్సీ, మావారు నాకు చాలా సపోర్ట్గా ఉంటారు. ఎలాంటి సమస్య వచ్చినా పరిష్కరించడంలో ముందుంటారు. కుటుంబమే నా బలం.
నమ్మకం కుదిరితేనే...
అవసరమైన వారికి ఏదైనా సాయం చేయాలని ఉండేది. అందులోనే దివ్యాంగులకు చేస్తే వారికి ఎంతో కొంత సాయం చేసిన ఫీలింగ్ ఉంటుందని ఎక్కువగా డెఫ్ అండ్ డెమ్, బ్లయిడ్ హాస్టల్స్కు వెళుతుంటాను. అయితే డైరెక్ట్గా నేనే వెళ్ళి 'మీకు నేను సాయం చేస్తాను' అంటే తొందరగా నమ్మరు. అందుకే వీటికోసం పని చేసే ఎన్జీఓలను ముందు కలిశాను. ఎన్జీవోలు కూడా అన్నీ నీతిగా పని చేసేవి లేవు. ముందు వాటి పని విధానం ఎలా ఉందో చూసి వారు నమ్మకంగా పని చేస్తారు అని నేను నమ్మిన తర్వాతనే వారితో కలిసి పని చేయడం ప్రారంభించాను.
ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కోల్పోకూడదు
భవిష్యత్లో నా వ్యాపారాన్ని ఇంకా డెవలప్ చేయాలనుకుంటున్నా. బిజినెస్లో మంచి గుర్తింపు తెచ్చుకోవాలి. నలుగురికి స్ఫూర్తిగా నిలవాలి. సెల్ఫ్ఇన్స్పిరేషన్ ఎక్కువ. లోపాలనుంచి నేర్చుకునే ప్రయత్నం ఎక్కువగా చేస్తాను. ముఖ్యంగా నేను చెప్పేది ఒక్కటే వ్యాపారానికి జెండర్ లేదు. ఎవరికైనా సరే ఓపిక ఉండాలి. అలాగే మాట్లాడే తీరు ముఖ్యం. దాంతో పాటు ఇంట్లో సపోర్ట్ కీలకం. అలా అని కేవలం ఇంట్లో వాళ్ళపైనే పూర్తిగా ఆధారపడకూడదు. ఇంట్లో సపోర్ట్ ఎంత ఉన్నా... చేయాలనే తపన, పట్టుదల, ఓపిక మనకు లేకపోతే మాత్రం కష్టం. ముఖ్యంగా వ్యాపారం ప్రారంభించిన కొత్తలోనే లాభాలు ఆశించకూడదు. నష్టం వస్తే కుంగిపోకూడదు. వేరే మార్గాలు వెదుక్కోవాలి. ముందుకు ఎలా వెళ్ళాలో ఆలోచించాలి. ఎన్ని కష్టాలు వచ్చినా ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కోల్పోకూడదు.
కొద్ది సమయం గడిపితే...
గత ఏడు సంవత్సరాల నుంచి నాకు తోచిన సాయం చేస్తున్నాను. ఇది నాకు చాలా తృప్తిగా ఉంటుంది. అలాగే వీరి ద్వారా మనం చాలా నేర్చుకోవచ్చు. అన్ని అవయవాలు బాగుండి కూడా చాలామంది చిన్న సమస్య వస్తేనే ఆందోళన చెందుతారు. అలాంటిది వీరు ఎంతో ధైర్యంగా బతుకుతున్నారు. వీరితో కొద్ది సమయం గడిపితే చాలా కష్టాలన్నీ మర్చిపోవచ్చు. అందుకే నాకు ఎప్పుడు అవకాశం దొరికితే అప్పుడే వాళ్ళ దగ్గరకు వెళుతుంటాను. వీళ్ళు నాకు ఎంతగా అలవాటయ్యారంటే నా అడుగుల చప్పుడు విని 'అర్చనక్కా వచ్చావా?' అంటారు. వినాయక చవితికి క్లే గణేష్(మట్టి వినాయకుడు) ఎలా చేయాలో నేర్పించడానికి మలక్పేటలోని డెఫ్ అండ్ డంబ్ హాస్టల్కు వెళ్ళాను. ఎంత తొందరగా నేర్చుకున్నారో. వాళ్ళలోని టాలెంట్ చూస్తే నాకే ఆశ్చర్యం వేసింది.
ఫుడ్ డొనేషన్ డ్రైవ్స్
'ఫుడ్ డొనేషన్ డ్రైవ్స్' కూడా ప్రారంభించాను. దీని ఉద్దేశం ఏమిటంటే చాలా మంది ఫంక్షన్ల కోసం ఎన్నో రకాల వంటలు చేయిస్తారు. తర్వాత అవి మిగిలిపోతే వేస్ట్గా పడేస్తుంటారు. అలా వేస్ట్ చేయడం కంటే ఆ భోజనంతో నలుగురి కడుపు నింపొచ్చు. అందుకే ఎక్కడైనా ఫంక్షన్స్లో భోజనాలు మిగిలిపోతే వాటిని తీసుకెళ్ళి స్లమ్ ఏరియాల్లో, బస్టాండ్స్లో ఆకలితో అలమటించే వారికి పెడుతుంటా. తెలిసిన వారు చాలామంది నాకు సహకరిస్తుంటారు. అలాగే రెస్టారెంట్స్ వారి నుంచి కూడా భోజనం సేకరిస్తాను. అయితే అది ఫ్రెష్ అయితేనే తీసుకెళ్ళి పెడతాను. నాలాగే చాలామందికి నలుగురికి సాయం చేయాలని ఉంటుంది. కానీ ఎలా చేయాలో తెలియక మౌనంగా ఉంటారు. అలాంటి వారి కోసం ఓ బ్లాగ్ కూడా క్రియేట్ చేశాను. చాలా మంది స్పందిస్తున్నారు. ఎక్కడైనా ఫుడ్ మిగిలిపోతే కొంత మంది నా ఫేస్బుక్ ఐడీ (archana chigullapally) లో మెసేజ్ పెడతారు. నేను వెంటనే వాళ్ళను కాంటాక్ట్ చేసి భోజనం ఎక్కడ అవసరమో తెలుసుకుని అక్కడకు తీసుకెళతాను.
- సలీమ