Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
14
మన చొక్కా ఉదాహరణలో దాని 'ధర'ని 120గా చూశాం. అందులో ఉత్పత్తి సాధనాల 'పాత శ్రమ' ఖర్చు భాగాన్ని 80గా చూస్తే ఆ పైన 'కొత్త శ్రమ' అయిన రెండో ఖర్చుని 40గా చూడాలి. 'కొత్త శ్రమ' చేసిన కార్మికుడికి ఇచ్చిన జీతం 20 కదా? దాన్ని తీసివేస్తే సరుకు 'ధర' నుంచి ఇంకా 20 వస్తుంది. వడ్డీ - కౌలూ - లాభం - వంటి వాటి కోసమే ఆ చివరి 20 కూడా ధరలోకి చేరిందని పెట్టుబడిదారుడు అనుకుంటాడు. ఇలా అనుకుంటే 'వడ్డీ' వంటి తప్పుడు ఖర్చులన్నీ కూడా చొక్కా 'ధర' లోకి చేరినట్టే అవుతుంది కదా? - అవును, అలాగే కనపడుతుంది పైకి. కానీ చొక్కా తయారీ కోసం జరిగిన కొత్త శ్రమ ఖర్చు అలాంటిది కాదు.
నిజానికి సరుకుకి ధర ఏర్పడేది, ఏ 'తప్పుడు ఖర్చు తోటీ' కాదు. సరుకు తయారవడానికి నిజంగా 120 శ్రమ జరిగితేనే, ఆ ధర అలా ఏర్పడిందని అర్థం. అయితే, ధరలో ఆ చివరి 20 అనేది ఏమిటి? ఈ విషయాన్ని గ్రహించింది మార్క్సు-ఎంగెల్సులే.
'ధర' గురించి పరిశోధనలు:
అసలు ఏ ఉత్పత్తి కైనా 'ధర' ఎందుకు, దేన్ని బట్టి ఏర్పడుతుంది? కొన్ని ఉత్పత్తులకు తక్కువ ధర, కొన్ని ఉత్పత్తులకు ఎక్కువ ధర ఎందుకు ఉంటాయి? - ఈ రకంగా 'ధర' గురించిన కారణం తెలుసుకోవాలనే ఆసక్తి వేల సంవత్సరాల నుంచి ఉత్సాహవంతులు ఆసక్తితో ఆలోచిస్తూనే వున్నారు.
ఈ పరిశోధన, అరిస్టాటిల్తో ప్రారంభమై 2 వేల సంవత్సరాలు గడిచే నాటికి రికార్డో దగ్గిరికి వచ్చేటప్పటికి ఒక చిన్న విషయం దొరికింది. అదేమిటంటే 'ఏ ఉత్పత్తి అయినా శ్రమల తోటే తయారవుతుంది' - అనే విషయం. ఈ విషయాన్ని కనిపెట్టడం అంటే తెలివైన తార్కికమైన పరిశోధనే. రికార్డో కన్నా ముందు కూడా క్వెస్నే, ఆడం స్మిత్, వగైరా పరిశోధకులు వున్నారు. వారు తమ పరిశోధనల్లో ఇతర విషయాలేవేవో చెప్పారు. ఆ విషయాలు మంచివే అయినా వాటి వల్ల 'ధరలు' ఎందుకు ఏర్పడతాయో ఆ విషయాలేవీ బైట పడ లేదు.
రికార్డో చెప్పిన విషయం 'ఉత్పత్తులు, శ్రమల వల్ల తయారవుతాయి' అని. ఇలా చెప్పిన మేధావి బొత్తిగా వెనకటి 'తప్పుడు పాటే' పాడాడు. పాటల్లో తప్పుడు పాటలు కూడా వుంటాయి కాబట్టే 'తప్పుడు పాటే' అనే సామెత వచ్చింది.
రికార్డో పాడిన వెనకటి 'తప్పుడు పాట' ఏమిటంటే
ఉత్పత్తులు శ్రమలతో తయారైతే మాత్రం? 'పెట్టుబడి' పెట్టిన వాడికి 'లాభం' రావొద్దా? 'అప్పు' ఇచ్చిన వాడికి 'వడ్డీ' రావొద్దా? - వంటిదే ఆ వెనకటి పాట. ఈ రికార్డో ప్రభుత్వం నుంచి బాండ్లు కొని (అంటే ప్రభుత్వానికి అప్పులు ఇచ్చి) ఆ అప్పుల మీద 'వడ్డీలు' సంపాదించే వాడు. అది 'తప్పుడు ఆదాయం' అవుతుందని తెలియడానికి అప్పటికి ఎవరికీ ఆ సంగతి తెలీదు. 'వడ్డీల' వంటి వాటి మీద ఆ నాడు పెద్ద పెద్ద ఆస్తి పరులైన వాళ్ళు 'నేరస్తులే'. అయినా వాళ్ళని 'అమాయకపు నేరస్తులు' అనాల్సిందే! అంతే మరి! వాళ్ళ ఆదాయం 'తప్పుడు ఆదాయం' అని వాళ్ళకి తెలియదు కాబట్టి.
రికార్డో అవగాహనలో తప్పేమిటంటే:
ఏ వస్తువులు తయారవడానికైనా 'శ్రమలు ఉండాలని' చెప్పడం వరకూ సరైనదే. కానీ, తర్వాత చెప్పినవి తప్పులే, పెట్టుబడికి రావలిసిన 'వడ్డీ, లాభం' - వంటివి కూడా వస్తువులు తయారవడానికి అవసరమవుతాయని, రికార్డో భావించాడన్న మాట. వడ్డీలు, లాభాలు - వంటివి కూడా సరుకుల్ని తయారు చేయించే వాళ్ళకి రావలిసిన ఆదాయాలు గానే రికార్డో భావించాడు. అందుకే రికార్డో 'శ్రమ' గురించి చెప్పినా అతని అవగాహన 'తప్పు' అయిపోయింది!
రికార్డో తర్వాత, 'శ్రమల' గురించి మాట్లాడిన ఆర్థికవేత్త పాత్ర మార్క్సుది. 'మార్క్సు' అన్నప్పుడల్లా, ఎంగెల్సు పేరుని కూడా చేర్చుకుంటూ వుండాలి. ప్రతీ ఆర్థిక విషయం గురించీ ఇద్దరూ చర్చించే వారు.
'మార్క్సు' గురించి చెప్పుకుందాం. ఈయన, అరిస్టాటిల్ నుంచి మొదలు పెట్టి రికార్డో దాకా ఆర్థిక విషయాల గురించి ఎవరేం చెప్పారో అన్నీ చదివాడు. ఈ పరిశోధనలో మార్క్సు తెలివికి అసలు రహస్యం అందింది. ఆ రహస్యం ఏమిటంటే:
వస్తువుకి 'ధర' దేని వల్ల?
ఒక వస్తువుకి ధర 120 అయితే, ఆ 'ధర' అంతా పూర్తిగా 'శ్రమ కాలం' వల్ల ఏర్పడేదే అవుతుంది. అంతేగానీ, శ్రమలతో తయారు కాని ఏ విషయమూ, వస్తువు తయారీకి కారణం అవదు. 'వడ్డీ' అనేదీ 'లాభం' అనేదీ, ఎవరి శ్రమల తోటీ తయారయ్యేవి కావు. శ్రమలు కానివి, ఇంకో వస్తువులో 'శ్రమ కొలత'కి ఎలా కారణం అవుతాయి? మార్క్సు అవగాహన ఈ తర్కాలతో సాగింది.
ఒక వస్తువు 'ధర' 120 అయితే, ఆ 'ధర' అంతా, శ్రమ కాలంతో ఏర్పడినట్టే భావించాలి. ఆ 120గా, ఏయే శ్రమ భాగాలు కలిసి అవుతాయి? చొక్కా తయారీ కోసం, ఉత్పత్తి సాధనాల నుంచి ఖర్చయిన 'పాత శ్రమ విలువ' 80 కదా? మిగిలిన రెండో భాగం విలువ దేని వల్ల? పని స్థలంలో చొక్కాని తయారు చేసిన శ్రమ ఏది? - అది 'కుట్టు శ్రమే' కదా? ఈ శ్రమ విలువ ఎంత అవుతుంది? చొక్కా ధర అయిన 120లో పాత శ్రమ భాగం 80 అయితే, మిగిలిన 40 కొత్త శ్రమ భాగమే అవుతుంది కదా? అంటే చొక్కా కోసం ఒక పని దినంలో కుట్టు శ్రమ చేసిన ఒక కార్మికుడి శ్రమ విలువ 40 అన్నమాట! - పాత శ్రమ విలువ 80. కొత్త శ్రమ విలువ 40. అందుకే ఆ సరుకు ధర 80 + 40 = 120 అయింది.
'జీతం' రహస్యం:
కుట్టు శ్రమ కాలం విలువ 40 అయితే, ఆ కార్మికుడికి 'జీతంగా' అందింది ఎంత? - గుర్తుందా? అది 20 కదా?
కార్మికుడు, యజమానిని, ''నా శ్రమ కాలం విలువ 40 కదా? నాకు జీతంగా 20 మాత్రమే ఇచ్చావేం?'' అని అడిగాడా? - అలా అడగాలంటే ఆ కార్మికుడు కూడా మార్క్సు లాగ, అరిస్టాటిల్ నుంచి రికార్డో దాకా చదివి వుండాలి. అదంతా చదవక్కర లేదు గానీ, మార్క్సు 1867లో, 'కేపిటల్'లో చేసిన వాదనలో ఏం చెప్పాడో, దాన్ని అయినా చదివి వుండాలి. కార్మికుడు, మార్స్కు వాదాన్ని చదివాడా?
ఏంటీ ప్రశ్నలు? కుట్టు శ్రమ చేసే కార్మికుడికి మార్క్సు రాసిందేమిటో తెలుస్తుందా? ఆ నాడు యూనివర్సిటీ ప్రొఫెసర్ల కైనా మార్క్సు పేరు తెలిసివుంటుందా?
మన కుట్టు కార్మికుడు తన జీతం గురించి యజమానిని ఏమీ అడగలేదు.
మార్క్సు చెప్పిందేమిటో అప్పుడే అయిపోలేదు:
మనం ఇంకా చూడాలి. కుట్టు శ్రమ కార్మికుడు పని చేసిన 'పని దినం' ఎన్ని గంటలది? - 10 గంటలు కదా? - 10 గంటల కుట్టు శ్రమ విలువ 40 రూపాయలు కదా? (ఈ 'రూపాయలు' - అనే మాటని ప్రతీ సారీ చెప్పుకోనక్కర లేదు. మన దగ్గిర డబ్బుకి పేరు, 'రూపాయలే' కదా? కాబట్టి, 'రూపాయలు' అనకుండా ఆ సంఖ్యని చెప్తే చాలు!)
కుట్టు శ్రమ చేసిన కార్మికుడి శ్రమ విలువ 40 అయితే, ఆ 40 విలువలో నుంచి అతనికి యజమాని, జీతంగా 20ని మాత్రమే ఇచ్చి, ఇంకో 20ని ఎందుకు ఇవ్వలేదు? అతని 'శ్రమ విలువ'ని అంతా అతనికి ఇచ్చెయ్యాలి కదా?
ఆ నాటి యజమానికేం తెలుసు?
యజమాని అలా ఎందుకు చెయ్యలేదంటే యజమాని గురించి కూడా మనం చాలా 'న్యాయం గానే' మాట్లాడు కోవాలి. చొక్కాని కుట్టిన కార్మికుడి శ్రమ విలువ 40 గా అవుతుందని ఆ యజమానికి మాత్రం తెలుసా? ఏం తెలుసు? ఆ యజమాని అయినా మార్క్సు వాదాన్ని చదివాడా? చదవ లేదు కదా? యజమాని ఆ చొక్కా 'ధర'ని 120గా ఎందుకు పెట్టాడు? కొత్త శ్రమ విలువ 40 అని యజమానికి ఎలా తెలిసింది? యజమాని ఒక ధరని ఎందుకు పెట్టాడంటే, ధరల్ని నిర్ణయించడంలో పూర్వ కాలం నించీ వున్న పద్ధతి తోనే అలా చేశాడు. 'ధర'ని నిర్ణయించేటప్పుడు 'వడ్డీ' కోసం, 'లాభం' కోసం, పని స్థలం వున్న భూమికి 'కౌలు' కోసం, ప్రభుత్వానికి కట్టవలిసిన 'పన్ను' కోసం, - ఇలా వీటి కోసం, వాటి కోసం అవసరమయ్యే లెక్కలన్నీ 'ధర'లోకి కలపాలని, పూర్వం నుంచీ ఒక పద్ధతి వుంది. పరిశ్రమని ప్రారంభించినప్పటి నించీ, యజమానులు, ధరల్ని అలాగే నిర్ణయించాలని భావిస్తారు. తోటి పరిశ్రమ దారులందరూ వాళ్ళ సరుకుల ధరల్ని వాళ్ళు కూడా అలాగే నిర్ణయిస్తారని చూస్తూంటారు.
(ఇంకా వుంది)
రంగనాయకమ్మ