Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
20
''వడ్డీలూ, కౌళ్ళూ, లాభాలూ కాకుండా ఇంకా వున్నాయా? ఏమిటి బాబూ అవి? వినడానికే భయంగా వుంది.''
''భయాలెందుకు? తెలుసుకోవడమే మన పని. వర్తక లాభం అని ఒకటి వుంది. అది ఎలా వస్తుందో చూద్దాం.''
కొత్త వస్తువు తయారైన తర్వాత, దాన్ని జాగ్రత్తగా వుంచడానికి ఏదో ఒక కవరూ (ప్యాకింగ్), ఆ వస్తువుల్ని ఒక చోట సర్ది వుంచే స్టోరూ, స్టోరు నించి బైటికి తీసుకు పోయే రవాణా - వంటి శ్రమలు కూడా తర్వాత అవసరమే. 'కొత్త వస్తువు' తయారైన తర్వాత జరిగే కొత్త శ్రమల విలువలు కూడా, ఆ వస్తువు విలువ లోకి చేరతాయి. ఆ శ్రమలే జరగక పోతే, ఆ వస్తువు ఎక్కడ తయారైందో అక్కడి నించి కదలదు కదా?
తయారై వున్న వస్తువుని 'అమ్మడం' జరగాలి. ఈ 'అమ్మే' పని కోసం, ఆ వస్తువుని తయారు చేయించిన వ్యక్తే ఏర్పాట్లు చేసుకోవచ్చు లేదా, ఆ 'అమ్మే' పనిని ఇంకో వ్యక్తికి అప్పజెప్ప వచ్చు. మొదట, ఉత్పత్తి సాధనాల్ని కొనే పనీ, తర్వాత కొత్త వస్తువుని అమ్మే పనీ, ఈ 2 పనులూ, 'వర్తకం పనులు'గా అవుతాయి. ఈ వర్తకం పనుల్ని ఒక వ్యక్తి స్వయంగా చేసినా, లేకపోతే తన దగ్గిర కొందరు పనివాళ్ళని పెట్టుకున్నా, ఎలా జరిగినా, వర్తకం పనుల కోసం కొన్ని ఖర్చులు అవుతాయి. కొత్త వస్తువుల్ని అమ్మడానికి 'షాపు' వంటిది వుండాలి. ఆ షాపులో, అలమార్లూ, బెంచీలూ, కుర్చీలూ, అమ్మే పనివాళ్ళ కోసం జీతాలూ - ఈ ఖర్చులన్నీ అవుతాయి. అయితే, 'కొనే' పనుల కోసం అయ్యే ఖర్చు గానీ, 'అమ్మే' పని కోసం అయ్యే ఖర్చు గానీ - ఈ పనుల కోసం ఎన్ని శ్రమలు జరిగినా, ఆ 'శ్రమల విలువలు' ఆ కొత్త వస్తువుకి చేరవు.
ఏ కొత్త వస్తువు అయినా, మొదట ఒక పని స్తలంలో జరుగుతుంది. వర్తకుడు వచ్చి, ఆ సరుకుని ఆ పని స్తలం లోనే కొంటాడా? అలా కొని, వాటికి ప్యాకింగు తనే చేయించి, వాటిని తనే రవాణాతో తీసుకుపోయి, వాటిని తనే స్టోరులో పెట్టి - ఈ రకంగా ఈ అవసరమైన పనులు తనే చేయించుతాడా, లేదా సరుకుని తయారు చేయించిన వాడి ద్వారా జరుగుతాయా - ఎలా జరిగినా, ఈ స్టోరూ, రవాణా, వంటి శ్రమల విలువలు ఆ కొత్త సరుకులకు తప్పకుండా చేరతాయి.
అయితే, ఏ సరుకుకీ చేరని విలువలు ఏమిటంటే: 'కొనడం, అమ్మడం' వంటి పనుల కోసం జరిగే శ్రమల ఖర్చులు మాత్రమే.
తయారై వున్న వస్తువుల్ని అమ్మడం, కొనడం అనేవి 'మారకాల' పద్ధతీ, 'డబ్బు' పద్ధతీ, సమాజంలో ప్రారంభమై పోయిన తర్వాత, అవి అత్యవసరమైన విషయాలు గానే అయిపోయాయి. అలా గాక, సమాజంలో వున్న మానవులందరూ, ఒక సమిష్టి నిర్ణయాలతోటీ, ప్లానుల తోటీ, వేరు వేరు వస్తువుల్ని సమిష్టిగా తయారు చేసుకుంటే, అమ్మే - కొనే పనులు లేకుండానే, వస్తువుల తయారీ, ఆ వస్తువుల వాడకాలూ, రెండూ జరగ గలవు. కొనే, అమ్మే పనులు, సహజ అవసరాలు కాదు.
'శ్రమలు' అన్నప్పుడు, ఏ శ్రమ, అత్యవసరమో, ఏది అనవసరమో, అది చూడాలి. తయారీలూ, వాడకాలూ ఎంత అవసరాలంటే, ఆ పనులే లేకపోతే, వస్తువులే వుండవు, వస్తువులు లేకపోతే, వాటి వాడకాలే వుండవు. మానవులు జీవించడానికి ఇవి సహజం. కానీ, అమ్మే - కొనే పనులు, సహజ అవసరాలు కావు. ఈ పనులు జరగకపోతే, వస్తువులు తయారు కావా? తయారై పోయి వున్న బియ్యాన్ని అమ్మకపోతే, కొనకపోతే, ఆ బియ్యంతో అన్నం వండలేమా?
పది కుటుంబాల మనుషులు కలిసి, ఒక పళ్ళ తోటని పెంచుతారను కుందాం. అందరూ శ్రమలు చేస్తారు. పళ్ళు పండాయి. అన్నిటినీ కిందకి దించారు. ఒక కుటుంబంలో మనుషులు ఇద్దరే. ఆ ఇద్దరే ఆ పనులు చేశారు. ఇంకో కుటుంబలో మనుషులు ఐదుగురు. ఆ ఐదుగురూ ఆ పనులు చేశారు. కుటుంబాల్లో వున్న వాళ్ళల్లో, పిల్లలూ, వద్ధులూ, రోగులూ, వుంటే వాళ్ళు పనులు చెయ్యరు. అయినా, వాళ్ళకీ ఆహారం అందాలి. కుటుంబాల్లో వున్న వ్యక్తుల సంఖ్యని బట్టి ఆ పళ్ళు పంపకాలవుతాయి. అక్కడ అమ్మకాలూ - కొనడాలూ లేకుండా, ఆ పళ్ళు పండడమూ, వాటిని వాడడమూ, జరగవా?
మారకాలూ, డబ్బు పద్ధతీ, ఎందుకు అవసరం అయ్యాయో, అవి ఎంత అసహజ విషయాలో, తెలియాలి. మానవ జాతి ప్రారంభమైన కాలంలో, 'మారకాల పద్ధతి' అవసరమే అయింది. ఆ తర్వాత, డబ్బు పద్ధతీ మారకమే. కానీ, అది మానవులకు శాశ్వితంగా జరగ వలిసిన సహజ అవసరం కాదు.
మొదట వస్తువుల్ని తయారు చేయించిన వాళ్ళు, వాటికి ఒక 'ధర'ని నిర్ణయిస్తారు. ఉదాహరణకి, చొక్కాకి 120 ధర.
ఈ సరుకుని అమ్మాలి. అమ్మించే వాడికీ, కొన్ని ఖర్చులు అవుతాయి. ఆ ఖర్చులన్నిటినీ వర్తకుడు, ఆ వస్తువుకి కలుపుతాడా లేదా?
సరుకుని తయారు చేయించిన వాడు, వర్తకుడితో ఏమంటాడంటే, ''నా సరుకు ధర 120కదా? ఈ ధర తోటే అమ్మాలి నువ్వు. అయితే, ఈ ధర లోనించే కొంత తగ్గించి నీకు ఇస్తాను. ఈ సరుకుని నీకు 115కి ఇస్తాను. కానీ నువ్వు దాన్ని 120కి అమ్మి, దాని నించి 5ని, నీ ఖర్చుల కోసం వాడుకో. అందులో నించే, నీ లాభం తీసుకో!'' అంటాడు.
వర్తకుడు అమ్మించేది ఒకే ఒక్క చొక్కాని కాదు. షాపు నిండా దుస్తుల కుప్పలు వుంటాయి. ఒక్క సరుకు నించి 5 వస్తే, నెలలో అమ్ముడైన లెక్కల్ని చూస్తే, కొన్ని వేలు, లేదా లక్షలు, వర్తకుడికి వస్తాయి. అందులో నించే అమ్మకం ఖర్చులు, వర్తక కార్మికులకు ఇచ్చే జీతాలతో సహా పోగా, వర్తకుడికి తప్పనిసరిగా 'లాభం' మిగులుతుంది.
చొక్కా అమ్మకం ధర 120. కానీ, ఆ చొక్కాని వర్తకుడు, చొక్కాని తయారు చేయించిన వాడి దగ్గిర కొన్న ధర, 120 కన్నా తక్కువే.
వర్తకుడు అమ్మ వలిసిన ధర 120యే. దాన్ని అంతకన్నా ఎక్కువగా పెంచి అమ్ముతాడని కాదు. సరుకు యజమాని నించీ, వర్తకుడు కొన్న ధర, ఆ వస్తువుకి వున్న మొత్తం విలువ కన్నా తక్కువగా వుండడమే. వర్తకుడు అమ్మే ధర, సరుకు విలువ కన్నా ఎక్కువగా వుండడం కాదు. వర్తకుడు 120 ధర గల సరుకుని, 115కి కొని, 120కే అమ్మి, ఆ ధరలో నించి తను 5 తీసుకుని, ఆ 5లో నించే తన ఖర్చులు పెట్టుకుని, లాభం కూడా తీసుకుంటాడు. - ఇదీ, మార్క్సు - ఎంగెల్సులు కని పెట్టిన కొత్త విషయాల్లో, మరొక కొత్త విషయం. ''వర్తకుని అమ్మకం ధర, అతని కొనుగోలు ధరకంటే మించడానికి కారణం, మొత్తం విలువకంటే అమ్మకం ధర ఎక్కువగా ఉండటం కాదు. కొనుగోలు ధర, ఈ విలువ కంటే తక్కువగా ఉండటమేకారణం. (కాపిటల్-3, పే. 258)
వర్తక కార్మికులందరూ అనుత్పాదక కార్మికులే. అయితే, వీరు కూడా 'అదనపు శ్రమ' చేస్తారు. వారికి వచ్చే జీతం, వారి 'శ్రమ శక్తి'కి (కనీస పోషణకి) మాత్రమే. ఈ జీతాల ఖర్చు గానీ, వర్తకుడికి మిగిలే లాభం గానీ, ఈ 5 అనేది, ఆ వస్తువుని తయారు చేసిన ఉత్పాదక కార్మికుల 'అదనపు విలువ'లో భాగమే. వాళ్ళ 'అదనపు విలువ' ఎంత? అది 20. ఈ 20 అదనపు విలువలోదే, 5 తగ్గినది, వర్తకుడు కొన్న ధర. తర్వాత వర్తకుడు అమ్మేది అసలు ధర అయిన 120కే. వర్తక కార్మికుల జీతాలూ, వర్తక లాభమూ, అన్నీ, ఉత్పాదక కార్మికుల 'అదనపు విలువ' లోవే. అయితే, వర్తక కార్మికుల 'అదనపు శ్రమ' ఏమవుతుంది? అదంతా వర్తకుడి కోసం జరిగేదే అవుతుంది. అది, వర్తకుడి దోపిడేయే. వర్తకుడి లాభమూ, వడ్డీలూ, వంటి వన్నీ, ఉత్పాదక కార్మికుల 'అదనపు విలువ' అయిన 20లో నించి రావలిసిందే. (ఇంకా వుంది)
రంగనాయకమ్మ