Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
మెడిసెన్ చేశాడు. క్లినిక్ నడుపుకుంటూ హాయిగా డబ్బులు సంపాదించుకోవచ్చు. కానీ సమాజంలోని సమస్యలు అతన్ని ప్రశాంతంగా ఉండనీయలేదు. అందుకే రోగులతో పాటు సమాజానికి కూడా వైద్యం చేయాలనుకున్నాడు. లఘు చిత్రాలు, అవగాహన సదస్సులు, మెడికల్ క్యాంప్లు నిర్వహిస్తూ చేతనైన సేవ చేస్తున్న ఆ యువ డాక్టర్ ఆనంద్. అతని గురించి అతని మాటల్లోనే...
నేను పుట్టి పెరిగింది మిర్యాలగూడ జిల్లాలోని బంజారా తండాలో. అమ్మ సుజాత, హౌజ్ వైఫ్. నాన్న గోపాల్, ప్రభుత్వ ఉద్యోగం చేసి రిటైర్ అయ్యారు. ఎలాంటి సదుపాయాలూ లేని ఓ చిన్న గ్రామం మాది. ఆసుపత్రికి వెళ్ళాలన్నా తండా ప్రజలు ఎన్నో ఇబ్బందులు పడేవారు. ముఖ్యంగా చదువు మధ్యలోనే ఆపేసే అమ్మాయిల సంఖ్య ఎక్కువగా ఉండేది. ఆడపిల్లల చదువు, వారి హక్కుల గురించి బాగా ఆలోచించే వాడిని. పదో తరగతి వరకు మా తండాలోనే చదువుకున్నా. ఇంటర్ దేవరకొండలో పూర్తి చేశా. తండాలోని ప్రజలు వైద్యం కోసం పడుతున్న ఇబ్బందులు నన్ను బాధ పెట్టాయి. అందుకే ఆయుర్వేదిక్లో మెడిసెన్ చేశాను.
సినిమాలపై ఆసక్తితో...
చిన్నప్పటి నుండి సినిమాలంటే ప్యాషన్. అయితే అప్పట్లో ఆర్థిక పరిస్థితి సహకరించలేదు. అందుకే కాస్త సెటిల్ అయిన తర్వాత చేయాలని నిర్ణయించుకున్నా. ఎండీ పూర్తి చేసిన తర్వాత ఢిల్లీలోని ఓ ఇనిస్టిట్యూట్లో డైరెక్షన్ కోర్సు చేశా. అందరిలా రొటీన్ లవ్ స్టోరీలు తీయకుండా నా లక్ష్యాలకు అనుగుణంగా సామాజిక సమస్యలపైనే దృష్టి పెట్టాను. సినిమాపై ఉన్న ఆసక్తితో ప్రజల్లో అవగాహన కల్పించేందుకు షార్ట్ఫిలింలను ఉపయోగించుకుంటున్నా.
ఆరంభం ఆనంద్తో...
మొదటిసారి 'ప్రజాహక్కు' అనే షార్ట్ ఫిలిం తీశాను. ఇది బాలికా విద్య గురించి తీసిన ఫిలిం. అలాగే కుల వివక్షపై 'అంటురానితనం', జాతి అహంకార దాడులపై 'రెయిన్బో', ర్యాగింగ్కి వ్యతిరేకంగా 'త్రిశూల్' తీశాను. ఇలా మొత్తం ఐదు సినిమాలు తీశాను. వీటిలో నటించిన అందరూ కొత్త వాళ్ళే. ప్రస్తుతం వీరంతా ఇండిస్టీలో మంచి స్థాయిలో ఉన్నారు.
అమ్మ స్ఫూర్తితో...
నేను తీసిన లఘు చిత్రాలను పాఠశాలల్లో ఆగస్టు 15, చిల్డ్రన్స్ డే, జనవరి 26 నాడు ప్రదర్శిస్తున్నాం. ఈ మధ్యనే ''బంజార మహిళా'' పేరుతో చిన్న ఆర్గరైజేషన్ ప్రారంభించా. తండాల్లో కష్టాలు ఎలా ఉంటాయో నాకు తెలుసు. అందులోనూ మహిళలు పడే ఇబ్బందులు చూశాను. ఇంట్లో మా అమ్మ కూడా అంతే. చదువు లేదు. అయినా కుటుంబాన్ని నడపడంలో తన పాత్ర కీలకం. నాన్న గవర్నమెంట్ ఉద్యోగి. అయినా అన్నీ అమ్మనే చూసుకునేది.
స్నేహితులతో కలిసి...
నా భార్య పూర్ణిమ. తను ఢిల్లీలో డాక్టర్. నేను చేసే కార్యక్రమాలకు తను కూడా చాలా సహకరిస్తుంది. నా ఆలోచనలను గౌరవిస్తుంది. అలాగే స్నేహితులు కూడా ఎంతో సపోర్ట్ చేస్తున్నారు. ఢిల్లీలో 50 నుండి 60 వరకు స్లమ్ ఏరియాల్లో, ఆనాథాశ్రమాలలో మెడికల్ క్యాంప్లు పెట్టాం. వికలాంగులు, మహిళలకు సహకరించాలనే ఆలోచనతోనే మా క్యాంప్లు పెడుతున్నాం.
ఒక్కరు మారినా ఆనందమే
మనం విన్నదానికన్నా, చదివిన దానికన్నా చూసిందానికి కొంత ప్రభావం ఉంటుంది. సామాజిక సమస్యలపై నేను తీస్తున్న సినిమాలు వంద మంది చూస్తే అందులో ఒకరిద్దరిలో మార్పు వచ్చినా నాకు సంతోషమే. ఒక్కరైనా తమ ఆడపిల్లను చదువు మధ్యలో ఆపేయకుండా చదివించగలిగితే చాలు.
ఆనంద్ ఆలోచనలు
నా కలం పేరు 'ఆనంద్ ఆలోచనలు'. ఈ పేరుతో రచనలు చేయాలని కోరిక. ఇదే పేరుతో వెబ్సైట్ కూడా ఉంది. ముజఫర్నగర్లో పిల్లల కోసం పది రోజులు క్యాప్ చేశాం. అలాగే చెన్నై తుఫాను బాధితుల కోసం కూడా క్యాంప్ పెట్టాం. ఇలా ఇప్పటి రకు సుమారు 100కు పైగా క్యాంప్లు పెట్టాం. వీటిలో అవగాహన క్యాంప్లు, హెల్త్ క్యాప్లు, రిలీఫ్ క్యాంప్లు ఉన్నాయి. కరువు ప్రాంతాల్లోని ప్రజల కోసం భోజనం, బట్టలు సేకరించి పంచుతుంటాం. దీని కోసం నా స్నేహితులు ఎంతో సహకరిస్తుంటారు.