పుష్యమిత్రుడి కాలం నుండి ఆధునిక కాలం దాకా హిందూ పండితులమని అనుకున్న వారంతా బౌద్ధంపై విషం కక్కారు. అభాండాలు వేశారు. అబద్దాలు సృష్టించి చెప్పారు. అందుకు మనం ఎంత మంది పండితుల ఉదాహరణలైనా ఇవ్వొచ్చు. 'బుద్ద ధర్మం - హిందూ ధర్మంలోని ఒక శాఖ' అని అన్నారు స్వామి వివేకానంద. మరొక అడుగు ముందుకేసిన డాక్టర్‌ సర్వేపల్లి రాధాకృష్ణన్‌ 'బుద్ధుడు హిందువుగా పుట్టాడు. కానీ, హిందూ ధర్మానికి ద్రోహం చేశాడు. దిక్కరించాడు' అని అన్నారు. ఇంగ్లీషులో THE REBEL CHILD OF HINDUISM ` - అని అన్నారాయన. ఇకపోతే డాక్టర్‌ పి.వి. కానే అనే మేధావి 'బుద్ధుడు హిందువుగానే పుట్టాడు. ఉపనిషత్తుల నుండి కొన్ని విషయాలు సంగ్రహించి, ఆయన తన శిష్యులకు బోధించాడు తప్పిస్తే, ఆయన స్వంతంగా ప్రపంచానికి చెప్పింది ఏదీ లేదు.. అని అన్నారు. వీళ్ళంతా హిందూ ధర్మాన్ని ఉద్ధరించిన వారిగా, అత్యున్నత స్థాయికి చెందిన హిందువులుగా పేరు గడించిన వారు. అయితే వీరు చెప్పిన మాటల్లో ఎంత నిజం ఉందో విశ్లేషించుకుందాం!
స్వామి వివేకానంద హిందూ ధర్మ ఔన్నత్యం గురించి ప్రపంచ స్థాయిలో ప్రసంగించిన వక్త. హిందూ ధర్మ ప్రచారకుడిగా, హిందూ ధర్మ సంస్కర్తగా కూడా పేరుంది. అయితే ఇతను బ్రాహ్మణుడు కాడు. కాయస్థు కులస్తుడు. అయినా, తన మనసును, మెదడును బ్రాహ్మణీకరించు కున్నాడు. ఇక భారత దేశాధ్యక్ష పదవిని అలంకరించిన ప్రొఫెసర్‌ సర్వేపల్లి రాధాకృష్ణన్‌ అందరికీ తెలుసు. అయితే ఆయన ఒక మనువాది అని చాలా మందికి తెలియదు. కూతుర్లకు బాల్య వివాహాలు చేయడం, అర్థాంగికి అక్షరం ముక్క రాకుండా చూడడం, తల్లిని హింసించడం, అనైతికంగా పరాయి స్త్రీలతో గడపడం ఆయనకు ఉన్న లక్షణాలు. ఉద్యోగ జీవితంలోనూ నిజాయితీ లేనివాడు. ఇతరుల థీసిస్‌లు కాపీ కొట్టి ప్రచురించుకున్న ఘనాపాటి. ఇవన్నీ ఎవరో చెపితే నమ్మేవాళ్ళం కాదు. కానీ, స్వయంగా ఆయన కొడుకే తండ్రి అనైతిక జీవితం గురించి రాశాడు. ఆయన ఎవరో కాదు, దేశం గర్వించదగ్గ చరిత్రకారుడు డాక్టర్‌ సర్వేపల్లి గోపాల్‌. ఇక పి.వి. కానె (1880-1972) గురించి చెప్పుకోవాలంటే THE HISTORY OF DHARMA SHASTRA  ధర్మ శాస్త్రాల చరిత్ర నాలుగు సంపుటాలు 6,500 పేజీలు రాసిన రచయిత. భారత ప్రభుత్వం నుంచి భారతరత్న (1963) స్వీకరించిన పెద్దమనిషి.
తమ సనాతన వైదిక / బ్రాహ్మణ / హిందూ ధర్మాన్ని ప్రతిష్టాపించడానికి గొప్ప గొప్ప స్థాయిలో ఉన్న వాళ్ళు కూడా తమ ఇంగిత జ్ఞానాన్ని మరిచి అబద్ధాలు చెపుతారని మనం అనుకుంటామా? అనుకోము. కానీ వాళ్ళు చెప్పారని రుజువైంది. అసలు బుద్ధుడి కాలానికి హిందూ ధర్మం గానీ, హిందూ మతం గానీ లేనేలేవు. హిందూ అనే పదమే లేదు. ఆ పదం ఎప్పుడు ఎలా ఆవిర్భవించిందో చారిత్రక ఆధారాలు మనకు ఇప్పుడు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. గొప్పవాళ్ళు చెప్పారని అబద్ధాలు నమ్ముదామా? లేక చరిత్ర రుజువు చేసిన సత్యాల్ని స్వీకరిద్దామా? విద్య అందరికీ అందుబాటులోకి రాకుండా బ్రాహ్మణవర్గం కట్టుదిట్టం చేసిందని మనకు తెలుసు. కేవలం తమ వర్గంలోని పురుషులకు మాత్రమే అందే విధంగా చర్యలు చేపట్టింది. తమ వర్గంలోని స్త్రీలను కూడా శూద్రుల స్థాయిలోనే ఉంచింది. అందువల్ల సమాజం మీద సర్వాధికారాలు చేజిక్కించుకున్న విద్యావంతులైన బ్రాహ్మణులు ఆ కాలంలో ఏం చెప్పినా చెల్లింది. ఎన్ని అబద్ధాలు చెప్పినా చెల్లింది. వాళ్ళను నిలదీసేవారే లేరు.
ఎంత ఉన్నత స్థాయికి చెందిన వారైనా వారు చెప్పిన దాంట్లో నిజమెంత అనేది విశ్లేషించుకునే హక్కు ఇప్పుడు మనకు ఉంది. ఇక్కడ ఏవో కొన్ని పేర్లు చెప్పి, వారి స్థాయి తగ్గించాలని నేను ప్రయత్నించడం లేదు. ఇతరత్రా ఉన్న అన్ని ఆధారాలను పరిగణనలోకి తీసుకుని, లోతుగా తరచి చూసి, తెలుసుకున్నది ఏమంటే... బుద్ధుడి కాలానికి హిందూ ధర్మం అనేది లేదు. ఆయన హిందువుగా పుట్టడమేమిటీ? ఆయన కాలానికి ఉపనిషత్తులు, పురాణాలు ఇంకా రాయబడలేదు. వాటిలోంచి బుద్ధుడు విషయాలు సంగ్రహించి శిష్యులకు బోధించడమేమిటీ? ఆ మాటలకు అర్థమే లేదు. బుద్ధుడి తర్వాత పదమూడు వందల సంవత్సరాల తర్వాత జరిగిన పరిణామాలను బుద్ధుడికి ఆపాదించడమేమిటీ? అంటగట్టడమెందుకూ? తప్పుగదా?
బుద్ధుడు సాధారణ శకానికి ముందు వాడు (బిసిఇ). బుద్ధుడి తర్వాత సాధారణ శకం ఎనమిది నుండి పన్నెండవ శతాబ్దాల మధ్య (సి.ఇ.) ముస్లింలు భారత దేశానికి వలస వచ్చారు. సింధూనది దాటివచ్చారు. వారి ఫారసీ భాషలో స-పలకదు. వారు దాన్ని హ-గా పలుకుతారు. అందుకని, వారు దాన్ని హిందూనది అన్నారు. హిందూనది దాటి వచ్చాం అని చెప్పారు. హిందూ నదీ పరివాహక ప్రాంతంలో నివసించే ప్రజల్ని 'హిందువులు' అని అన్నారు. ఆ విధంగా ఆ పదం వాడుకలోకి వచ్చింది. హిందూ-పదానికి మతానికీ అప్పుడు సంబంధమేలేదు. తర్వాత క్రమక్రమంగా వైదికులు ఆ పదాన్ని స్వంతం చేసుకున్నారు. తమకు అనువైన విధంగా వాడుకోవడం ప్రారంభించారు. అనాది కాలం నుండి తమ హిందూ మతం ఉంది-అని ఒక అబద్దాన్ని ప్రచారం చేసుకున్నారు. ఈ విషయం పరిగణనలోకి తీసుకుంటే మన ఈ పండిత ప్రకాండులు బుద్ధుడి గురించి చెప్పినవన్నీ అబద్దాలని తేలిపోయింది కదా?
ఇంతకూ హిందూ మతానికి ప్రారంభకులు ఎవరూ? ప్రపంచంలోని మతాలన్నింటికీ ఎవరో ఒక ప్రారంభకుడు ఉన్నాడు. మరి హిందూ మతానికి ఎవరూ లేరెందుకూ? బుద్ధుడు-మహావీరుడు - జీసస్‌ - మహ్మద్‌ - గురునానక్‌ల వలె హిందూ మత ప్రారంభకులు ఎవరు? ఎవరైనా పరిశోధించగలరా? శంకర - రామానుజ - మధ్వాచార్యులు హిందూ మత ప్రచారకులే తప్ప, ప్రారంభకులు కాదు. కాలక్రమంలో కొంత మంది కొన్ని కొన్ని విషయాలు సేకరిస్తూ, జోడిస్తూ హిందూ మతానికి ఒక స్వరూపాన్ని తెచ్చినట్టుగా అనిపిస్తుంది.
స్వామి వివేకానందుడు బ్రాహ్మణుడు కాకపోయినా, బ్రాహ్మణవాదాన్ని నెత్తిన మోసిన విధంగానే ఒకప్పుడు నూటా ఎనమిది ఉపనిషత్తులు రాసిన వారు కూడా బ్రాహ్మణులు కాదు. వాటిని క్షత్రియులు రాశారని తెలుస్తోంది. నిజానికి ఉపనిషత్తులు సాహిత్యంలో ఒక భాగం. వేదాలలో భాగం కాదు. బ్రహ్మ గురించి ఆత్మ గురించి అవి చర్చించాయి. 'బ్రహ్మం సత్యం. జగత్‌ మిథ్యం' అన్న శంకరా చార్య ఎంత అజ్ఞానాన్ని పంచాడో ఆధునిక దృష్టికోణంలో చూస్తే తెలుస్తుంది. అసలైతే 'జగత్‌ సత్యం-బ్రహ్మం మిధ్యం' అని అనాల్సింది. బుద్ధుడు ఆమాట అనలేదు కాని ఆయన బోధనల్లోని సారాంశం అదే. ప్రతిదీ మానవుడి కోణంలో సాగాలన్నాడు. దేవుడితో మనకేమిటి సంబంధం? దేవుడి పేరుతో మానవులంతా ఉపవాసాలుండి ఎందుకు శుష్కించి పోవాలి? ''మానవుణ్ణి సంపూర్ణ మానవుడిగా తీర్చిదిద్దే దిశలో మన పనులు ఉండాలి'' అని చెప్పాడు బుద్ధుడు. లేని బ్రహ్మాన్ని సత్యమనడం - కనిపిస్తున్న జగత్తును మిధ్య అనడం జ్ఞానమవుతుందా? 108 ఉపనిషత్తులలో 11 మాత్రమే ప్రాచీనమైనవని, మిగతావన్నీ తర్వాత కాలంలో రాయబడ్డాయని - అందులో కొన్ని మాత్రమే ముఖ్యమైనవి, మిగిలిన వన్నీ ఏ ప్రాధాన్యతా లేనివని డాక్టర్‌ బి.ఆర్‌. అంబేద్కర్‌ తన పరిశీలనలో తేల్చారు. ''ప్రాచీన్‌ భారత్‌ : క్రాంతి అవుర్‌ ప్రతిక్రాంతి'' చదివినవారికి, అలాగే  “BUDDA AND HIS DHARMA” వంటి అంబేద్కర్‌ రచనలు చదివిన వారికి విషయాలు వివరంగా తెలుస్తాయి. హిందూ దేవుళ్ళలో క్షత్రియులు ఉన్నారు కానీ, బ్రాహ్మణులు లేరన్నది గమనించాలి. అందువల్ల ఉపనిషత్తుల రచనలో క్షత్రియుల పాత్రే ఉందన్నది అర్థం చేసుకోవాలి.
ఆత్మ పరమాత్మల సుడిగుండంలో తిప్పి, మనుషుల్ని విభజించి మూర్ఖులుగా తయారు చేసిన సనాతన / వైదిక / బ్రాహ్మణ / హిందూ మతం కావాలా లేక కార్యకారణ సంబంధం గురించి చెప్పి, సర్వ మానవ శ్రేయస్సును, సమానత్వాన్ని కోరి - మానవుడు పరిపూర్ణుడు కావాలని ఆకాంక్షించిన బుద్ధుడు / బౌద్ధం కావాలా? ఎవరికి వారే ఆలోచించుకోవాలి! ఒకసారి చిత్రమైన సంఘట జరిగింది. ఒక హిందూ మత ప్రచారకుడు ఒక బౌద్ధ భిక్కుతో చర్చిస్తూ ''మీరు మా మనుస్మృతిని ఎందుకు విమర్శిస్తారూ? అందులో కొన్ని మంచి విషయాలు కూడా ఉన్నాయి కదా?'' అన్నాడు. ''అవి ఏవో దయచేసి చూపండి'' - అన్నాడు బౌద్ధభిక్షువు. హిందూ ప్రచారకుడు అంత పెద్ద గ్రంథంలోంచి మూడు నాలుగు శ్లోకాలు తీసిచూపాడు. భిక్కునవ్వి ''అయ్యా తట్టెడు పేడలో మూడు నాలుగు వేరుశనగ గింజలు పడ్డాయను కోండి. మీరు ఆ తట్టెడు పేడ తినగలరా?'' అని అడిగాడు. అంతే హిందూ ప్రచారకుడు చటుక్కున లేచి వెళ్ళిపోయాడు.
భగవద్గీత, ధమ్మ పధాన్ని వక్రీకరించి రాసుకున్న గ్రంథం - అని పరిశోధకులు తేల్చారు. ప్రపంచంలో భారతదేశానికి గుర్తింపు హిందూ దేవీ దేవతల వల్ల రాలేదు. కేవలం ఒక్క బుద్ధుడివల్లే వచ్చింది. ఇక ఇప్పుడు సత్యాన్వేషణకు కంకణం కట్టుకున్న ఈతరం దేశ పౌరులు అన్నిటినీ పునఃసమీక్షించు కోవాలి. పునఃనిర్వచించుకోవాలి. పునఃనిర్మాణానికి పూను కోవాలి. సత్యమేవ జయతే - అని బోర్డు మీద రాసుకోవడం కాదు. సత్యం జయించాలంటే దేశ పౌరులంతా నిజ జీవితంలో ప్రతిక్షణం ఇక ఆ పనిలోనే ఉండాలి! సమయం వచ్చింది గనుక, ఇక ఉంటారు కూడా!

- డాక్టర్‌ దేవరాజు మహారాజు
వ్యాసకర్త: కేంద్ర సాహిత్య అకాడెమీ అవార్డు విజేత, జీవశాస్త్రవేత్త.