రామయ్య చాలా తెలివిగలవాడు. అతడు చెరువు పల్లెలో నివసించేవాడు. ఒకసారి ఆ ఊళ్లో దొంగతనాలు ప్రారంభమైనాయి. రామయ్య తన ఇంటికి ఏ క్షణానైనా దొంగలు వస్తారని, దొంగతనం చేస్తారని అనుకున్నాడు.
అతడు అనుకున్నట్టే మరునాటి రాత్రి దొంగలు అతని ఇంటికి వచ్చారు. వారు

కళ్ళు కనురెప్పలను చూడలేవేమో కానీ కనురెప్ప ఎప్పుడూ కంటిని కనిపెట్టుకునే ఉంటుంది. తల్లి మనసూ అలాంటిదే! దూరంగా బిడ్డ ఉన్నా అతని క్షేమం కోసం అనుక్షణం ఆరాట పడుతూనే ఉంటుంది. ఆర్ద్రత నిండుగా ఉన్న ఆమె హృదయ భాండాగారంలోకి చూడగలిగే కొడుకులు ఎందరు?
''అమ్

సీను గాడి కళ్ళలో, కలల్లో కూడా ఆ చొక్కానే! ఆనందంతో ఉక్కిరి బిక్కిరి అవుతున్నాడు. కళ్ళు మూసుకుంటే చొక్కా ఎక్కడ కనిపించదో అని భయం. పైగా ఆ చొక్కాని ఎదురుగా కనిపించే తాడు మీద వేసుకున్నాడు. ఇక అప్పటినుంచి కన్నార్పకుండా దానివైపే చూస్తున్నాడు. వాడికి నిద్

బ్రహ్మయ్య శాస్త్రికి భూమి లేకపోవడంతో మధుకరం చేసుకుని కుటుంబాన్ని పోషించుకునేవాడు. ఓ సారి కృష్ణగిరి జమిందారును యాచించగా ఆవు పెయ్యను దానం ఇస్తూ ''కొద్ది రోజులు మేపుకున్నావంటే, కట్టి దూడను పెడుతుంది. మీకూ, మీ చిన్నపిల్లలకూ పాలు చక్కగా ఉపయోగపడతాయి'' అ

- నస్రీన్‌ ఖాన్‌,writernasreen@gmail.com
'ఓ.! అప్పుడే వచ్చేసిండే..!' మెయిన్‌ డోర్‌ ముందున్న భర్త చెప్పులను చూసి మనసులనే అనుకుంట లోపలికి అడుగుపెట్టింది సబా ఫాతిమా.
'ఎంతలా నిందిస్తున్నా సరే, ఓపికగా జవాబ

అదొక ప్రభుత్వ ప్రాథమిక పాఠశాల. కౌసల్య టీచర్‌ మూడవతరగతి గదిలోకి అడుగు పెట్టగానే పిల్లలంతా లేచి నిలబడి ''నమస్కారం టీచర్‌'' అంటూ అభివాదం చేసారు. కౌసల్య టీచర్‌ ప్రతి నమస్కారం చేస్తూ.. అందరినీ కూర్చోమంది. పిల్లల హాజరు తీసుకుంది. ఆ రోజు చ

పొద్దూకిరతల ఇస్కూల్‌ నురటొస్తురటే చిన్నప్పటి సోపతి రాములు కలిశిరడు. జరసేపు మాట్లాడి జరిరత చారు తాపిచ్చి ఒదిలిచ్చుకొని వచ్చేవార్కె గిరత సేపాయె. మస్కచీకట్లు కమ్ముకోవట్టే. రివాజ్‌గ నయితే నేనిప్పటికే మా రూప వెట్టిన అటుకులో బొనుగులో తిని టి.వ

వంట జేసి బయట తిరగవోయిన కొడుకు ఆనంద్‌ కోసం ఎదురు జూస్తుంది తల్లి. ''పొద్దు పది దాటింది. ఈ పహిల్వాన్‌ యాడ గప్పాలు గొడుతుండో'' అనుకుంట సెంద్రమ్మ బజారుకు జూస్తే ఆనంద్‌ దోస్తు జగన్‌ కనిపించిండు. ''అరె ఓరి జగన్‌ జర యాడన్నా మా ఆన

రాజీ ఇవాళ బడికి పోలేదు. రమకి బళ్ళో ఏమీ తోచట్లేదు. తనకు చెప్పకుండా రాజీ ఎప్పుడూ బడి మానదు. ఇవాళ ఎందుకు చెప్పకుండా మానేసిందా అని ఆలోచిస్తోంది. భోజనాల గంట మోగే వరకు ఓపిక పట్టింది. గంట మోగగానే సంచీ భుజాన వేసుకుని రాజీ ఇంటికి బయల్దేరింది రమ.
ఊళ్ళో

''అరేయ్‌ రామిరెడ్డి, ఈ న్యూస్‌ చూసే ఉంటావు నిన్న రాత్రి హైదరాబాద్‌లో నాలుగేళ్ల పిల్లాడ్ని కుక్కలు దారుణంగా కొరికి చంపేసిన సంగతి.... వాట్సాప్‌ లో వైరల్‌ అవుతున్న ఆ వీడియో కూడా చూశానురా... ఒళ్ళు జలదరిస్తోంది ఆ పసివాణ్ణి తలుచ

           మూడ్రోజుల నుంచి వర్షం ఏకధాటిగా కురుస్తుంది. విత్తనాలేసే సమయంలో అదునకు వానలు కురవలేదు. ఇప్పుడేమో పండిన పంటలను మింగేస్తున్నయి. నర్సమ్మ ఊళ్లేకుపోయి వానలోనే ఇంట్లోకొచ్చి... ''ఈ వాన పాడుగాను

కొక్కొరోకో... కొక్కొరోకో...
ఈ కోళ్ల అరుపులు వినలేక చస్తున్నాం. తెల్లవారక ముందే లేచి ఒకటే అరుపులు. ఒక్కరోజైనా ప్రశాంతంగా నిద్ర పోనివ్వవు. వెధవ కోళ్లు. పెద్దలనే కాదు పిల్లలనూ పడుకోనివ్వవు. ఈ మాయదారి కోళ్ల బాధ ఎప్పుడు విరగడ అవుతుందో! రామాపురం గ్

           పొద్దగాల ఆఫీసుకు బోయి ఫైళ్లు కేసులు హడావుడిగున్నపుడు నా కిటికీల నుంచి ఏందో లొల్లినవడ్తంది గానీ తేటగ లేదు మాట. నా దగ్గర పనిజేసే మీరతోని 'ఏందిలొల్లి' అని అడిగిన. లొల్లి మన గుడికాంచ