Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
సున్నితమైన పెన్సిల్ డ్రాయింగులూ రంగుల చిత్రాల కన్నా ఏమాత్రం తక్కువ కాదు. ఈ విషయం బైరు రఘురామ్ నలుపు తెలుపు డ్రాయింగ్స్ చూస్తే అర్థమవుతుంది. అతని ప్రింట్మేకింగ్ చిత్రాలూ అంతే అందమైనవి. నలుపు తెలుపు, సెపియా రంగుల్లో తయారు చేసే ఇతని ప్రింట్ చిత్రాలు, డ్రాయింగుల్లో ఏవి ఎక్కువ అందమైనవి అనే విషయం చూపరులను తికమక పెడతాయి. 1949లో జన్మించిన ఈ హైదరాబాద్ వాస్తవ్యుడు బైరు రఘురామ్తో సంభాషణ ఇది.
మీ చిత్రాలు చూడగానే తెలంగాణ పల్లె వాతావరణం మీద చిత్రాలు వేస్తారనే విషయం స్పష్టంగా అర్థమవుతుంది.
నేను పుట్టింది, పెరిగింది, ప్రస్తుతం నివసిస్తున్నదీ హైదరాబాదు లోనే. నాకు తెలిసిన, చూసిన జీవన విధానం తెలంగాణ ఒక్కటే.
హైదరాబాద్ పట్టణ జీవనం మీరు వేసే చిత్రాల్లాగా వుండదు కదా?
నా చిన్నతనాన హైదరాబాద్, ఇంకా చుట్టుపక్కల ఇలాగే వుండేది. పల్లె వాతావరణం ఎక్కువగానే కన్పించేది. అంతేకాక నేను ఆర్ట్ నేర్చుకునే రోజుల్లో సిద్దిపేట, కరీంనగర్, వరంగల్ తిరిగి చూసి స్కెచింగ్ వేసేవాడిని. ఎక్కడైనా బీదరికం, మాసిన గోడలు, ఊడిన సున్నంతో ఒకేలా వుండేది. అప్పుడు నేను కొన్ని వేల స్కెచ్లు వేశాను. ఆ చిత్రాలే ఈనాటికీ నా మనసులో నుంచి వస్తుంటాయి.
మీ చిత్రాల్లోని మనుషులు ఏదో బాధపడుతున్నట్టో లేదా నిస్పృహతోనో, నిరాశగానో కన్పించరు. నిమ్మళంగా ఎక్కువ హడావిడి లేకుండా, కూర్చుని ముచ్చట్లు చెప్పుకుంటూ వుంటారు. జంతువులతోనూ కాలక్షేపం చేస్తూ కనిపిస్తారు. కళ్ళు మటుకూ ఏ చిత్రంలోనైనా పాలిపోయో, అతి పెద్దగానో కన్పిస్తాయి.
కళ్ళు పెద్దగా వేస్తే చిత్రం అందంగా కనిపిస్తుంది. అది ఒక విషయం. అలాగే వాళ్ళ అమాయకత్వం, ఏమీ అర్థం కాక అదే జీవనం గడపటం చూపాలన్నా... కొన్ని ఇలాంటివి చిత్రంలో చేరుస్తాను. అందుకే వాళ్ళు మేకలు, కోళ్ళు, పక్షులతో పంచుకునే ముచ్చట్లు చిత్రాల్లో చేర్చటానికి ప్రయత్నిస్తాను. విషయాన్ని చెప్పదలచుకున్నట్లు చెప్పాలి. అలాగే చిత్రం నాకు అందంగా కనిపించాలి, చూపరులకూ అందంగా కనిపించాలి అనే విషయం మనసులో పెట్టుకుని కంపోజిషన్ వేస్తాను.
మీ చిత్రాల్లో మనుషులు నిజమనిపించేలా వుంటారు.
నేను గుల్బర్గా ఫైన్ఆర్ట్స్ కాలేజీలో డిప్లొమా చదువుకుంటున్నప్పుడు ప్రిన్సిపల్, ఆంథోని గారు చాలా ప్రోత్సాహం ఇచ్చేవారు. అక్కడ అనాటమీ బుక్లో చూసి మనుషుల ఫింగర్స్, చేతులు, పాదాలు అన్నీ డ్రాయింగ్ వేయడం నేర్చుకున్నాం. ఆ తరువాత కూడా ఆ పద్ధతిలోనే చాలాకాలం ప్రాక్టీస్ చేశాను. హైదరాబాదులో మాక్స్ముల్లర్ భవన్ వంటి చోట్ల ప్రదర్శన చేయాలంటే, సిఫారసుతో రావాలని నన్ను పక్కకు పెట్టేసేవారు. నేనూ మంచి కళాకారుడిగా పేరు తెచ్చుకోవాలనే పట్టుదలతో చాలా పనిచేశాను. పెద్దపెద్ద కళాకారుల చిత్రాలన్నీ పరిశీలించి చూసేవాడిని. ప్రింట్ మేకింగ్ ఆర్టిస్ట్ ఆల్బర్ట్ దురర్, లియోనార్డో డావిన్సీ చిత్రాలు నాకు చాలా ప్రోత్సాహం ఇచ్చాయి.
ముందు రోజుల్లో హైదరాబాదు కళా పద్ధతుల్లో భాగం కాలేకపోయారా?
ఇక్కడ మనం స్వంతంగా ఒక కళాకారుడిగా నిలుచోవడం చాలా కష్టం. ఏ కళాకారుడు, ఏ పెద్ద కళాకారుడి ప్రాపకంలో వున్నాడనేది ముందుగా ప్రశ్న అవుతుంది. అవన్నీ చూసి నాకు నేనుగా పనిచేసుకుని, నా దారిలో నేను ముందుకు వెళదామనుకున్నాను. చంద్రశేఖర్ అనే ఒక సీనియర్ ఆర్టిస్ట్ సెంట్రల్ లలిత్కళా అకాడమీలో పనిచేసేవారు. నేను ప్రింట్ మేకింగ్ మొదలుపెట్టిన అతికొద్ది రోజులకే నా ప్రింట్ చిత్రాలు చూసి, జాతీయ ప్రింట్ మేకింగ్ వర్క్షాప్, ఆర్ట్ క్యాంప్లలో పాల్గొనే అవకాశం ఇచ్చారు. నా ప్రింట్ చిత్రాలు బాగున్నాయని ఎంతో ప్రోత్సాహం ఇచ్చారు.
మీరు ప్రింట్ మేకింగ్ ఎప్పుడు మొదలుపెట్టారు?
నేను నిజాం కాలేజీలో గ్రాడ్యుయేషన్ చేశాను. నాకు ఫైన్ ఆర్ట్ గురించి తెలియదు. చిన్నతనం నుండి చిత్రాలు, డ్రాయింగ్లు వేసి, టీచర్స్ మెచ్చుకుంటుంటే సంతోషపడేవాడిని. ఒకసారి తొమ్మిదో తరగతిలో వుండగా పెయింటింగ్లో ఇంటర్ స్కూల్ పోటీల్లో రెండో బహుమతి వచ్చింది. కలెక్టర్ చేతులమీదుగా ప్రైజ్ అందుకుని చాలా సంతోషపడ్డాను. మా అమ్మా నాన్నా నాకు చదువులో ఇంట్రస్ట్ లేదని బాధపడేవారు. తర్వాత నేను డ్రాయింగ్లో లోయర్, హయ్యర్ పాసయ్యాను. గుల్బర్గాలో డిప్లొమా చేశాను.
సెన్సెస్ డిపార్ట్మెంట్లో ఆర్టిస్ట్గా ఉద్యోగం వచ్చింది. ఆర్ట్ కూడా నా స్వంతంగా ప్రాక్టీస్ చేస్తూనే వుండేవాడిని. 1980లలో లలిత్ కళా అకాడమి, హైదరాబాదు ఆర్ట్ సొసైటీలో గ్రాఫిక్ స్టూడియో మొదలుపెట్టాక అందులో మెంబర్ని అయ్యాను. గ్రాఫిక్ ప్రింట్ మేకింగ్ కళ మొదలుపెట్టాను. ముందు కొద్ది రోజులు కష్టపడ్డా, నా భావప్రకటనకు, నా పద్ధతికి ప్రింట్ మేకింగ్ ఎంతో సరిపడింది.
డ్రాయింగులు, ప్రింట్ మేకింగ్ చిత్రాలు వేసినప్పుడు మీకు అనుభవంలోకి వచ్చిన తేడా ఏమైనా వుందా? ఎందుకంటే చూడ్డానికి ఎక్కువ తేడా కనిపించదు. థీమ్ ఒకటేలాగా వుంటుంది.
డ్రాయింగ్లో వచ్చేటన్ని సున్నితమైన గీతలు, ప్రింట్లో తీసుకురాలేం. ప్రింట్మేకింగ్లో చాలా ప్రాసెస్ వుంటుంది. కానీ నేను ఏ కంపొజిషన్ చిత్రించినా, ప్రింట్ కోసం డ్రాయింగ్ చేసినా స్పేస్ని దృష్టిలో వుంచుకుంటాను. ముందు, వెనుక, పక్కలా ఏ యే విషయాలని, వస్తువులని వుంచాలి అనేది జాగ్రత్తగా ఆలోచించి వేస్తాను. ఇప్పుడు పెయింటింగ్ కూడా అలాగే చేస్తున్నాను.
మీరు చేసిన కృషికి అభినందనలు.
నా పని నేను చూసుకుంటూ పేరు తెచ్చుకోవాలనుకున్నాను. నా పనీ, నా చిత్రాలే అందరికీ జవాబనుకున్నాను. 2017లో జపాన్ వారు రెసిడెన్సీకి పిలిచారు. అక్కడ గ్రూప్ షోలో పాల్గొన్నాను. 2015లో లండన్లో గ్రూప్ షోలో పాల్గొన్నాను. అలాగే అమెరికా, బంగ్లాదేశ్ గ్రూప్ షోల్లో పాల్గొన్నాను. 95లో భోపాల్ బినాలెలో పాల్గొన్నాను. లలిత్ కళా అకాడమి వారు '850 నుండి మన గ్రాఫిక్ ఆర్ట్స్' మీద బుక్ పబ్లిష్ చేశారు. అందులో కూడా నా పని గురించి వుంది. 97లో నేషనల్ అవార్డ్ వచ్చింది. 96లో హైదరాబాద్ సొసైటీ గోల్డ్ మెడల్ వచ్చింది. 2013లో ఆంధ్రప్రదేశ్ కళారత్న తెలుగు యూనివర్సిటీ ప్రతిభా పురస్కారం వచ్చింది.
మా తాత నిజాం ప్రభుత్వంలో పోలీస్ డిపార్ట్మెంట్లో పనిచేశారు. మా నాన్న రైల్వేలో మూసలు తీసే మోల్టర్గా పనిచేసేవారు. ఆయన 3 డైమెన్షనల్ ఆకారాలు, నునుపైనవి చేస్తుంటే చూసి సంతోషించేవాడిని. ఇక్కడే ఈ హైదరాబాద్లోనే కళాకారుడిగా నిలబడటం నాకు చాలా సంతోషంగా వుంది.
- డా||బాలామణి,
81067 13356