Authorization
Mon Jan 19, 2015 06:51 pm
అదొక ప్రభుత్వ పాఠశాల. తొమ్మిదో తరగతి పిల్లాడు ఒకరు, తన సహ విద్యార్థినిని వెంటపడుతూ వేధిస్తున్నాడు. ఆ అమ్మాయి తండ్రి క్లాస్ టీచర్ దగ్గరకు వచ్చి మొరపెట్టుకున్నాడు- ఆ పిల్లాడి తీరు గురించి... హెడ్మాస్టర్ దగ్గరకు వెళితే... పోలీస్స్టేషన్లో ఫిర్యాదు చేయండన్నాడు. నిర్భయ చట్టం కిందనో, మరో చట్టం కిందనో అరెస్టు చేస్తారు కదా అన్నది ప్రధానోపాధ్యాయుని సమాధానం. కానీ అమ్మాయి తండ్రికి అంతదూరం పోవడం ఇష్టం లేదు. పిలిచి మందలిస్తే జాగ్రత్తపడతాడన్నది అతని అభిప్రాయం. క్లాస్టీచర్ది కూడా ఇదే సరయిన పద్ధతి అనే భావన. కానీ ఒకసారి పిల్లాడి మీద పోలీస్స్టేషన్లో ఫిర్యాదు చేస్తే మరెవరూ అంతటి సాహసం చేయరని ప్రధానోపాధ్యాయుడు అనుకున్నాడు.
అయితే విషయం పోలీస్స్టేషన్ వరకు వెళ్ళలేదు, పత్రికలకెక్కలేదు. పిల్లాడ్ని, అతని తల్లిదండ్రుల్ని, ఆ అమ్మాయిని, ఆమె తల్లిదండ్రుల్ని పిలిచి మాట్లాడి సర్దుబాటు చేసి పంపించారు. పిల్లాడి ప్రవర్తనలో మార్పు వచ్చేలా నచ్చజెప్పారు, హెచ్చరించారు. పాఠశాల ప్రాంగణం లోనే ఆ విషయం సద్దుమణిగినప్పటికీ టీచర్లనీ, తల్లిదండ్రులనీ కొన్ని ప్రశ్నలు వేధించాయి. తొమ్మిది తరగతిలో ప్రేమ ఏమిటి? ప్రేమిస్తున్నానని వెంటపడటం ఏమిటి? కౌమారంలో పరస్పర ఆకర్షణ ఉంటుంది. తెలియని ఉత్సుకత మనసుని అల్లరి పెడుతుంటుంది. కానీ ఎవరి హద్దుల్లో వాళ్ళు ఉంటారు. అలా ఉండాల్సిన పిల్లల ఆలోచనలు, ఉద్వేగాలు పక్కదారి పట్టడానికి సినిమాలు కారణమా? మొబైల్స్ కారణమా? ఇంటర్నెట్, నీలిచిత్రాల వరద కారణమా? మంచీ చెడు చెప్పే అమ్మమ్మలు, నాయనమ్మలు, తాతయ్యలు, మేనమామలు వంటి వారు ఎవరూ ఇంట్లో లేకపోవడమా? ఈ క్రమశిక్షణ రాహిత్యానికి మూలాలు ఎక్కడీ
పిల్లవాడిని అదుపు చేయలేని తల్లిదండ్రుల్ని తప్పు పట్టాలా? ఈ సంఘటనలో పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేయని వారిని తప్పు పట్టలా? స్టేషన్కు వెళ్ళి ఫిర్యాదు చేస్తే తదనంతర పరిణామాలు ఎలా ఉంటాయో అందరికీ తెలుసు. అమ్మాయి తండ్రి పరువు పోతుందనుకోలేదు. కానీ అబ్బాయి చేస్తున్న తప్పుకు అంత పెద్ద శిక్ష వేయడం తగునా అని ఆలోచించాడు. ఒకసారి విషయం స్టేషన్ దాకా వెళితే స్కూలులో, ఊళ్ళో అందరికీ తెలిసిపోతుంది. మీడియాకి ఎక్కాక నానా రాద్ధాంతమూ అవుతుంది. దాని మీద చిలువలు పలువలుగా అనేకులు అనేకరకాలుగా మాట్లాడుకుంటారు. ఇదంతా అవసరమా... అన్న వివేచన ఒక్కటే ఆ తల్లిదండ్రులనుగానీ, క్లాస్టీచర్ను గానీ పోలీస్స్టేషన్ మెట్లు ఎక్కకుండా నివారించింది.
అయితే ప్రతిచోట సమస్య ఇంత సులువుగా పరిష్కారం కాదు. కానీ ఎక్కడికక్కడ జాగ్రత్తపడాలి. పిల్లలు ఎలా ఉంటున్నారో, వాళ్ళ నడవడిక ఎలా ఉన్నదో తెలుసుకోడం తల్లిదండ్రుల బాధ్యత. పిల్లలు అడిగిందల్లా సమకూర్చడం ఒక్కటే కాదు, వారి పోకడల్ని గమనించాలి. ముఖ్యంగా ఆడపిల్లల పట్ల సున్నితంగా వ్యవహరించే సంస్కారాన్ని మగపిల్లలకు అలవరచాలి. కొడుకులు మాత్రమే ఉన్న తల్లిదండ్రుల మీద ఈ బాధ్యత మరీ ఎక్కువ. మన వ్యవస్థలోని దోషాలు, దుర్మార్గాలు అనేకం. వ్యవస్థని మార్చే వరకు ఏదీ ఆగదు. కానీ ఆ దుర్మార్గాలకు తమ పిల్లలు బలికాకుండా ఉండాలంటే సున్నిత మనస్తత్వాన్ని, మానవీయ దృక్పథాన్ని, అమ్మాయిల పట్ల గౌరవాన్ని చూపే స్వభావాన్ని ప్రోది చేయాలి.